มีแสง...ย่อมมีทาง...
หลายครั้ง ในชีวิตของผม มีการทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในระยะเวลาที่ช้าหรือเร็วที่แตกต่างกันไป
หลายสิ่ง เราไม่อาจที่จะหวนแก้ไขในสิ่งที่ผ่านมาแล้ว...แต่นั้นแหละ เป็นสิ่งที่พยายามที่ผมไม่ทำอีก เมื่อคิดว่า เกิดความผิดพลาดขึ้น
เช้าวันจันทร์ ผมมาถึงหมอชิต กรุงเทพ ฯ บรรยากาศรอบหมอชิต แต่ก่อนก็ไม่สวยมาก แม้กระทั่งวันนี้ ยิ่งไม่สวยมากเลย
แม้เวลาตีสาม ฝุ่นยังตลบอลอวน มองเห็นอณูที่ปะทะแสงไฟ สอบถามว่า บริเวณหมอชิตกำลังสร้างเส้นทางรถไฟฟ้า
หมอชิต เปรียบเสมือน ดอกไม้สดที่ปักแจกันล่วงเลยมาแล้วสามวัน
แต่หมอชิตยังมีความหมาย และความหวังเสมอ ๆ กับเส้นทางการเดินทางฝ่าฟันชีวิตของคนอีสาน
ผมทิ้งบ้าน ทิ้งครอบครัว ทิ้งงาน มาตามความฝันของผม
ความฝันของผมเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งแสดงว่า ผมยังมีลมหายใจอยู่
ตราบใดไม่สิ้น ชีวิตต้องไม่สิ้นหวัง
ผมได้รับโอกาสจากผู้จัดโครงการอบรม หลักสูตรนักวิชาการสาธารณสุข สาขาสุขภาพจิตชุมชน
ใช้เวลาอบรมถึง 13 วัน 12 คืน
ค่าหัวของผมคงมากมายเช่นกัน....เพราะผู้จัดการอบรมรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด
ผมพยายามเก็บเกี่ยวความฝันให้ได้มากที่สุด เพราะความฝันนี้ไม่ใช่ความฝันของผมคนเดียว
ความฝัน ความรัก จะทำให้ผมได้ความรู้ที่ตกผลึก
ไปทำงาน และรับใช้สังคม ผู้คนต่อไป
บรรยากาศในการอบรมดีมาก ๆ ผมได้รับความรู้หลายอย่างที่เราคิดว่า เรารู้ แต่จริง ๆ แล้ว ผมไม่รู้
และถึงแม้ใช้เวลาถึงดึก ๆ บ้าง แต่สนุก และมีเพื่อน ๆ ทำกิจกรรมร่วมกัน
ผมจะทำให้เต็มที่ และมีความสุขที่สุด
ความเห็น (9)
มีความหวัง..กับสุขภาพจิต..ชุมชน..ไหม..เจ้าคะ...กับสิ่งที่มาเห็นในเมืองกรุง..."หวังว่าภาพที่เห็นมันเป็นสีเทาภูเขา..คอนกรีต.เมืองกรุง.."..นั้น..วันหนึ่งผานกเค้าเมืองเลย เมื่อ...ห้าสิบปีก่อน...คงจะเหมือนกันแล้วในวันนี้...
(อิอิ)...สบายและมีสุขและสมหวังตลอดไปเจ้าค่ะ..
เป็นกำลังใจให้นะครับ
อรุณสวัสดิ์จ้ะน้องทิมดาบ
แสงสว่างนำทางไปสู่ความหวังจ้ะ
ผมเชื่อในความฝันของคุณ นะครับ... ทิบดาบ
ผู้เข้าร่วมกิจกรรมเยอะมากเลยนะครับ
ตามมาเชียร์การทำงานครับ
แวะมาเป็นกำลังใจให้คุณหมอนะค่ะ ไม่ได้แวะมาอ่านบันทึนานเลยสบายดีนะค่ะ
เดินทางมาสร้างงาน สร้างชีวิต ความฝัน และสังคม
เป็นกำลังใจให้ครับ
