ความประทับใจมากมายท่วมท้น ในวันนี้ที่งานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ
อดไม่ได้ค่ะ ขอซะหน่อย จริงๆก็วิ่งไปวิ่งมาอยู่รอบๆคอมพิวเตอร์นี่แหละค่ะ รู้สึก GotoKnow จะขายดีเป็นยิ่งนัก เป็นหนึ่งในผู้ร่วมงาน แม้ว่าจะพยายามช่วยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ก็ยังรู้สึกว่าช่วย 2 ผู้แข็งขันแห่ง GotoKnow ได้ไม่มากเท่าไหร่
แต่สิ่งที่ได้รับในวันนี้นั้น ทำให้หัวใจพองมากเลยค่ะ ถ้ามีเวลาจะมาค่อยๆขยาย ตอนนี้ขอสัก 2 เรื่องก่อน เรื่องแรกคือความประทับใจที่ได้พบคุณ Handy ตัวเป็นๆ ถ้าไม่เกรงใจจะกระโดดกอดไปแล้ว รู้สึกว่าเราสื่อถึงกันด้วยใจมานาน จนตื้นตันเมื่อได้พบตัวจริง สำหรับท่านอื่นๆยังมีอีกค่ะ เราต่างก็ตื่นเต้นดีใจที่ได้พบกันจริงๆ แล้วจะมาเล่าต่อในไม่ช้า
เรื่องที่ 2 ก็คือการที่ได้เห็นคุณศิริของเรา เป็นนักพูดในงานมหกรรมฯที่ห้อง UKM นอกจากเล่าเรื่อง เล่าความคิดได้อย่างเป็นธรรมชาติแล้ว เพิ่งรู้ว่าเธอน่าจะเล่นตลกได้ด้วยค่ะ ประทับใจ ยังมีความประทับใจคุณ nidnoi อีกคนด้วยที่รับรองไม่เหมือนใคร (ปีนี้เรายกกันไปทั้งทีม)
ความเห็น (9)
พบกันแล้วเป็นอะไรไม่รู้ ผมแสบตาต้องถอดแว่นเช็ดน้ำตา 2-3 ครั้ง … จะว่าฝุ่นเข้าตาก็ไม่น่าจะใช่เพราะเป็นห้องแอร์ 222 ที่ศูนย์ BITEC ครับ
สำหรับโอ๋รู้สึกตื้นตันค่ะ นี่ถ้าคุณ Handy ไม่ใช่ผู้ชายได้กอดกันไปแล้ว เพราะได้กอด อ.มาลินี อ.วัลลา เพราะเป็นบล็อกเกอร์ในดวงใจที่เราแค่ได้สื่อสารถึงกันบ้างเล็กน้อยเท่านั้น แต่ก็ทำให้เรารักท่าน
รักคุณ Handy เช่นเดียวกันกับที่รักอาจารย์ทั้งสองท่านค่ะ (อาจจะมากกว่าตรงที่เราสื่อสารกันมากกว่า คิดเห็น มองโลกในแง่มุมคล้ายกันมากกว่า) รู้สึกว่าเราให้กำลังใจกันและกันในแต่ละก้าวเดินของชีวิต เรารู้ว่า ตั้งใจทำดีไปเถิด มีคนรู้และเข้าใจเราเสมอแน่นอน อย่างน้อยก็คนนี้แหละ
ปลื้มใจกับมอ.มาก ๆ เลยที่มีนักพูดมากมาย เอาละ…คอยดูนะปีหน้าบำราศฯเราจะต้องเป็นอย่างนี้บ้างล่ะ ฮึ่ม…
ดีใจที่พี่โอ๋ได้พบพี่ชายที่จากหายไปตอนเด็กๆ มาพบกันตอนโตนี่เอง
แหม คุณขจิต...ช่างสรรหาคำมาบรรยาย
พี่มีพี่ชายแท้ๆ 2 คนค่ะ คือคุณอธิป ฤทธาภรณ์และดร.อิทธิ ฤทธาภรณ์ ไม่มีใครหายไปไหน (ขอบอก....)
