เล็ก ๆ น้อย ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ

เล็ก ๆ น้อย ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ จากคนเดินทางจ้ะ

ระยะหลังนี้ คุณมะเดื่อต้องเดินทาง

เข้า กทม. เฉลี่ยได้เดือนละครั้ง

ด้วยภารกิจทางการศึกษา

การเดินทางจากบ้าน ไป กทม. ก็จะเดินทางโดยรถตู้โดยสาร ที่จะต้อง

ออกมาขึ้นรถที่ตลาดสดเทศบาล ในเวลา ตี ๓ เพื่อให้มาถึง

จุดหมายปลายทาง ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ก่่อน ๗ โมงเช้า

เพราะจะได้ไม่เจอ " มหกรรมรถติด" หากมาถึงช้ากว่านี้

จะเจอมหกรรมรถติดชนิดเป็นชั่วโมง ในบริเวณทางด่วน

ที่จะเข้าสู่อนุสาวรีย์ ฯ เพราะเจอมาแล้ว เมื่อครั้งหนึ่ง

มาขึ้นรถเที่ยวตี ๓ ไม่ทัน ต้องมาเที่ยว ตี ๔ มาถึงทางด่วน

ประมาณ ๗ โมงเช้า แต่ มาลงที่อนุสาวรีย์ ฯ ตอน ๘ โมงกว่า

ต่อจากอนุสาวรีย์ ฯ คุณมะเดื่อก็จะพึ่งพาอาศัยบริการของ " Taxi " ให้ไปส่งยัง

จุดหมายปลายทาง ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็น ตึก ๕ สพฐ. กระทรวงศึกษาธิการ

ก็อย่างที่รู้ ๆ กันว่า " ผู้โดยสารก็หวาดหวั่นแท็กซี่ แท็กซี่ก็กลัวผู้โดยสาร"

เห็นข่าวร้าย ๆ เกี่ยวกับแท็กซี่กับผู้โดยสารทางโทรทัศน์อยู่เสมอ ๆ

ก็ให้นึกหวาด ๆ อยู่เหมือนกัน แต่...ก็ให้กำลังใจตัวเองมาตลอด

" อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เราไม่เคยคิดร้าย หรือสร้างความเดือนร้อน

ให้กับใคร มีแต่ .. ให้ .. ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อ แบ่งปัน ก็คงไม่มีใคร

ติดร้ายกับเรา "

ก็เป็นที่น่าดีใจ ที่ตลอดเวลาที่ใช้บริการแท็กซี่ที่ กทม. (นับแต่เมื่อครั้งที่ยังเรียน

ป.โท อยู่ที่ มสธ. ซึ่งต้องนั่งแท็กซี่จาก ขนส่งสายใต้ไปยัง มสธ.ที่ปากเกร็ดโน่น)

คุณมะเดื่อได้พบแต่โชเฟอร์แท็กซี่ที่บริการดี อัธยาศัยดี ขับรถดีมีมารยาท

ทั้งสิ้น และส่วนใหญ่ร้อยละ กว่า ๙๐ เป็นพี่น้องจากอีสานทั้งสิ้น ไม่เคยเจอ

โชเฟอร์จากเมืองใต้เลย

หัวข้อสนทนาระหว่างโชเฟอร์กับผู้โดยสารอย่างคุณมะเดื่อก็มีหลากหลาย

บางคนก็เล่าเรื่องส่วนตัว เรื่องครอบครัวที่ต่างจังหวัดให้ฟัง บางคนก็พูดเรื่อง

การเมือง ที่มีทั้งค้าน ทั้งสนับสนุน ( อันนี้คุณมะเดื่อต้องฟังเฉย ๆ ไม่ออกความเห็น

