WDC 2015 : การเดินทางและแรกสัมผัสอากาศหนาวที่ Vancouver

แม้รู้ตัวล่วงหน้าเป็นเวลานานและตั้งใจจะเตรียมการให้พร้อมมากที่สุด แต่ถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด เพราะภาระงานประจำที่ทำอยู่ ทุกอย่างจึงทำเสร็จตอน deadline พอดีทั้งนั้น คุณ Ronan LHeveder BRIDGES Project Manager ส่ง e-mail คอยเตือนว่าเมื่อใดจะต้องส่งอะไรให้เขาเป็นระยะ เราจึงต้องพยายามอย่างเต็มที่อย่างน้อยก็จะต้องส่งงานไม่ให้เกินวันที่เขากำหนด

การไปประชุมครั้งนี้คุณน้องนุช บ่อคำ ส่งบทคัดย่อเกี่ยวกับการพัฒนา Case manager ไปและได้รับการตอบรับให้นำเสนอแบบโปสเตอร์ ซึ่งจะมีกิจกรรม poster discussion ด้วย คุณน้องนุชมีเพื่อนร่วมเดินทางไปด้วยหนึ่งคนและบอกว่าจะเดินทางในวันที่ 27 พฤศจิกายนและกลับถึงเมืองไทยวันที่ 8 ธันวาคม

เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2558 ดิฉันเพิ่งรู้ตัวว่าจองห้องพักที่โรงแรมไว้เกินวันที่จะพัก IDF สนับสนุนที่พัก 4 คืน แต่ดิฉันจะเดินทางล่วงหน้าหนึ่งวันคือเดินทางวันที่ 29 พฤศจิกายนและตั้งใจจะเดินทางกลับในวันที่ 5 ธันวาคม 2558 จึงต้องจองห้องพักเพิ่มอีก 2 คืน ปรากฏว่าเครื่องบินจะออกจาก Vancouver ในเวลา 01.25 น.ในวันที่ 5 เท่ากับว่าเลิกประชุมในวันที่ 4 คืนนั้นจะต้องเดินทางกลับเลย จึงต้องติดต่อขอยกเลิกการจองห้องพัก คุยกับคุณน้องนุชก็รู้ว่าจองห้องพักผิดคืนเช่นกันจึงต้องเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินและเสียเงินด้วย เรื่องวันเวลาที่เลยเที่ยงคืนนี้ทำให้เราหลงได้ง่ายๆ

เมื่อได้วีซ่าเข้าประเทศแคนาดาเรียบร้อย ดิฉันจึงรบกวนให้คุณน้องนุชช่วยเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินให้เดินทางกลับพร้อมกันในวันที่ 7 ธันวาคม (ความจริงก็คือคืนวันที่ 6 ตามภาษาที่เราพูดกัน) คุณน้องนุชจัดการเปลี่ยนตั๋วให้ทั้งวันเดินทางและเที่ยวบินให้ได้กลับพร้อมกัน ปรากฏว่าของดิฉันไม่ต้องจ่ายเงินค่าเปลี่ยนตั๋ว แสดงว่า IDF จองตั๋วให้แบบที่สามารถเปลี่ยนได้ เป็นการบริหารจัดการที่ป้องกันความยุ่งยากต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นหากวิทยากรจำเป็นจะต้องเปลี่ยนแปลงการเดินทาง

ช่วงก่อนการเดินทางก็มีเวลาจำกัดในการเตรียมตัว ต้องหาเสื้อผ้ากันหนาวเพราะอากาศที่ Vancouver ช่วงนั้นเย็นเฉลี่ยไม่เกิน 8 องศา C ต้องเคลียร์งานประจำต่างๆ ให้เรียบร้อย วันที่ 25 ไลน์เตือนคุณน้องนุชว่าอย่าลืมไปรับที่สนามบินแวนคูเวอร์ในวันที่ 29 (เวลาที่แวนคูเวอร์ช้ากว่าบ้านเรา 15 ชม. เราออกเดินทางวันไหนก็ไปถึงในวันที่เดียวกัน) คุณน้องนุชเลยรู้ตัวว่าเข้าใจผิดนึกว่าตนเองเดินทางวันที่ 27 จะไปถึงในวันที่ 28 จึงจองที่พักไว้ตั้งแต่คืนวันที่ 28 จึงต้องเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินอีกครั้งให้เป็นออกเดินทางวันที่ 28 แทน เพราะค่าเปลี่ยนตั๋วถูกกว่าค่าโรงแรมที่จองเพิ่มอีกคืน

