บ้านแม่ : น้ำแห้ง นกในทุ่งและสวน ขนมกล้วยทำเอง

สองสัปดาห์ที่ผ่านมา ดิฉันและพี่สาวไปบ้านแม่ที่นครนายกกันสามรอบคือเมื่อวันศุกร์ที่ 25 และวันอาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน และวันอาทิตย์ที่ 4 ธันวาคม เมื่อวันที่ 25 และ 27 พฤศจิกายน เราออกเดินทางจากกรุงเทพเช้ากว่าทุกครั้ง ไปถึงดงละครก่อนหรือเกือบ 08 น. อากาศดี ท้องฟ้าแจ่มใส ระหว่างทางจากดงละครไปบ้านแม่มองเห็นทิวทัศน์ที่สวยงาม สบายตา

ถนนจากดงละครไปบ้านแม่ ระยะทางประมาณ 5 กม.

ตรงนี้จะเรียกเป็นหนองน้ำได้ไหม มีบัวแดงอยู่มากมาย เห็นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก สมัยก่อนพื้นที่กว้างใหญ่กว่านี้ สีขาวๆ ที่เห็นคือนกยาง

เช้าๆ ได้ยินเสียงนกร้องเซ็งแซ่ จนต้องจอดรถไปดู มีนกหลายชนิด ที่น่าแปลกคือเจอนกกาน้ำนับสิบตัวเกาะอยู่บนต้นไม้ นกกระจาบอยู่กันเป็นฝูงริมทุ่ง นกยางก็มาก นกที่เห็นเดี่ยวๆ คือกระเต็นอกขาว นกพริก นกจาบคาหัวเขียว

นกกาน้ำ (Cormorant)

นกกาน้ำและนกยาง อยู่บนต้นไม้ต้นเดียวกัน

นกกระจาบเป็นฝูง แต่ถ่ายรูปได้ไม่กี่ตัว

นกจาบคาหัวเขียว (Blue-tailed Bee-eater)

ที่บ้านแม่ยังไม่หนาว ตอนเช้าและเย็นอากาศจะเย็นบ้าง แต่กลางวันยังร้อน น้ำในบริเวณบ้านแม่แห้งลงเรื่อยๆ น้องสาวขุดบ่อตื้นๆ ไว้หน้าบ้าน ปลาต่างๆ จึงลงไปอยู่ในบ่อกันมากมาย ต้นข้าวที่ลูกของอาปลูกไว้ในพื้นที่ด้านข้างบ้านแม่ออกรวงและเริ่มจะเหลืองแล้ว พอน้ำแห้งหมดก็คงจะเก็บเกี่ยวได้ ช่วงนี้ไม่เห็นนกกวักในบริเวณใกล้บ้าน เจอแต่นกยาง นกเอี้ยง นกเขา นกกระจอก

ข้าวในนาข้างบ้าน

เราเข้าสวน พี่สาวช่วยน้องสาวตัดใบกล้วยในสวนให้โล่ง ตัดหญ้าใกล้กอไผ่ตงที่เพิ่งจะปลูกติดดินได้ไม่นานและรดน้ำ เราจ้างคนมาตัดหญ้าเพื่อผ่อนแรงน้องสาวด้วย รวมทั้งให้ตัดต้นไผ่กอใหญ่ที่ใกล้บ้าน จะเอาไม้ไปทำรั้วในที่ของเรา คนที่รับจ้างเป็นคนขยันและดี เขาไม่เรียกค่าแรงแพง เวลาที่เราให้เงินเขามากเขาจะคืนเงินหรือมาทำงานเพิ่มให้อีก

ส่วนหนึ่งของสวนและทุ่งนาข้างสวน เดาว่ายอดเขาสูงไกลๆ เป็นเขาเขียว

แมลงปอในสวน

เรายังไปตกปลากันทุกครั้ง ระยะหลังได้ปลาหมอตัวใหญ่ๆ เนื้อมันอร่อย เอามาทำอาหารหลายเมนูจนเริ่มจะเบื่อแล้ว

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 27 พฤศจิกายน น้องสาวตัดกล้วยน้ำว้าที่แก่และสุกคาต้นได้ 3 เครือ และกล้วยพันธุ์ไม่ดีเครือเล็กๆ อีกหนึ่งเครือ ดิฉันเอากลับกรุงเทพฯ หลายหวี ได้ทำกล้วยต้ม กล้วยปิ้ง กินได้หลายวัน ที่กินไม่ทันก็ห่อกระดาษแล้วใส่ถุงเก็บใส่ตู้เย็นไว้ เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม เก็บมะพร้าวในสวนได้ 4-5 ลูก ที่แก่หน่อยก็ขูดเอาไว้คั้นกะทิ ที่ยังไม่แก่ก็เอามาทั้งลูก ตัดใบตองมาหลายพับ ตั้งใจจะเอามาทำขนมกล้วย

