​พระอภัยให้ข้อคิด 14

ตอนนี้วกมาเล่าถึงนางผีเสื้อพร้อมสมุนทั้งหลายต่างเฝ้าระวังกลัวผัวกับลูกชายหนีพ้น แต่วันเรือสำเภาออกจากท่าเกาะแก้วพิสดารนั้นหลวงตาร่ายมนต์บังไว้นางจึงไม่เห็นจนสมุนนางรอบนอกมาบอกก็ล่วงเข้าคืนที่ 15 นับว่าไปไกลมากแล้ว นางผีเสื้อรีบตามไป พวกผีกองหน้าจะล่มเรือก็ไม่ได้เพราะมีมนต์ป้องกันจึงได้แต่หลอกให้กลัวแล้วนางผีเสื้อก็มาทันเข้าขวางเรือ...ยุดหางเสือเรือเอียงเพียงจะคว่ำ พอคลื่นซ้ำซัดกระแทกก็แตกผาง คนกระจัดพลัดพรายบ้างวายวาง เสียงสุรางค์ร้องอึงคะนึงไป. ( น. 312 ) คนตกน้ำก็เป็นอาหารสัตว์น้ำ เจ้าเมืองก็เป็นลมจับดับสังขาร

ฝ่ายสินสมุทก็พาแม่บุญธรรมว่ายน้ำหนีไป พระอภัยเกาะแผ่นกระดานลมพัดเข้าฝั่งเกาะพร้อมศิษย์หลวงตานับร้อยคน นางยักษ์มองไม่เห็นผัวก็มายืนตัดพ้อต่อว่ากันไปมาแล้วโกรธที่ผัวหนีเมียมาสั่งให้ฝนตกห่าใหญ่ พระอภัยจำต้องสึกออกมาโดยสั่งให้ทุกคนอุดหูไว้ด้วยน้ำบ่อน้อยของตนเองแล้วว่า...แล้ววันทาลาศีลพระทศพล เอาเครื่องต้นแต่งองค์อลงการ์ แล้วถือปี่ที่ท่านอาจารย์ให้ แข็งพระทัยออกจากชะวากผา ขึ้นหยุดยั้งนั่งแท่นแผ่นศิลา ภาวนาอาคมเรียกลมปราณ แล้วทรงเป่าปี่แก้วให้แจ้วเสียง สอดสำเนียงนิ้วเอกวิเวกหวาน. ( น. 317 )

เมื่อนางยักษ์และบริวารได้ฟังต่างง่วงนอนหลับแล้วตักแตกตาย พระอภัยรู้ว่านางตายแล้วก็เรียกทุกคนยอนหูให้น้ำลายหายไปต่างอวยชัยชมปี่ว่าเสียงดีจัง แล้วพากันลงไปดูศพนางยักษ์นอนน้ำลายฟูมปากไหลลงสู่ทะเล แล้วหาฟืนมาจะเผาศพนาง เทวดามาห้ามไว้เพราะไฟจะทำให้นางยักษ์ไม่ตายแล้วยิ่งมีพลังมาก แต่น้ำลายนางนั้นใครต้องการพลังจงดื่มกิน แล้วเทวดาหายแวบไปพระอภัยเชื่อทำตามที่เทวดาชี้นำแล้ว...ปลูกที่ทับพลับพลาอยู่อาศัย ที่ใกล้ใกล้ศพนางไม่ห่างเหิน ทำธงปักเป็นสัญญาไว้หน้าเนิน จะคอยเดินสารสำเภาชาวบุรี. ( น. 321 )

เอ๊ะแล้วเกาะที่นางยักษ์มาตายนี่ชื่อเกาะอะไรหนอ แต่รู้ว่าเกาะแก้วพิสดารจับทิศตรงมาทางอิสานโดยแล่นเรือสำเภากางใบมาถึงเกาะนี้ราว 15 วัน 15 คืนละ..?

......................................

บรรณานุกรม

สุนทรโวหาร ( ภู่ ),พระ,2329-2398. ( 2555 ). พระอภัยมณี.

กรุงเทพ ฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ ( 2006 ).