ความสุขที่เรียบง่าย

ความสุขที่เรียบง่ายใช้ออกมาแล้วมีแต่รอยยิ้มและความสุข...

การเลี้ยงหมูเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนไม่ว่าจะเป็นการเลี้ยงให้เติบใหญ่การให้อาหารจนกระทั้งล้างขี้หมูแต่ผู้ชายคนนี้ที่เรียกว่าพ่อใส่ใจทุกเรื่องของการเลี้ยงหมูของพ่อจึงทำให้รูปนี้สื่อถึงความหมายความรักความดูแลความเอาใจใส่ของพ่อและการทำคลอดหมูเป็นสิ่งที่ยากแต่แต่พ่อก็สามารถทำได้และทำออกมาประสบความสำเร็จถึงแม้มันจะเหนื่อยแต่พ่อของฉันก็ทำและทำให้เกิดรอยยิ้มต่างๆพร้อมกับความสุขที่เกิดขึ้นมา

เริ่มจากศูนย์...

ตอนแรกพ่อไม่ได้มีอาชีพอะไรเลยอยู่เฉยๆจนมาวันหนึ่งพ่อได้มีความคิดออกมาว่าพ่อจะหาอาชีพและหาไรทำความคิดแรกของพ่อก็คือการเลี้ยงหมูในใจของฉันก็คิดว่าพ่อจะสามารถเลี้ยงได้ไหมไม่มีที่จะอำนวยความสะดวกเลยแต่พ่อตัดสินใจสร้างเองโดยการไปเลี้ยงหมูที่บ้านของแฟนพ่อและพ่อก็ได้เข้าป่าเพื่อตัดไม้มาทำเป็นคอกหมูมันจึงทำให้ภาพนี้เป็นความสุขของฉันเพราะความตั้งใจของพ่อได้เป็นจริงและสำเร็จด้วยน้ำแรงของพ่อมันจึงเป็นแรงจูงใจที่ทำให้ฉันลุกขึ้นสู้

พ่อผู้ใส่ใจ...

หมูได้คลอดออกมาแล้วต้องดูแลและใส่ใจเป็นอย่างมากแม้กระทั่งต้องตื่นมาดูตอนกลางคืนเพราะว่ากลัวแม่หมูจะนอนทับลูกหมูเพราะลูกหมูพึ่งคลอดออกมาบางคนเลี้ยงแบบไม่ใส่ใจแม่หมูก็นอนทับลูกหมูตายได้แต่พ่อของฉันได้ดูแลลูกหมูแบบใกล้ชิดได้ติดไฟกิ่งให้ในคอกหมูได้ตื่นขึ้นมาดูลูกหมูจนทุกวันนี้ลูกหมูของพ่อได้สามเดือนแล้ว

ฮีโร่ของหนู...

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เสียสละเข้มแข็งและสู้ชีวิตมากตั้งแต่ฉันเป็นเด็กและจำความได้สองมือสองเท้าของพ่อฉันเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่คอยเติมเต็มกำลังให้ฉันได้เติบโตคอยหาข้าวหาน้ำให้ฉันคอยดูแลเอาใจใส่คอยให้ความรักความอบอุ่นถึงแม้จะไม่มีแม่อยู่ด้วยแต่พ่อของฉันก็ทำหน้าที่ไม่เคยบกพร่องเรื่องไหนเลยมีแต่แววตาที่ห่วงใยมีแต่ความรักความเอ็นดูและรอยยิ้มที่ส่งทอดมาให้ฉันมันทำให้เป็นแรงและกำลังใจที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้พ่อคือฮีโร่ของฉัน

บทบาทและหน้าที่ที่ได้ทำ....

รูปภาพนี้ตอนดิฉันและเพื่อนได้ไปสังเกตการณ์สอนที่โรงเรียนบ้านสบป่องชัั้นเรียนไปสอนในชั้นเรียนจริงซึ่งก่อนไปนั่นดิฉันคิดว่ามันคงไม่ยากหรอกเพราะคิดไว้แล้วว่าต้องผ่านไปได้ดีแต่พอมาทดลองกับเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่1จริงๆนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าเด็กจะเข้าใจในสิ่งที่เราอธิบายกว่าจะดึงดูดเด็กให้สนใจในบทเรียนกว่าจะให้เด็กนั่งทำกิจกรรมด้วยกันได้ต้องมีการวางแผนและการรับมือดิฉันกับเพื่อนก็คุยกันและสามารถที่จะสอนและให้เด็กนักเรียนทำกิจกรรมได้และได้เห็นมุมน่ารักๆของเด็กนักเรียนได้เห็นรอยยิ้มและความสุขที่เรามอบให้แค่นี้ก็ทำให้เราดีใจและปลื้มใจกะความสำเร็จที่เราตั้งหน้าตั้งตาทำจนบรรลุเป้าหมายตามที่วางไว้

คำสอนของอาจารย์...

รูปภาพนี้ดิฉันเป็นคนถ่ายเอาไว้ในขณะที่อาจารย์ได้สอนเป็นคาบสุดท้ายในคลาสนั้นต่างคนต่างรอคิวที่จะถ่ายรูปกะอาจารย์ซึ่งดิฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่รอถ่ายรูปกะอาจารย์แต่ดิฉันได้ถ่ายให้เพื่อนก่อนเพราะยังไม่ถึงคิวของดิฉันดิฉันคิดว่ารูปทุกรูปล้วนมีความหมายที่จะระลึกถึงคิดถึงวินาทีนั้นที่เราถ่ายภาพนั้นและตลอดการเรียนวิชาคุณธรรมจริยธรรมสำหรับครูประถมเทอมที่ผ่านมามันมำให้ดิฉันได้กลายเป็นคนที่มาเรียนเช้าขึ้นแต่งตัวเรียบร้อยใส่รองเท้ามีส้นจากเดิมก่อนมาเรียนรายวิชานี้ดิฉันไม่ชอบใส่รองเท้ามีส้นชอบมาสายแต่พอดิฉันได้มีโอกาสเรียนวิชานี้ดิฉันเหมือนว่าต้องกระตุ้นให้ตัวเองมาเช้าๆในทุกวิชาและใส่รองเท้ามีส้นไม่ใช่แค่วันที่มีเรียนกะอาจารย์จึงเป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจของดิฉันอีกเรื่องหนึ่งและอยากจะขอบพระคุณอาจารย์ที่คอยสั่งสอนอบรมในทุกเรื่องและเป็นที่รักของศิษย์ขอบคุณค่ะอาจารย์

กรวยดอกขึ้นวัด...

กรวยดอกนี้ดิฉันได้นำขึ้นวัดไปไหว้พระฟังธรรมในวันเข้าพรรษาที่ผ่านมาโดยปกติตัวดิฉันก็หลงไหลในการถ่ายรูปอย่างมากทุกๆอย่างที่ดิฉันจะทำไรดิฉันก็มักจะถ่ายเก็บไว้เสมอ ต้นเหตุที่ดิฉันเอารูปนี้มาเพราะดิฉันคิดถึงแม่เพราะทุกครั้งที่เป็นวันพระเป็นเทศกาลที่ต้องขึ้นวัดไว้พระแม่ดิฉันจะทำกรวยดอกไม้และปลุกดิฉันกับพ่อเสมอเพื่อที่จะได้ตื่นมาแล้วขึ้นวัดทำบุญด้วยกันแม่ของดิฉันได้สอนว่าต้องขึ้นวัดทำบุญทุกวันพระและนำกรวยดอกไม้ไปไหวพระนั่งฟังธรรมถึงตอนนี้แม่ของดิฉันไม่อยู่กะดิฉัันแล้วแต่ทุกคำสอนของแม่ดิฉันได้นำมาใช้ในชีวิตประจำวันแล้วและดิฉันยังอุทิศส่วนบุญให้แก่ผู้ล่วงลับไปได้แก่มาดาของดิฉันให้ผลบุญครั้งนี้ส่งถึงมารดาของข้าพเจ้าด้วย สาธุ

อาหารรสเริศ...

อาหารจานนี้ดิฉันได้ถ่ายเอาไว้ตอนที่ดิฉันได้ไปกินกะเพื่อนแล้ววันนั้นเป็นวันที่ร้านเขาพึ่งมาเปิดได้ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ซึ่งมาจากคำแนะนำของเพื่อนดิฉันอีกทีหนึ่งเพื่อนของดิฉันได้บอกแค่ว่าวันนี้เราลองไปกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำร้านนี้กันไหมซึ่งดิฉันก็มักจะไม่ชอบปฏิเสธเพื่อนเท่าไหร่ดิฉันจึงตอบตกลงในใจตอนแรกดิฉันคิดว่าคงจะเหมือนก๋วยเตี๋ยวธรรมดารสชาติธรรมดาที่เคยกินแต่ในขณะที่กำลังสั่งนั่นคนขายเขามาเสริฟที่ไหนได้ทำให้ดิฉัันต้องตะลึงเพราะว่าก๋วยเตี๋ยวในแม่ฮ่องสอนน่าตาน่ากินขนาดนี้เลยหรอดิฉันจึงหยิบช้อนเพื่อชิมดูรสชาติถึงกับต้องไม่ปรุงอะไรเลยเป็นรสชาติที่อร่อยมากและคุ้มแต่ตอนนี้ร้านก๋วยเตี๋ยวนี้ได้ทำการปิดลงแล้วดิฉันรู้สึกเสียดายมากและอยากให้เจ้าของร้านเขาเห็นบทความนี้และอยากให้เจากลับมาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวนี้อีกครั้งหนึ่งเพราะรสชาติก๋วยเตี๋ยวยังคงตราตรึงกับดิฉันเป็นอย่างมาก

เคเอฟซีในดงดอย...

หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมดิฉันถึงชอบถ่ายหรือเก็บรูปของกินไว้ซึ่งดิฉันมีความทรงจำดีๆกับรูปภาพนี้การซื้อเคเอฟซีของดิฉันดิฉันซื้อมาจากเชียงใหม่โลตัสคำเที่ยงแต่ดิฉันไม่ได้ซื้อมาให้ตัวเองกินแต่ดิฉันซื้อมาให้มนุษย์ที่เรียกว่าพ่อในตอนนั้นดิฉันไปทำงานช่วยน้าของดิฉันในช่วงที่ดิฉันไม่ได้เรียนละในขณะนั้นดิฉันกำลังจะเดินทางกลับแม่ฮ่องสอนแต่ก่อนจะเดินทางดิฉันได้โทรสับมาหาพ่อของดิฉันละดิฉันจึงถามพ่อว่าอยากได้อะไรอยากกินอะไรพ่อของฉันปฏิเสธว่าไม่อยากได้ไรแต่ในความเป็นลูกจองดิฉันจึงอยากมีของติดไม้ติดมือไปให้พ่อดิฉันจึงซื้อกระเป๋าตังค์และเคเอฟซีไปฝากพ่อดิฉันได้ซื้อเคเอฟซีใส่กล่องฝากพ่อแล้วดิฉันได้เดินทางกลับแม่ฮ่องสอนพอมาถึงบ้านดิฉันจึงเอากระเป๋าตังค์ให้พ่อแล้วกับกล่องเคเอฟซีพ่อดีใจมากจึงได้แกะกล่องเคเอฟซีแล้วกินพ่อของดิฉันไม่รู้ว่สเคเอฟซีมันเป็นแค่ไก่ทอดเพราะด้วยพ่อของดิฉันไม่เคยรู้จักหรือเคยได้กินพ่อของดิฉันจึงถามราคาที่ดิฉันแล้วถามว่าซื้อที่ไหนพอดิฉันบอกพ่อของดิฉันถึงกับอึ่งซัก 20 นาที แล้วพ่อของดิฉันจึงบอกว่าวันหลังซื้อไก่ทอดในตลาดให้ก็พอขอแค่กินกับลูกก็พอดิฉันได้ยินพ่อพูดถึงกับซึมเพราะพึ่งรู้ว่าพ่ออยากกินข้าวกับดิฉันอยากเห็นดิฉันเพราะในตลอดเวลาที่ดิฉันไม่ได้กลับมาหาพ่อเลยเป็นเวลาสองปีเต็มจึงทำให้ดิฉันตัดสินใจเรียนต่อที่แม่ฮ่องสอนและคอยมีพ่อผู้สู้ชีวิตเป็นแรงและกำลังใจให้ดิฉันเสมอมา

