TRAINING : ทำไมไม่มีใครอยากนั่งข้างหน้า

เมื่อวันจันทร์-อังคารที่ผ่านมาผู้เขียนเข้าอบรมระบบคุณภาพ(ISO : 13458)ซึ่งระดับหัวหน้างานต้องเข้ารับการอบรมในทุกๆปี และปีนี้ก็เช่นกัน แต่ต่างจากทุกๆปีตรงที่อบรมภายในบริษัทฯบนห้อง Trainning Room ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี ที่ว่าคุ้นเคยเพราะไม่ว่าจะอบรมเรื่องอะไรก็ห้องนี้ล่ะ และแต่ละคนที่เข้าห้องนี้ต่างก็มีมุมของตัวเองที่นั่งเป็นประจำ ผู้เขียนเองส่วนมากจะนั่งตรงกลางห้องโดยมีเพื่อนที่อยู่ในวัยที่ต้องใช้สายตาในระดับที่สั้นยาวให้เหมาะสมมานั่งด้วยอยู่เป็นประจำเช่นกัน

แต่คราวนี้ด้วยความที่ผู้เขียนขึ้นช้าและเข้าใจว่าน่าจะมีคนที่เข้าน้อยจึงชะล่าใจ พอเข้าห้องไปต้องโดนภาคบังคับให้ต้องนั่งด้านหน้ามุมซ้ายของห้องตรงข้ามโต๊ะอาจารย์ผู้บรรยายพอดี พอมองหาBuddyที่เคยนั่งด้วยกันก็ไม่พบเจอคงจะเป็นคลาสหน้าเป็นแน่ ส่วนที่ๆพอจะแทรกนั่งด้วยก็ไม่รู้จักมักคุ้น เพราะเป็นทีมที่มาจากหน่วยงานอื่น จึงจำใจนั่งตรงนั้น(ด้วยความมั่นใจกว่าทุกๆครั้ง)

ที่บอกว่ามั่นใจกว่าทุกๆครั้ง นั้นเป็นความจริง รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ จะเพราะความจำเป็น จำใจ ก็ไม่ใช่ แต่เป็นเพราะความคิดที่ว่ามั่นใจพอที่จะต้องอยู่คนเดียวได้ ไม่ว่าจะสถานการณ์แบบไหน ที่บ้าน ที่ทำงาน หรือแม้ที่เปลี่ยวเหงาเดียวดาย ตั้งใจว่าจะอยู่ได้ด้วยความมั่นใจในตัวของตัวเอง

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ย้อนคิดไปว่าที่ผ่านๆมา หรือแม้แต่ครั้งนี้ทำไมเราๆถึงไม่ชอบนั่งกันข้างหน้า ไม่ว่าตั้งแต่เป็นเด็กจนถึงวัยหนุ่มสาว เลยมาถึงวันทำงานจวบจนวัยใกล้เกษียณ ก็ยังไม่มีใครชอบนั่งข้างหน้ากัน อาจเป็นเพราะกลัวอาจารย์ถามแล้วตอบไม่ได้ กลัวตกเป็นเป้าสายตาของทุกๆคน กลัวอะไรอื่นๆ ที่เราไม่รู้ว่าจะเกิดจะมีขึ้นจริงหรือไม่ หรือไม่กลัวไม่วิตกอะไรหรอก แต่ก็ไม่ชอบที่จะนั่งข้างหน้ากัน

แต่คราวนี้ผู้เขียนนั่งคนเดียว ข้างหน้าห้องด้วยความมั่นใจยิ่ง ด้วยสติการรับรู้ ยอมรับ และพร้อมที่จะเผชิญกับเรื่องราวต่างๆที่เคยคิดกังวลอย่างเมื่อก่อนด้วยสติที่กล้ากว่าแต่ก่อน

การได้พูดคุยกับอาจารย์ช่วงพักเบรค ทำให้ผ่อนคลายความรู้สึกโดดเดี่ยวได้ดีทีเดียว

การได้โต้ตอบระหว่างการบรรยายของอาจารย์ทำให้รู้สึกสนุกกับเนื้อหาเก่าๆเดิมๆ ให้เข้าใจกว่าทุกๆครั้ง และได้โปรเจ็คที่ผุดขึ้นมาระหว่างเรียนหลายอย่างที่คิดว่าน่านำไปวางแผนทำต่อไป

การอบรมครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนอีกเรื่องหนึ่งคือไม่มีWork Shop ไม่มีการจับกลุ่มแบ่งกลุ่ม แต่ผู้บรรยายสามรถดึงผู้เรียนให้ร่วมแสดงความคิดเห็นได้เป็นอย่างดี โดยแต่ละแผนกแต่ละส่วนงานต่างก็มีประสบการณ์ตรงที่จะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้เป็นอย่างดี

วันแรกผ่านไปด้วยดี

วันที่สอง ทุกคนต่างก็มานั่งที่ๆเดิมของตัวเอง มีบางคนเปลี่ยนจากแถวหน้าขยับไปหาเพื่อน หรือไปนั่งด้านหลัง

ผู้เขียนนั่งที่เดิม ด้วยความมั่นใจเช่นวันแรก

(คำถาม ทำไมคนถึงไม่ชอบนั่งแถวหน้า)

...................

เขียนใน GotoKnow โดย พ.แจ่มจำรัส
ใน ลมหายใจ หนุ่มโรงงาน

คำสำคัญ (Tags): #training#การอบรม#ISO 13458

หมายเลขบันทึก: 595986เขียนเมื่อ 8 ตุลาคม 2015 13:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 ตุลาคม 2015 13:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน