ผมเคยเขียนเล่าชีวิตชั่วคราวบนสวรรค์ไว้ ที่นี่ และ ที่นี่
เช้าวันที่ ๑๐ มกราคม ๒๕๖๐ ฝนตก ท้องฟ้าครึ้ม เวลา ๗.๑๐ น. ผมนั่งบนเก้าอี้ ณ ที่แห่งหนึ่งใกล้ถนนรัชดาภิเศก เบื้องหน้าผมคือภาพนี้
เป็นภาพธรรมชาติที่สงบร่มรื่น ทำให้ผมอดถ่ายรูปนำมาสะท้อนความรู้สึกของตนเองในขณะนั้นไม่ได้ ว่า “ประดุจนั่งอยู่บนสวรรค์”
สวรรค์มีจริง จับต้องได้ อยู่ใกล้ตัว สัมผัสได้ คนเราขึ้นสวรรค์ได้โดยยังไม่ต้องตาย ขึ้นสวรรค์แล้วได้พลังกลับมาทำประโยชน์ให้แก่โลกต่อไป
สวรรค์ของใครก็ของมัน ไม่เหมือนกัน สวรรค์ของผมคือที่สงบ
วิจารณ์ พานิช
๑๐ ม.ค. ๖๐
ไม่มีความเห็น