ยี่สิบบาทกับอาหารถูกปาก...

ภาพนี้เป็นรูปภาพอาหารที่ราคาถูกและอร่อยทำให้รู้ค่าของเงินว่ายี่สิบบาทก็มีค่าเป็นค่าอาหารให้มื้อหนึ่งบางคนยี่สิบบาทได้อาหารมื้อหนึ่งบางคนก็เป็นแค่เศษตังค์บางคนก็ใช้จ่ายไม่เป็นประโยชน์อยากให้เป็นข้อคิดว่าทุกบาททุกสตางค์มีค่าอยากให้เก็บออมประหยัดอาหารในรูปภาพนี้เขาตั้งร้านขายอยู่ในเมืองแม่ฮ่องสอนราคาถูกและมีหลายเมนูดิฉันกับเพื่อนมักจะไปรับประทานอาหารร้านนี้อยู่เสมอจึงอยากให้เพื่อนๆร่วมห้องของดิฉันได้มาอ่านบทความนี้เผื่อเพื่อนจะสนใจไปรับประทานคุ้มค่าประหยัดและอยากนำสิ่งดีให้เพื่อนและอาหารอร่อยให้เพื่อนได้ลองทาน

เขียนใน GotoKnow โดย ลมเปลี่ยนทิศ
ใน บันทึกนักศึกษาครู...นางสาวประกายดาว ดวงคำ

คำสำคัญ (Tags): #ประกายดาว ดวงคำ#prakaidao dongkum#59927040#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต (5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชยงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#แกลเลอรี#gallery#ภาพถ่าย ##รูปภาพ

หมายเลขบันทึก: 663970เขียนเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 14:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 18:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (59)

ดวงใจของพ่อ

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2019 21:10 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณประกายดาว ดวงคำ

ดิฉันประทับใจเรื่องราวที่คุณได้เขียนออกมา ชื่นชมในเรื่องราวของการเลี้ยงหมูของคุณนะคะ เป็นกำลังใจในการเขียนเรื่องราวต่อไปนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สนสามใบ

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2019 21:14 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณประกายดาว

ขอบคุณที่แนะนำร้านอาหารที่อร่อย ดีและราคาสบายกระเป๋านะคะ มันน่ากินมากจริง ๆ ค่ะ ไว้จะไปลองทานดูนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณเขียนบันทึกเรื่องราวดี ๆ ให้เราได้อ่านเรื่อย ๆ ต่อไปนะ รอติดตามค่ะ ขอบคุณค่ะ

เทวดา

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2019 21:37 น. ()

สวัสดีครับ คุณประกายดาว

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบกินน้ำขนมเส้นน้ำเงี้ยวมากครับ แต่ร้านที่คุณแนะนำ ผมยังไม่เคยได้ไปทาน ไว้ผมจะไปนะครับ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ให้อ่านนะครับ และขอเป็นกำลังใจให้เขียนบันทึกต่อไปนะครับ

ขอบคุณครับ

มนัสดวงที่หนึ่ง

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2019 22:02 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณประกายดาว ดวงคำ

ดิฉันขอชื่นชมในการเขียนเรื่องราวของคุณที่ถ่ายทอดอกมาได้น่าสนใจมากๆ และดิฉันขอให้กำลังใจและเขียนบันทึกเรื่องราวที่ดีแบบนี้ต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ลมเปลี่ยนทิศ