(บันทึก)...ทางไปโรงต้มยา..เส้นทางต่อชีวิต..ในแกลลอลี่ช่วิตวันนี้
ทางไปโรงต้มยา......เส้นทาง...ต่อชีวิต...
บนเส้นทางชีวิต..เมื่อ...ต้องผจญกับคำว่า..ตาย..
ณเส้นทางนี้. หลายชีวิต...เริ่มรู้จักเรียนรู้. สู่เส้นทาง..ที่ว่า..."ไม่ตายแล้ว..โอม!!!!!!............!
ไภชยษัสเย. "
ความเห็น (10)
ไม่ตาย. ..ได้. หรือ....??????...
Where (What provinceĐ is this place?
The sign reminds me of old terracotta (medicine/herb) pots (หม้อต้มยา) I used to see back in my roaming days. It'd be a pity that we abandoned this cultural practice in favour of modern (western/synthetic chemical) medicine.
By the way if you have time and a chance to go to Korat, I would recommend going to 2 techno-cultural exhibits at Suranari University of Technology (SUT - มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี มทส). One is about old Thai techonlogies, another on old Thai ways of life. Both are next to each other. Both are really good sources of imagination ;-) A few hours will be needed. The food at the Uni canteen ain't that bad either.
PS. You may have to insist that you want to see these - many people don't know they exist even people at the uni. If you have problems, try asking where Dr Twich Jitsomboon's collection is. ;-)
สวัสดีค่ะ คุณ sr อโรคยาศาล. วัดคำประมง. จ.สกลนคร..เจ้าค่ะ..ขอบคุณค่ะ...
กับคำว่า...ตาย.."ไม่ตายคือความเปลี่ยนแปลง..ตายคือความจริง". ท่านว่าไหม.
ในหม้อดินเหล่านี้. มีต้นไม้รากไม้เถาวัลย์ สิ่งมีชีวิต. ที่เราๆเรียกเขาว่าพืช.."ต้ม"อยู่ในหม้อเหล่านี้..."ในนามของหมอ พื้นบ้าน"..สรรพคุณ หลากหลาย. ตามภูมิปัญญาชาวบ้านที่ตกทอดกันมา...เป็นศาสตร์..ที่ถูกลืมอยู่ในอดีต...ที่กลับมารื้อฟื้นกันอยู่ในสังคมปัจจุบัน..
หลายรูปแบบ....เป็นที่หวังของผู้"หมดหวัง"และอยากจะรอด"ตาย"..จากการรักษาแผนระบบตะวันตก....
ภาพที่ปรากฏอยู่. นำมาบันทึกไว้ ณ ที่นี้..นั้น.เป็นจิตอาสาจำนวนหนึ่งใน. จ.สกลนคร..ที่มา ทอดกฐิน..เมื่อวันที่อาทิตย์ที่ผ่านมานีั...
โรงทาน..อาหารฟรี....
แกงฟัก. ตักร้อน..แถม ส้มตำ. อาหารประจำบ้าน..
ทางไป โรงต้มยา.....(สิ่งที่น่าสนใจในชีวิตที่มีอยู่ในแกลลลอลี่ชีวิต. หน้านี้. คือ..ผู้ถูกกำหนดโดยความคาดคะเนของผู้ที่เรียกตนว่าเป็นผู้รู้ผู้เชี่ยวชาญ. นักวิจัย..ได้ลงความเห็นกับผู่ป่วยว่า. จะถึงเวลาใกล้ตายแล้วจาก โรคร้ายที่. กำลังคุกคามร่างกายอยู่...)
ผู้ป่วยบางท่าน.. มิได้ใส่ใจต่อการกำหนดเวลานั้น....แต่ได้ใส่ใจที่จะมีชีวิตรอด..เขาเหล่านั้น..จึงใส่ใจที่จะฝึกตนเพื่อความมีชีวิตรอด. ..นั้นคือพลังของการมีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...โดยสมบรูณ์..จึงมีผลปรากฏ..รอดตาย..ไปอีกได้ระยะเวลาหนึ่ง.....
ฝากใบหน้านี้ไว้บนบันทึกในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้...คุณมนต์..เป็นเจ้าของร้านอาหารอยู่พะเยาว์. ผู้เขียนทึ่งในใบหน้าที่ปราศจากริ้วรอยของความกังวลชีวิตความแจ่มใสและแน่วแน่..จากเส้นตายที่ถูกกำหนด..ที่ผ่านมา..และ. วัดนี้คำประมงเป็นแหล่งพึ่งพา..
จึงขอถ่ายรูปท่านมา. ณ.เช้าวันนี้...หลังสวดมนต์. ทำวัด. บูชาพระรัตนตรัย. แลเจ้าแผ่นดินผู้ทรงล่วงลับครรลาลัยก์ครูบาอาจารย์แลท่านชีวก. บิดาแห่งการแพทย์..แผนโบราณ. ที่เป็นที่รู้จักสืบเนื่องกันมา..
ณ.แหล่งนี้ที่พักใจ. วัด คำประมง. และ หลวงตา ประพนธ์ภัรชสิรธรรมโม..ผู้ตั้งปฏิฐานว่าด้วยการเกื้อกูลรักษาโดยมิหวังผลการตอบแทน...
ยายธี...