สำหรับคุณ Handy เป็นพี่ชายในดวงใจค่ะ เป็นคนพิเศษที่เราเท่านั้นจึงจะเข้าใจความผูกพันธ์ ความศรัทธาที่เรามีต่อกันผ่านทางตัวอักษรบน GotoKnow แห่งนี้
ตามมาอ่านอีกที .. อบอุ่นใจ จนอึ้ง นึกไม่ออกว่าจะบอกอะไรต่อดี .. เอาเป็นว่าผมได้ข้อสรุปแล้วว่า โลกเสมือน ที่เรียกว่า Blog นี่ มีพลังมาก มาก มาก สร้างปรากฏการณ์ เหลือเชื่อขึ้นได้จริงๆ
ในโลกจริงแบบเดิม กว่าจะรับรู้ ความต่าง ความเหมือน การเป็นเพื่อน ร่วมความคิด ร่วมจิตวิญญาณ กับใครสักคน อาจใช้เวลาเป็นปีหรือหลายปี คิดไปแล้ว GotoKnow นี่ เปรียบเสมือนแว่นวิเศษ ที่ใช้ส่อง และมองเห็นความงดงามในใจคนได้ โดยใช้เวลาช่วงสั้นๆ เท่านั้น... Amazingly Powerful !
กะแล้วเชียวว่า คุณโอ๋ ต้องบันทึกก่อน.... ไม่อยากยอมเลย ไม่อยากยอม..
คุณโอ๋สร้างความประทับใจแก่ดิฉันมากที่สุดในวันนั้น เมื่อคุณโอ๋บอกว่า..."ขอกอดหน่อย" และขณะที่ได้โอบกอด ความรู้สึกนั้นเกินกว่าคำพูดใดใด
โดยปกติดิฉันเป็นคนพูดน้อย สำหรับเพื่อนที่รู้ใจ (อย่างคุณโอ๋ อ.ปารมี อ.เสาวรัตน์ ฯลฯ) เพียงสบตา และส่งยิ้มให้กัน ก็เหมือนเข้าใจกันได้ทุกอย่าง
ขอบคุณคุณโอ๋มากนะคะ ที่สอนคนทื่อๆ ให้รู้จักวิธีกอด....
ขอขอบพระคุณอ.มาลินี เป็นอย่างมากค่ะ สำหรับความรู้สึกดีๆ เห็นอาจารย์แล้ว ต้องมองแล้วมองอีกเลยค่ะ อาจารย์ผิวสวย ผ่องใส และดูเป็นคนใจดี มีชีวิตชีวา ดีใจ ประทับใจและยังคงอิ่มอกอิ่มใจที่ได้กอดอาจารย์ไม่หายเลยค่ะ
ขอบคุณคุณ Handy ที่แสนใจดีค่ะ อยากบอกว่ารู้สึกมากกว่าที่ว่าเป็นพี่ชายในดวงใจเสียอีกค่ะ มันลึกซึ้งลงไปถึงจิตวิญญาณ เป็นความศรัทธา เชื่อมั่นและอบอุ่นใจ รู้ว่ามีคนรู้จักเราจริงๆก็คนนี้แหละ ขอบคุณจริงๆค่ะ
อาจารย์โอ๋ครับ ไม่ทราบจำผมได้ไหม เคยเข้า gotoknow บ่อยๆ เมื่อหลายปีก่อน วันนี้มาเจอหน้านี้ของอาจารย์อีก เพราะใน FB เตรียมอุดมรุ่น 39 มี mention ถึง ดร.อิทธิ ฤทธาภรณ์ ผมก็เลย search ใน google พบหน้าหนึ่งคือหน้านี้ ผมเคยเรียน มศ.5 ด้วยกันกับ ดร.อิทธิครับ ตอนเรียนชื่นชมเขาที่เก่งคณิตศาสตร์มากๆ และ nice มากครับ โลกมันกลมจริงๆ นะครับนี่