ตอนกลางวันที่อยู่ในสวน เจอนกตีทองหนึ่งตัว เขาเกาะต้นไม้อยู่ในระยะใกล้ ตอนเย็นๆ เจอเขาอยู่เป็นคู่ เห็นนกกระแตแต้แว๊ด (Red-wattled Lapwing) บินกันอยู่ 4-5 ตัว ส่งเสียงร้องดัง ถ่ายรูปได้แต่เห็นตัวเขาไม่ชัด

นกตีทอง (Coppersmith Barbet) ในสวน

วันที่ 5 ธันวาคม ได้ทำขนมกล้วย เคยทำมาก่อนหน้านี้ครั้งหนึ่งแล้ว ตามสูตรที่ค้นจากอินเทอร์เน็ต ได้ตัวขนมที่มีความเหนียว แต่แข็งไป หวานไป และกินแล้วรู้สึกว่ามีแป้งแห้งๆ อยู่ข้างใน คราวนี้ต้องปรับปรุงให้ดีกว่าเดิม เลยค้นหาสูตรใหม่ ได้หลายสูตรมากและไม่ค่อยตรงกันเสียด้วย มีสูตรที่บอกปริมาณส่วนผสมเป็นกรัม พอดีตาชั่งดิจิตอลที่บ้านไม่มีถ่าน (แบตเตอรี่) ต้องค้นข้อมูลการเทียบจากกรัมไปเป็นถ้วย/ช้อน ได้ความรู้อีกว่าแป้งแต่ละชนิดมีความหนาแน่นไม่เท่ากัน เวลาเทียบน้ำหนักจากกรัมเป็นถ้วยจึงไม่เท่ากันไปด้วย

เวลาที่ทำจริง ดิฉันไม่ได้ใส่ส่วนผสมในปริมาณตามที่สูตรใดบอก ใช้วิธีกะๆ เอาตามเหตุผลที่คิดเอาเอง ได้ขนมที่รสชาติไม่หวานมาก แต่ขาดความเหนียว คงเป็นเพราะกล้วยยังไม่งอม ใส่แป้งน้อยไป น้ำกะทิใสไปและใส่มากไป ครั้งนี้ใช้ทั้งแป้งข้าวเจ้า แป้งมัน และแป้งเท้า นวดแป้งกับกะทิก่อน ทำให้แป้งเข้ากับส่วนผสมได้ดีขึ้น แต่กลัวว่าขนมจะแข็งเลยใส่แป้งน้อยลง คืนวันที่ 6 ได้ทำขนมกล้วยอีกครั้ง เพราะเพื่อนบ้านเอากล้วยน้ำว้างอมมาให้ ได้ปรับปรุงปริมาณส่วนผสมใหม่ เพิ่มแป้ง ลดกะทิ ได้ขนมที่เหนียวกว่าเดิม อร่อยขึ้น

การทำขนม คนทำต้องเข้าใจว่าส่วนผสมแต่ละอย่างจะทำให้เกิดผลอย่างไร ต้องค่อยๆ ปรุงแล้วชิมแล้วชิมอีก จนเข้าใจว่าจะต้องผสมอะไรมาก/น้อยเท่าใด จึงจะทำขนมออกมาได้อร่อยถูกใจ เหมือนที่หมอฝน พญ.สกาวเดือน นำแสงกุล พูดไว้ใน VDO ของเครือข่ายเบาหวานเมื่อ 8-9 ปีมาแล้ว เปรียบเทียบการเรียนรู้เรื่องการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานว่าเหมือนการทำอาหาร ที่ครั้งแรกๆ แม้จะทำเหมือนสูตรแป๊ะ แต่ก็ยังไม่อร่อยเพราะยังไม่เข้าใจ

เริ่มต้นด้วยเรื่องความสวยงามของธรรมชาติ ปิดท้ายด้วยเรื่องการทำขนมกล้วยที่ไม่ง่ายเลย แต่ก็ทำให้ได้เรียนรู้เรื่อง "ความเข้าใจ" และการปฏิบัติ ดีมากขึ้น

วัลลา ตันตโยทัย

บันทึกเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม 2559