ดิฉันเดินทางด้วยสายการบินคาเธ่ย์แปซิฟิค เที่ยวบิน CX 700 กำหนดออกจากสนามบินสุวรรณภูมิตอน 08.25 น. ตั้งใจจะออกจากบ้านสัก 05.00 น. กว่าจะออกได้จริงก็ 05.30 น. แล้ว ไปถึงสนามบินในเวลา 06 เล็กน้อย ใช้เวลาในการ check-in และผ่านกระบวนการ ตม. ไม่นาน เมื่อเข้าไปด้านในตั้งใจจะหาซื้อครีมทาหน้าที่ลืมเอามาไปถามหาครีมยี่ห้อที่ใช้อยู่กระปุกเล็กๆ คนขายบอกว่าไม่มีเลยไม่ได้ซื้ออะไร แวะร้าน Jim Thompson ซื้อของฝากคุณ Ronan 1 ชิ้น

ที่ Gate รอขึ้นเครื่องพบว่าผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นชาวจีน เครื่องออกตรงเวลา การเดินทางราบรื่นดี ที่นั่งสบายล็อกละสองคน แต่เป็นที่นั่งแถวแรกจึงไม่สามารถถือหรือวางกระเป๋าต่างๆ ได้ ต้องเก็บไว้ใน compartment ด้านบน ทำเอาหายง่วงต้องคอยเล็งไว้ว่าจะมีใครมาเปิดกระเป๋าของเราหรือเปล่า ถึงฮ่องกงประมาณเที่ยงกว่าเล็กน้อย (เร็วกว่าเวลาในบ้านเรา 1 ชั่วโมง) ภายนอกสนามบินดูมัวๆ เหมือนมีหมอก

ภายนอกสนามบินฮ่องกง

ดิฉันจะต้องต่อเที่ยวบิน CX838 จากฮ่องกงไปแวนคูเวอร์ เครื่องจะออกในเวลา 16.20 น. เมื่อไปถึงฮ่องกงก็ต้องผ่าน security ซึ่งไม่ยุ่งยาก เดินไปตามป้ายที่บอกว่า transfer ไม่มีหลง มีเวลาเหลือเฟือในการรอและยังไม่มีข้อมูลโชว์ว่าเครื่องจะออกที่ Gate ไหน จึงใช้ wifi ของสนามบินส่งไลน์ถามคุณน้องนุชว่าเมื่อวานเครื่องออก gate ไหน ได้ความว่า Gate 64 จึงเดินจาก Gate ประมาณ 30 ไปรอบริเวณใกล้เคียง พร้อมหาอาหารกลางวันกินด้วย

ดิฉันกินอาหารที่ร้านอาหารจีนแถว Gate 65 สั่งเกี้ยวหมูกุ้ง พนักงานถามอะไรสักอย่างฟังไม่รู้เรื่อง จึงได้เกี๊ยวน้ำ 1 ชาม มี 5 ชิ้น ราคา 59 HKD และน้ำผึ้งผสมมะนาวเก่าๆ 2 ชิ้น 1แก้วราคา 46 HKD หลังจากนั้นจึงไปนั่งใช้ wifi สื่อสารเรื่องส่วนตัวและเรื่องงานใกล้ๆ กับ Gate 65

Wifi ที่สนามบินรวดเร็วดี เขามีที่ชาร์ตไฟให้ด้วย มีคนมานอน (แสดงว่าคงรอเครื่องอีกนาน) ชาร์ตและใช้งานโทรศัพท์ไปด้วย เสียดายที่ไม่ได้เอาสายชาร์ตไฟใส่กระเป๋า carry on มา จึงต้องใช้ smart phone อย่างประหยัดแบตเตอรี่ ใช้คอมพิวเตอร์ค้นหาข้อมูลต่างๆ

