ไม่ได้ตั้งใจ....(2 พฤศจิกายน 2559)

วันนี้เป็นวันที่สองของการเปิดภาคเรียนที่ 2 ของโรงเรียนพุทธิโสภณค่ะ เราก็มาโรงเรียนตามปกติ เพื่อปฏิบัติภารกิจในโรงเรียน แต่วันนี้ก่อนจะออกหอพักเหมือนตาขวาจะส่งสัญญาณเตือนเบาๆโดยการกระตุกหลายครั้งมากๆ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร ขับมอเตอร์ไซต์ไปตามทางผ่านหน้าโรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่ ซึ่งรถติดมาก ก็เลยติดแง็กอยู่แถวนั้นประมาณ ห้านาที พอถึงสี่แยกจะเลี้ยงซ้ายเพื่อที่จะเข้าข้ามถนนเข้าโรงเรียนเกิดอาการงง และสับสนขึ้นมาชั่วขณะเพราะรถเยอะมากแล้วก็งงไปหมดว่าต้องข้ามตรงไหน ไปไม่เป็น ก็เลยขับตรงไปก่อนประมาณ ห้าร้อยเมตรได้ หาทางเลี้ยงขวากลับมาแถวหน้าวัดเจดีย์หลวง แล้วก็เข้าโรงเรียนได้อย่างทุลักทุเล ซึ่งเช้าวันนี้ใช้เวลาประมาณเกือบยี่สิบนาทีจากหอพักถึงโรงเรียนทั้งๆที่ถือว่า หอพักมาได้ไกลจากโรงเรียนเท่าไรเลย .....ก็เฮ้ออออออออออออ กันไปในเช้าวันนี้

พอขึ้นห้องไปก็เจอครูพี่เลี้ยงนั่งอยู่ในห้องพร้อมกับนักเรียนเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว วิ่งเข้ามาหา ก็ทำการสวัสดีครูพี่เลี้ยงกันไป แล้วก็เอากระเป๋าอันแสนจะหนักหน่วง เพราะขนมาหมดทั้งหนังสือ โน๊คบุ๊ค ต่างๆนานา เอามาหมด....ก็เอาไปเก็บที่โต๊ะของตัวเอง แล้วครูพี่เลี้ยงก็ถามเรื่องบอร์ดที่จัดค้างไว้เมื่อวานเพราะว่าไม่มีกระดาษสีดำ ว่าเป็นยังไง เราก็รายงานไป ครูก็เลยเอาตังค์ให้ไปซื้อกระดาษที่หน้าโรงเรียน เราก็รีบดิ่งลงไปซื้อที่ร้านหน้าโรงเรียน แล้วประเด็นก็คือเป็นช่วงเวลาที่รถเยอะมาก นักเรียนก็กำลังทยอยมาโรงเรียน เราก็ไม่ทันได้คิด บอกกับความที่รีบด้วย ก็เลยวิ่งจะข้ามถนน แล้วรถก็ไม่หยุดให้ อ้าวววว ... ไปยังไง .... งง ยืนแง็กอยู่กลางถนน .... สักพักได้ยินเสียง เหมือนคนเรียกหันไปมอง ... ครูสาธิดากับครูชาญชัยเรียก เพราะท่านยืนเวรหน้าโรงเรียนอยู่ ....ครูสาธิดาก็พูดขึ้น “ไอ่แอมจะไปไหน” .......นาทีนั้น...คือป๊าดดดดดด อายมาก..แทบมุดแผ่นดินหนี ครูก็เรียกให้ไปหา...มานี่ เดี๋ยวครูจะให้เด็กพาข้ามถนน ตรงทางม้าลายนี่.... คือแบบสถานการณ์บีบบังคับ อยากจะอธิบายมากว่า ไม่ได้ตั้งใจที่จะไม่ข้ามถนนตรงทางม้าลาย แต่มันไม่รู้จริงๆ ไม่ทันได้สังเกต แล้วนาทีนั้นงงตัวเองเหมือนกันว่าจะรีบอะไรนักหนา.... (มาคิดได้ทีหลัง) .......

ตกเย็นก็อยู่คอยครูพี่เลี้ยงสอนพิเศษในห้อง ก็เก็บกวาดทำความสะอาดรอวนไป เพราะเด็กเรียกเสร็จห้าโมง แล้วกว่าผู้ปกครองจะมารับอีก ก็ห้าโมงกว่า ครูก็เลยใช้ให้มาเอางานถ่ายเอกสารที่ฝากไว้หน้าโรงเรียน ก็เดินลงมาเอา พอมาถึงร้านพี่ที่ร้านเค้าก็บอกว่ายังไม่เสร็จเลย เค้าทำคนเดียว ขายของไปด้วย เราก็ก้มมองดูนาฬิกา สี่โมงครึ่งกว่าๆ ก็โอเคยังได้อยู่ ก็นั่งรอพี่เค้าทำให้ เล่นมือถือไปเพลินๆ ดูเด็กเดินมาซื้อขนมที่ร้านบ้าง ก็ใช้เวลาในการรออยู่พอสมควร กว่าจะได้ พอห้าโมงกว่านิดๆ ก็เสร็จจ่ายเงินแล้วก็รีบขึ้นห้องเอามาให้ครู ปรากฏว่าครูปิดห้องแล้ว แล้วครูก็ออกมาคุยกับเรย์(เพื่อนฝึกสอน)อยู่หน้าห้อง ... ครูบอกว่า ครูก็ลืมบอกให้ถ้ายังไม่เสร็จยังไม่ต้องเอา ไม่ต้องไปเสียเวลารอหรอกลูกกกก ...... แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้โกรธอะไร ... เราก็ไม่เป็นไร ... แต่มาแอบคิดในใจได้ทีหลัง หรือว่าครูเค้าจะรอเรานานรึเปล่า อีกอย่างเรย์ก็ต้องมานั่งรอกลับพร้อมกันอีก... คือเหตุการณ์ในวันนี้คือ “ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”....