โลกและชีวิต (174) : มองชีวิต

ผมมีความเชื่ออยู่อย่างหนึ่ง
นั่นก็คือ ชอบตั้งคำถามกับปรากฏการณ์รายรอบตัว
การตั้งคำถาม คือแนวทางหนึ่งของการใช้ชีวิต
หลายต่อหลายครั้ง ในบางคำถาม ได้มาซึ่งคำตอบ
บ่อยครั้งร้างไร้ซึ่งคำตอบ
หรือกระทั่งหลายต่อหลายครั้ง หลายคำถาม ก็ไม่ต้องการคำตอบ...

ขณะหนึ่ง ไม่ว่าสุข หรือเศร้า
ผมเองก็เฝ้าบอกเตือนตัวเองอยู่เนืองๆ เสมอว่า--
ไม่มีอะไรจีรัง ยั่งยืน
เว้นแต่ความทรงจำที่เราเลือกได้ว่า-
เรื่องราวแห่งสุข และทุกข์ จะ "สั้น-ยาว" สักปานใด
สุข ก็ทำให้เราเติบโต
ความโศกเศร้าก็ทำหน้าที่ในทำนองเดียวกัน
เว้นเสียแต่เรา ไม่เรียนรู้ ---

การไม่ยอมจำนนต่อความพ่ายแพ้
นั่นคือปัจจัยของการอยู่รอด
การไม่จำนน คือ การมีความหวัง - ไม่สิ้นหวัง
การใช้ชีวิต หรือการลงมือทำความฝันให้เป็นจริง
เราต้องมีความหวัง..
ความหวัง คืออาวุธอันสำคัญที่จะกำหนดให้เราไม่พ่ายแพ้
หรือกระทั่งพ่ายแพ้แต่กลับมาใหม่ได้

โตเกียว...
THE UNIVERSITY OF TOKYO

[คุณมะเดื่อ]

คนที่ไม่ยอมจำนนต่อความพ่ายแพ้ คือ ผู้ชนะ

ปัญหาและอุปสรรค คือบันไดที่นำพาเราไปสู่

จุดหมายปลายทางจ้ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

งดงามทั้งภาพและข้อความครับ

ขอบคุณมากๆครับ

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-ภาพสวย ๆ ครับ..

[แผ่นดิน]

ครับ พี่มะเดื่อ

ลมหายใจที่ไม่ท้อ
คือ ปัจจัยที่นำพาไปสู่ฝั่งฝัน-

ขอบคุณครับ

[แผ่นดิน]

ครับ อ.ขจิต ฝอยทอง

แต่ก็ยังห่างไกลนักเขียนในท้องตลาดใช่ไหมครับ 5555

[แผ่นดิน]

ครับ คุณเพชรน้ำหนึ่ง

ไม่ได้จับกล้องมาหลายปี ทำอะไรไม่ถูกไม่เป็นเอาะเลย
ใช้กล้องมือถือจนเคยตัว
ไปครานี้แบกกล้องคู่ชีวิตในสภาพทรุดโทรมไปด้วย
ซึ่งเจ้ากล้องแสนรักก็ทำหน้าที่ของเขาได้อย่างน่ารัก

ขอบคุณอีกครั้งครับ

[แสงแห่งความดี...]

งามทั้งภาพและถ้อยคำ

..

ลงตัวด้วยสุนทรียอารมณ์...

ขอบคุณมากนะครับ อาจารย์แผ่นดิน

[ชยันต์ เพชรศรีจันทร์]

เข้ามาอ่านก่อนนอน...มีกำลังใจขึ้นเยอะ