ได้เวลาประมาณ 15 น.กว่า ก็เก็บข้าวของ ไปห้องน้ำ และสำรวจว่าจะขึ้นเครื่องที่ Gate ไหน ปรากฏว่าวันนี้เที่ยวบิน CX838 ออกที่ Gate 15 ต้องรีบเดินอย่างเร็วเพราะเวลา boarding คือ 15.40 น. ระยะทางที่เดินไกลอยู่ ไปถึง Gate ก่อนเวลาไม่มากนัก สังเกตผู้โดยสารที่รอขึ้นเครื่องเที่ยวนี้เป็นแขก (คงเป็นอินเดีย) จำนวนมาก

ที่นั่งเป็นแถวละ 3-4-3 ช่วงท้ายก่อนห้องน้ำแถวริมจะเป็น 2 ที่นั่ง ดิฉันนั่งริมหน้าต่าง 41A ตรงกลางเป็นชายชาวอินเดีย รูปร่างสมบูรณ์ ทำให้ดิฉันต้องทำตัวลีบชิดริมหน้าต่างตลอดการเดินทาง หนุ่มคนนี้แนะนำตัวเองว่าเป็นพนักงานของบริษัทโนโวจะไปประชุม World Diabetes Congress เช่นเดียวกัน ส่วนคนที่นั่งริมทางเดินเป็นหญิงจีนที่มีกระเป๋าถือขึ้นเครื่องหลายใบ

อาหารเย็นบนเครื่องมีให้เลือก 3 อย่าง ดิฉันเลือกข้าวผัดไข่และไก่เปรี้ยวหวาน มีสลัด sea shell pasta ใส่ฟักทองและลูกเกด ขนมปัง ของหวานเป็นไอศกรีม ข้าวผัดไม่อร่อยเพราะข้าวแข็งๆ ไม่ค่อยมีรสชาติ ส่วน snack เป็น cup noodles และของกรุบกรอบ ขอได้ตลอด

อาหารเย็น

ดิฉันพยายามนอนหลับจึงไม่ได้ใช้บริการอาหารว่าง เป็นธรรมดาที่การเดินทางโดยชั้นประหยัดจะไม่ค่อยสุขสบายเท่าไหร่ แต่ก็พอจะหลับตื้นๆ ได้บ้าง ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาสายๆ ของแวนคูเวอร์แล้ว กินอาหารเช้าเป็นโจ๊กไก่ใส่เห็ดหอม ผลไม้ ขนมปังและกาแฟ เขามีโยเกิร์ตให้ด้วยแต่กินไม่เป็น

ใกล้ถึง Vancouver

เครื่องบินถึงแวนคูเวอร์เมื่อประมาณเที่ยง พอออกจากเครื่องบินเห็นคนเขาเปิดกระเป๋า carry on เอาเสื้อกันหนาวมาใส่ ดิฉันก็ทำตามบ้าง ระหว่างเดินทางไปผ่านกระบวนการ ตม. ก็เห็นป้ายต้อนรับผู้เข้าประชุม World Diabetes Congress 2015 ทำให้รู้สึกดีว่าเมืองนี้เขารับรู้และยินดีต้อนรับผู้ที่มาประชุม

กระบวนการ ตม. ไม่ช้า แต่ต้องรอกระเป๋านานมากกว่าจะถึงใบที่เป็นของเรา เห็นครอบครัวชาวจีนขนของกันมาจำนวนมากมาย เขาคงลงหลักปักฐานอยู่กันที่เมืองนี้ หญิงสูงวัยชาวจีนมีเก้าอี้พกติดตัวมาด้วย ไม่ต้องยืนรอ พอถึงที่รับกระเป๋าท่านก็นั่งคอยชี้ให้พนักงาน (คงจ้างเฉพาะ) ยกกระเป๋าใบใหญ่ๆ ทั้งนั้นให้

