หลังม่าน..งานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ ๓

                 หลังจากงานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ ๓ ปิดฉากลงในเย็นวันเสาร์ที่ ๒ ธ.ค. ๔๙ ที่ผ่านมา........ผู้ร่วมงานไม่ว่าจะอยู่เบื้องหน้าหรือเบื้องหลัง  คงได้รับประสบการณ์และเรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายจากการจัดงานครั้งนี้....บางคนอาจได้ตามคาดหวังหรือได้เกินคาด  บางคนอาจได้น้อยกว่าที่คาดหวังไว้.......แต่สัดส่วนจะมากน้อยเพียงไรก็คงขึ้นอยู่กับว่าใครจะมองในแง่ดีหรือแง่ร้าย.

                ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ถือว่าโชคดีที่ได้ประสานงาน ร่วมงาน และได้ดูแลภาคีที่น่ารัก.....

                เริ่มด้วยวันที่ ๑ ธ.ค.๔๙ ห้อง เครือข่ายการจัดการความรู้ระหว่างมหาวิทยาลัย หรือที่เรียกกันสั้นๆ ว่า UKM  ที่มีผู้ประสานงานหลักคือ พี่เมตตา ชุมอินทร์ จาก มอ. จ.สงขลา และ ทีมงานจาก มน. จ.พิษณุโลก อีกหลายท่าน ที่ร่วมช่วยกันสอดส่อง และดูแลความเรียบร้อยระหว่างการจัดงานในห้องย่อย..แม้อยู่ต่างมหาวิทยาลัยแต่ประสานงานกันอย่างกลมกลืนเหมือนดั่งอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน........ถือเป็นกัลยาณมิตรของกันและกันโดยแท้....

              วันที่ ๒ ธ.ค.๔๙ ห้องที่ดิฉันดูแลคือ ห้องเครือช่ายการจัดการความรู้ดูแลผู้ป่วยเบาหวาน โดย เครือข่ายดูแลผู้ป่วยเบาหวานในจังหวัดต่างๆ นำโดย ดร.วัลลา ตันตโยทัย  ความน่ารักของภาคีนี้คือ ความใจเย็น และอารมณ์ขันของทีมวิทยากร...แม้อยู่ในสถานการณ์บางอย่างที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัว.... แต่ทีมวิทยากรกลุ่มนี้ก็ยังมีรอยยิ้มและท่าทางสนุกกับสิ่งที่เกิดขึ้น....เช่น ในช่วงบ่ายมีผู้เข้าร่วมน้อยมากเนื่องจากเป็นช่วงที่ผู้เข้าร่วมเริ่มทยอยกลับกัน.....ทีมงาน (ซึ่งก็คือ ทีมวิทยากร นั่นเอง) ออกมาช่วยกันให้ข้อมูลและนำเสนอสิ่งดีๆ ที่จะเกิดขึ้นเมื่อเข้าร่วมห้องย่อยนี้  พร้อมควานหาเอกสารและของที่ระลึกต่างๆ แจกผู้เข้าร่วม........ เป็นบรรยากาศที่สนุกสนาน..เฮฮา......เหมือนพลิกวิกฤตเป็นโอกาสอย่างไงอย่างงั้นเลยคะ

             และอีกส่วนหนึ่งที่ดิฉันคอยดูแลทั้ง ๒ วัน คือ เครือข่ายวิทยุชุมชนภาคใต้ และ วิทยุชุมชนบ้านจำรุง จ.ระยอง  ที่อาสามาจัดรายการสด การถ่ายทอดกิจกรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นในงานมหกรรมฯ ครั้งนี้......สิ่งที่ประทับใจที่สุดคือความตั้งใจ..ใส่ใจ..เห็นประโยชน์ในการเรียนรู้ในทุกเรื่อง..ไม่ใช่เพียงแค่มาจัดรายการหรือถ่ายทอดเสียงอย่างเดียว.....แต่พยายามหาเรื่องราวดีๆ ที่มีการนำเสนอในงานมหกรรมฯ ไปฝากคนในชุมชนของตน....โดยศึกษาเรียนรู้เรื่องราวเหล่านั้นแล้วนำไปจัดรายการวิทยุชุมชนในท้องถิ่น........และมีอีกสิ่งหนึ่งที่น่าชื่มชมคือ ผู้จัดวิทยุชุมชนทั้ง ๒ แห่ง  เห็นว่างานมหกรรมฯ เป็นงานที่ใหญ่จึงถือเป็นการได้รับโอกาสและความท้าทายที่วิทยุชุมชนได้เข้าร่วมการจัดงานระดับนี้ โดยไม่ได้มองว่าตนเองเป็นแขกรับเชิญ..... สคส. สนับสนุนอะไรได้เท่าไรก็เอาเท่านั้นไม่เรียกร้องอะไรเลย

             ที่กล่าวมานั้นเป็นเพียงบางส่วนของความรู้สึกและความในใจ ที่ดิฉันจะสามารถถ่ายทอดออกมาได้.....เพราะยังมีความประทับใจอีกมากมายที่เกิดขึ้นแต่ดิฉันไม่สามารถจะถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือได้หมด..จึงเชียน ออกมาได้เพียงเท่านี้