๒๐๙. นกน้อยทำรังแต่พอตัว...
บ่ายวันนี้..ผมไปตรวจดูต้นแก้วมังกรที่นักเรียนปลูกไว้ที่สวนสมุนไพร กำลังจะเดินผ่านประตูรั้วเข้าไป พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นแม่นกเขากำลังกกกอดลูกในกระถางต้นไม้ที่แขวนอยู่ตรงเสาประตู...
ผมจับจ้องมองครอบครัวนกเขา สามตัวแม่ลูกอย่างไม่วางตา เป็นภาพที่ใกล้ชิดติดตาเหลือเกิน ผมกับแม่นกกำลังสบตากัน ผมไม่รู้หรอกว่าแม่นกคิดอะไรอยู่ แต่ผมคิดหลายอย่างในเวลานี้ ..แต่ตอนนี้เหมือนคนกับนกกำลังวัดใจกัน..ใครจะอยู่ใครจะไป..
ผมคิดว่า..ปริมาณนกในโรงเรียนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และนกเขาก็ชอบทำรังแบบง่ายๆ ชนิดที่ไม่กลัวคน บ่งบอกสิ่งแวดล้อมกับผู้คนในโรงเรียน..มีจิตใจเอื้ออาทรต่อสรรพสิ่ง ต่อคนและสัตว์ ผมรู้สึกเมตตานกเขาครอบครัวนี้..ที่ทำรังแต่พอตัว
แต่เพียงอึดใจเดียว แม่นกก็รีบบินออกจากรัง..ไปเกาะที่กิ่งไม้ ยืนมองผมกับลูกน้อย..แม่นกคงเป็นกังวลว่าผมจะทำอะไรลูกมัน ไม่เหมือนลูกนกที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลย นอนหลับตาพริ้ม..
รังนก..ก็เหมือนโรงเรียนขนาดเล็ก นกทำรังแค่พอดีตัว พอตัวก็คือพอเพียง เหมาะสม ไม่ยิ่งใหญ่เกินตัว..โรงเรียนไม่ใหญ่มาก ถ้าจัดระบบสิ่งแวดล้อมให้ลงตัว เป็นระเบียบเรียบร้อยและใช้ประโยชน์ได้ ก็เท่ากับบริหารจัดการได้สอดคล้องกับบริบท..
ตอนนี้มีผู้บริหารโรงเรียนรุ่นใหม่ไฟแรงมากมาย ที่ สพฐ.เปิดสอบ ได้บรรจุและแต่งตั้ง ลงสู่โรงเรียนแล้ว จากข้อมูลบอกว่า มากกว่าร้อยละ ๘๐..ได้เป็น ผอ.ร.ร.ขนาดเล็ก..
ถ้าผมมีโอกาสได้พูดคุยกับ ผอ.ใหม่ หรือข้อคิดความเห็นนี้ ส่งไปถึง ผอ.หนุ่มสาวเหล่านั้นได้ ผมอยากบอกว่า..อย่ารีบเร่งทำโรงเรียนให้ยิ่งใหญ่ทันสมัยอลังการ..ต้องสร้างมาจากข้างใน..
กล่าวคือ..หลายโรงเรียนรอ ผอ.มานาน ขาดขวัญกำลังใจ ขาดผู้นำการเปลี่ยนแปลง..แต่ก่อนเปลี่ยนแปลง หลอมรวมใจ ผนึกกำลัง ปรับทิศทาง เป้าหมาย ให้ไปในแนวเดียวกันก่อน
และก็มากมายหลายโรงเช่นเดียวกันที่ขาดผู้บริหาร..จนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ..ผอ.ต้องทำเรื่องการเรียนการสอนก่อน..ให้ครูและผู้ปกครองยอมรับ ศรัทธา..อันนี้จึงเรียกว่า..พัฒนามาจากข้างใน เมื่อทำได้และเห็นผลดี..ก็ค่อยๆก้าวออกมาพัฒนาแหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อมรอบนอก
ผมเชื่อว่า..ถ้าทำแบบนี้ได้ ก็เท่ากับได้ประเมินตนเองและรู้จักตนเองมากขึ้น..วิเคราะห์ภารกิจที่สำคัญได้..จะรู้สึกมั่นใจ..
และก็ต้องไม่ลืมด้วยว่า..นกน้อยทำรังแต่พอตัว..ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ ค่อยๆก้าวไปทีละขั้น อย่าก้าวกระโดด..งานการศึกษาต้องใช้เวลา ถ้าคิดเร็วทำเร็ว คิดใหญ่ทำใหญ่ จนเกินพอดีพองาม เมื่อถึงวันที่ต้องย้ายจาก..จะไม่เหลือความมั่นคงและยั่งยืน
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓ มกราคม ๒๕๖๐
ความเห็น (4)
ภาษิตนี้คงใช้ไม่ได้กับเจ้านกนี้นะ 555
(ขอบคุณภาพจาก google จ้ะ )
น่าเสียดยถ้า ผอ รุ่นใหม่เหล่านี้ไม่ได้เรียนรู้งาน และแนวคิดจาก ผอ. ชยันต์ หวังว่าเขาจะมีโอกาสนะคะ
พิมพ์ผิด ...น่าเสียดายถ้า..
ลอกคลองแล้วนะครับ
ดีจังเลยครับ