คุณน้องนุชและเพื่อนมารอรับที่สนามบินตามสัญญา อากาศข้างนอกเย็นแต่ลมไม่แรงจึงพอทนไหว เรานั่งแทกซี่ไปที่โรงแรมที่ดิฉันพักคือ Fairmont Hotel ที่ West Georgia Street เมื่อไป check in พบว่าห้องยังไม่เรียบร้อยจะต้องรอถึงบ่ายสาม หากต้องการ check in เลยก็มีห้องว่างอยู่ในโซนที่กำลัง renovate ตอนที่อยู่ที่สนามบินฮ่องกงดิฉันอ่าน review มาแล้วว่าโซนที่กำลังมีการปรับปรุงไม่ดี มีเสียงดังรบกวนในเวลากลางวัน จึงไม่เอา ขอรอตอนบ่ายสามดีกว่า

ระหว่างนั้นจึงพากันเดินไปห้องพักของคุณน้องนุชซึ่งอยู่ที่โรงแรมอีกแห่งหนึ่ง ไม่ไกลมาก แวะซื้ออาหารที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตระหว่างทาง ได้ไก่ย่างหนึ่งตัว ไข่ไก่ น้ำมันพืช ขนมปัง ผักสลัด และผลไม้ ห้องพักของคุณน้องนุชเป็นแบบอพาร์ตเม้นท์ มี wifi บริการสะดวกสบาย มีที่ทำครัว และทั้งสองคนก็เอาข้าวสารอาหารแห้งติดตัวมาจากเมืองไทยด้วย เรากินอาหารกลางวัน+อาหารเย็น และคุยกันจนถึงบ่ายสามครึ่งจึงกลับไปที่ Fairmont Hotel

หลังจากได้ห้องพัก ดิฉันถามเรื่องบริการอินเทอร์เน็ต เพราะตอนอยู่ที่สนามบินฮ่องกงค้นดูแล้วที่โรงแรมนี้จะต้องเสียค่าบริการอินเทอร์เน็ตเป็นรายวัน เมื่อสอบถามว่าแถวล็อบบี้มีบริการให้ใช้ฟรีไหม จึงได้คำตอบว่าโรงแรมมีบริการสำหรับ conference attendees ฟรี ทำให้การพักที่นี่สะดวกสบายขึ้นมาก เพราะสามารถจะทำงานและสื่อสารกับคนอื่นๆ ได้

คุณน้องนุชชวนไปลงทะเบียนและรับกระเป๋าเข้าประชุม บอกว่าเห็นมีการประชาสัมพันธ์ (เอกสารแจ้งให้ลงทะเบียนวันที่ 30) เราจึงเดินไปที่ Vancouver Convention Centre ที่อยู่ไม่ไกล เดินตรงอย่างเดียว ใช้เวลาประมาณ 10 นาที ปรากฏว่าเขายังไม่เปิดให้ลงทะเบียน เราจึงสำรวจบริเวณรอบๆ ในเวลาประมาณห้าโมงเย็นที่นี่ก็มืดแล้ว อากาศเย็นจนเหมือนกับเอามือแช่ในน้ำแข็ง บางพื้นที่มีน้ำเปียกที่พื้นและแผ่นน้ำแข็งเล็กๆ บางๆ ทำให้พื้นลื่น คงจะเป็นเพราะความเย็นนั่นเอง ต้องใส่หมวกและสวมถุงมือเพิ่ม

Canada Place ใกล้ๆ กับสถานที่จัดการประชุม

อาคาร Convention Centre

เรากลับที่พัก ดิฉันนั่งทำงานต่ออีกหน่อย จนได้เวลาประมาณสามทุ่มกว่าจึงเข้านอน ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนหกโมงเช้า อากาศข้างนอกเย็นมาก จึงเปิดเครื่องปรับอากาศที่ห้องไว้ที่ 24 องศา C และเปิดพัดลมระดับ Low

วัลลา ตันตโยทัย

บันทึกเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2558 (ตามเวลาของ Vancouver, Canada)

[ขจิต ฝอยทอง]

ว้าวๆๆ

ที่ Vancouver อากาศดีมากๆเลยนะครับ

รออ่านต่อครับเรื่องการประชุมครับ

ขอบคุณครับ

[แสงแห่งความดี...]

สวยมากเลยนะครับ อาจารย์