ใด ๆ ทั้งสิ้น ) และอีกหลากหลายเรื่องราว ค่าโดยสารตามมิตเตอร์ก็ไม่เคย

เท่ากันแม้แต่ครั้งเดียว คุณมะเดื่อจะเตรียมแบ็งค์ย่อยไว้ สำหรับค่ารถเสมอ

และไม่รับเงินทอน จะยกให้โชเฟอร์ไปทุกครั้ง ล่าสุด เมื่อวันที่ ๒๑ เมษา ๕๙

ตอนที่กลับจาก สพฐ. ค่าแท็กซี่ ๑๐๕ บาท โชเฟอร์บอกว่า " ผมคิด ๑๐๐

พอครับ " เป็นครั้งแรกที่เจอโชเฟอร์ลดค่าโดยสารให้ผู้โดยสาร ๕๕๕

นับแต่นั่งแท็กซี่มา คุณมะเดื่อขอบคุณเขาแล้ว ก็บอกว่า ไม่ต้องลดให้

แล้วก็ให้ไป ๑๒๐ บาท บอกว่าไม่ต้องทอนจ้ะ จึงได้รับคำอวยพรมา

เป็นเงินทอนหลายกระบุงเลย

พูดถึงอาหารเช้า หลังจากลงรถตู้ที่บริเวณอนุสาวรีย์ ฯ แล้ว คุณมะเดื่อก็รอเวลา

ประมาณ ๗ โมงกว่า ๆ คือให้สาย ๆ สักหน่อย เพราะจะไปถึงอนุสาวรีย์

ยังไม่ ๗ โมง นั่งดูผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ดูแต่ละคนรีบเร่งกันเหลือเกิน

ข้าราชการ พนักงาน แม้แต่นักเรียน ก็ต้องออกจากบ้านกันแต่เช้า

๖ โมงกว่า ๆ ก็ออกไปทำงานกันแล้ว.......

ผิดกับคนต่างจังหวัดอย่างคุณมะเดื่อ ๖ โมง ยังนอนขี้เกียจอยุ่นะเตียง

นั่งดูผู้คนจนตะวันขึ้นสูงแล้ว แล้วจึงมองหาร้านอาหารที่มีอยู่มากมายในบริเวณนั้น

แต่....โห..! เจอแม่ค้า " ดุ " หลายร้านเลย บางร้านไม่ดุ แต่พูดแบบ " ไม่อยากขาย"

ให้คุณมะเดื่อมั้ง (เข้าใจว่าอย่างนั้นนะ) อาจจะเห็นสภาพคุณมะเดื่อ

ที่หอบหิ้วของพะรุงพะรัง สภาพโทรม ๆ (เพราะอดนอน) หน้าตาบอกยี่ห้อว่า

"มาจากไกลปืนเที่ยง) ก็เป็นได้ คุณมะเดื่อตั้งใจจะไปกินมื้อเช้า แม่ค้าก็

พูดว่า " ยังไม่เสร็จ" โดยไม่มองหน้าลูกค้า หันหลังเดินไปอีกด้านหนึ่ง

ของร้าน บางคนก็ถามห้วน ๆ " เอาไร" น้ำเสียงเหมือนโกรธใครมา

เล่นเอาหายหิวเป็นปลิดทิ้ง แต่บางคนก็ต้อนรับดี พูดจาเป็นกันเอง

ยิ้มแย้มชวนคุย......

คุณมะเดื่อคิดว่า อาชีพค้าขาย ไม่ว่าจะขายอาหาร หรือสินค้าใด ๆ แม้คุณภาพ

ของสินค้าจะ ดี จะด้อยอย่างไร ขอให้พ่อค้า แม่ค้า พูดจาปราศรัยต้อนรับ

ลูกค้าด้วยกิริยาวาจาที่ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส เต็มใจแนะนำบริการ แค่นี้ลูกค้าก็คง

ไม่เดินเลยร้านไปเป็นแน่แท้

เล็ก ๆ น้อย ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ จากคนเดินทางจ้ะ

เขียนใน GotoKnow โดย คุณมะเดื่อ
ใน บันทึกคนเดินทาง

คำสำคัญ (Tags): #คนเดินทาง#แท็กซี่ กทม.#ร้านอาหาร

หมายเลขบันทึก: 605436เขียนเมื่อ 26 เมษายน 2016 14:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 เมษายน 2016 14:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (9)

Dr. Ple

เขียนเมื่อ 26 เมษายน 2016 14:36 น. ()

ชีวิต คน กทม. น่าเศร้าค่ะ ... แม้แต่เด็กเล็กๆ ก็ต้องตื่นแต่มึด .... ทุกอย่างเร่งรีบไปหมด ... ไม่น่าอยู่อาศัยนะคะ .... บ้านนอกแบบเราๆ ความสุขยังมีอีกเยอะ นะคะ

ด้านล่างนี้ก็น่าเศร้า ค่ะ