ทำได้เพียง...
ผมเชื่อว่าคนเราทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้ทุกคน “ไม่มีใคร ไม่เคยทำผิด” ความผิดที่ได้กระทำลงไปนั้นอยู่ที่ว่าความผิดนั้นจัดอยู่ในขั้นเล็กน้อย ปานกลางหรือรุนแรง แต่ความผิดจะได้รับการให้อภัยจากผู้ที่ถูกกระทำได้ก็ต่อเมื่อถูกที่กระทำได้กล่าวคำว่า “ขอโทษ”
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นกำลังอยู่ในช่วงจบการศึกษาระดับ ม.3 กำลังตัดสินใจพิจารณาหาสถานที่เรียน และผมก็ได้มีความสนใจในการเรียนต่อระดับสายอาชีวศึกษา (สายอาชีพ) ถ้าเป็นมุมมองความคิดของชาวบ้านจะมองว่าเด็กที่เข้าศึกษาต่อสายอาชีพมักจะเป็นเด็กที่เกเร ไม่อยู่ในกรอบ เป็นเด็กที่ออกนอกลู่นอกทาง และกลับมองเด็กที่เรียนสายสามัญ ม.4-6 เป็นเด็กที่เรียบร้อย อยู่ในโอวาส เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่ ซึ่งผมมีความเชื่อว่าทุกคนต้องคิดกับผมแบบนั้นแน่นอน และในสิ่งที่ผมคิดมันก็ได้เป็นความจริง ทุกคนมองผมแบบนั้น อีกทั้งยังได้ยินเสียงวิพากษ์ วิจารณ์จากชาวบ้านมาอย่างต่อเนื่อง
ถ้าตั้งคำถามว่า ทำไมชาวบ้านถึงได้มีความคิดหรือมุมมองในทางลบต่อเด็กที่เรียนในสายอาชีพ ถ้าให้ผมเป็นผู้ตอบคำถาม ผมจะตอบว่า เพราะกลุ่มชาวบ้านเหล่านั้นเคยมีประสบการณ์ในการส่งบุตรหลานของตนเข้าไปเรียน แต่ไม่ประสบผลสำเร็จหรือไม่จบการศึกษานั่นเอง เมื่อผมได้เข้าศึกษาในโรงเรียนแห่งหนึ่งใน จ.เชียงใหม่ ผมก็ได้พบปะผู้คนมากมาย ได้รู้จักเพื่อนที่มาจากหลายๆที่ เมื่อรู้จักกันได้สักพักก็เกิดความสนิทสนมกันมักจะชวนกันเที่ยวเตร่ เนื่องด้วยนิสัยของวัยรุ่นตอนต้นที่มีอุปนิสัยมีความคึกคะนอง อยากรู้ อยากลอง ออกนอกลู่ นอกทาง เริ่มไม่อยู่ในโอวาส ไม่เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่ จึงทำให้ผมกลายเป็นคนติดเพื่อน ติดเที่ยว ผลที่ตามมาคือผลการเรียนย่ำแย่ เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงเฉพาะปีแรกแต่มันเกิดขึ้นนานประมาณ 2-3 ปี ในใจผมก็ยังนึกคิดอยู่เสมอว่าถึงแม้จะเที่ยว ติดเพื่อนมากเพียงใดแต่ก็จะไม่ทิ้งการเรียน แต่เนื่องด้วยสภาพร่างกายไม่ไหว ไม่เอื้ออำนวยที่จะไปเรียนทำให้ผลการเรียนตกต่ำ พ่อแม่ก็เกิดความทุกข์ใจ ไม่สบายใจที่ผมได้ทำตัวแบบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งแต่ว่าสิ่งที่ทำมันลงไปมันก็ถือว่าเป็นความผิดที่มันไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้
ปัจจุบันนี้ผมเหลือแค่แม่เพียงคนเดียว ส่วนพ่อนั้นไม่ได้ละจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันหวลกลับกลับ คำว่าขอโทษผมได้เคยบอกขอโทษแม่ไปแล้ว แต่สิ่งที่เสียใจที่สุดคือ ยังไม่ได้กล่าวขอโทษพ่อตอนที่มีลมหายใจ ทุกวันนี้ทำได้เพียงบอกขอโทษพ่อผ่านทางรูปภาพที่ติดข้างฝาบ้านเท่านั้น
ความเห็น (26)
ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียครั้งใหญ่ด้วยนะคะ
วันนี้น้องได้ทำให้คนอื่นเห็นแล้วว่าสายอาชีพของเรา ทำให้เราได้เป็นครูพี่เชื่อว่าพ่อรับรู้และเข้าใจ และอยากให้น้องดูแลแม่แทนพ่อ สู้ต่อไปนะ สักวันพี่เชื่อว่าตัวจะต้องประสบความสำเร็จ
ให้เป็นบทเรียนที่ดี ๆ ต่อไป
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆเพื่อสิ่งที่ดีรออยู่ข้างหน้าคะ
โชคดีที่ยังมีแม่อยู่ เพราะท่านจะเป็นเนื้อนาบุญให้เราได้สร้างความดีครับ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ:)
“ไม่มีใคร ไม่เคยทำผิด” ผิดแล้วขอโทษ แล้วเราจะได้รับการให้อภัยคะ ^^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้ครับ
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เป็นกำลังให้อีกคนครับ
สู้ เพื่อคนข้างหลังที่มองเราอยู่
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ทำดีต่อไป เป็นกำลังใจให้นะครับ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