หากไม่เจ็บป่วยจนถึงมือหมอ ก็คงไม่ได้ออกกำลังกาย อ้างแต่ว่าไม่มีเวลา..ปีที่ผ่านมา..เจ็บป่วยหลายครั้ง..จนรู้รสชาติของความเจ็บ..ร่างกาย ส่งสัญญาณเตือน.. ที่ไม่รู้จักบริหารจัดการเวลา ..แต่ก็มั่นใจว่า..เป็นปีที่เริ่มต้น..ออกกำลังกายอย่างจริงจังและต่อเนื่องมากขึ้นกว่าทุกปี..
ไปพบคุณหมอครั้งหลังสุด..คุณหมอแนะนำ ให้พักผ่อนมากๆ อย่าเคร่งเครียด..จึงได้ข้อคิดและบทเรียน ว่ามี ๒๕๕๙ จะต้องทำงานอย่างไร..ในโรงเรียนขนาดเล็ก ที่จะต้องไม่มีเรื่องยุ่งยากใจ นอกจาก..ทำงานให้สนุก เป็นสุขเมื่อทำงาน..อาจไม่ต้องมุ่งผลสัมฤทธิ์มากนัก ในเมื่อ..จะทำปัจจุบันให้ดี..ผลที่ออกมาก็ไม่น่าจะห่างไกลจาก..ความน่าจะเป็น
สิ่งที่อยากทำและทำได้น้อย..คือการอ่าน..สิ่งที่ทำได้สม่ำเสมอ ทำแล้วมีความสุข..คือ..การเขียน..บันทึกที่หลากหลาย ในหลายแง่มุม ถูกถ่ายทอดออกไปในวงกว้าง ยังต้องกลับมาคิดทบทวน ว่าเขียนแล้ว..ผู้อ่านได้อะไร หลังจากที่รู้แล้วว่า จะเขียนไปเพื่ออะไร..เพื่อเป็นตำนานแห่งชีวิต ลิขิตไว้เป็นประสบการณ์ แบ่งปันและเรียนรู้..ในสังคมเครือข่ายที่ล้วนแต่เป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน..ที่สำคัญ..การเขียน..อย่างรุนแรงก้าวร้าว..จะต้องไม่มีใน พ.ศ.ใหม่นี้
การอ่าน..ช่วยพัฒนาความรู้ความจำ พัฒนาสมอง..ให้มีประสิทธิภาพ การเขียนก็เช่นเดียวกัน ตั้งใจจะทำให้ทักษะสองอย่างมีความสมดุล..คงต้องใช้ความพยายาม..และบอกตัวเอง ให้กำลังใจตัวเองว่า..ไม่มีใครแก่เกินที่จะเรียนรู้ ..
โรงเรียน..องค์กรแห่งการเรียนรู้ ที่รับผิดชอบ...แวดล้อมด้วยความร่มรื่น สะอาด เรียบร้อย ยังคงสร้างสรรค์ต่อไป เพื่อชุมชนและลูกค้าคนสำคัญ ที่เริ่มมากขึ้นทั้งคุณภาพและปริมาณ แต่ที่บ้าน..ต้นไม้มากมาย ยังไม่ได้รับการดูแลทั้งระบบ โอโซนที่สะอาด อากาศที่บริสุทธิ์..สัมผัสได้ทุกวัน..แต่เมื่อเดินเข้าไป ลึกเข้าไปในสวน..ก็แทบจะหาทางออกไม่เจอ..
ปีเก่า..กำลังจะผ่านไป ปีใหม่ กำลังเยื้องกายเข้ามา..พร้อมกับความคิดและคำถามที่ว่า..จะให้เวลาพัฒนาสิ่งแวดล้อมรอบบ้านได้บ้างหรือยัง...เป็นไปได้ไหม..ดูแลบ้านหลังใหญ่(โรงเรียน)..ไปพร้อมๆกับบ้านหลังเล็ก..เพราะบ้าน..เป็นที่มาของบันทึกในวันนี้และ....ตลอดไป
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๘
สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ
นำปฏิทินมาแจกเป็นของขวัญค่ะ