Cr. https://www.gotoknow.org/posts/264149
ข้าพเจ้าเจอรูปนี้โดยบังเอิญจากการสุ่มอ่าน ข้อคิดข้อเขียนของสมาชิกในสังคมแห่งนี้ท่านหนึ่ง นามว่า.. สายน้ำแห่งความคิด
บันทึกที่อ้างถึงนี้ เขียนไว้เมื่อประมาณ 6 ปี ที่แล้ว
เช่นเดียวกันกับข้าพเจ้า เมื่อ ประมาณ 6 ปีที่ผ่านมานั้น ข้าพเจ้า ได้มีโอกาสสัมผัสความเรียบง่ายในการวางตัวและการเข้าถึงของกลุ่มบุคลากรเครือข่ายสังคมแบบไทย ๆ นี้ด้วยเช่นกัน
ข้าพเจ้าได้เห็นความเป็นธรรมชาติจากตัวบุคคลในบ้านหลังนี้ ข้าพเจ้าได้เห็นความกระตือรือร้นที่อยากจะให้องค์ความรู้ที่มีอยู่ในตัวกับบุคลากรของกรมสุขภาพจิตในวันนั้น ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ธวัชชัย คุณมะปราง หรือคุณอาร์ม ก็ตาม ข้าพเจ้าบอกตรง ๆ ครับว่า...วันนั้น เมื่อ 6ปี ที่แล้ว ทุกคะแนนที่ทีมงานได้จากบุคลากรกรมสุขภาพจิตนั้น หากเต็ม 10 ก็ได้ทั้ง 10 จริงๆ
ภาพทั้งสองภาพที่นำเสนอนั้นมีความเหมือนในความไม่เหมือน เกิดความรู้สึกอย่างหนึ่งในใจ นั่นคือ!! ... รอยยิ้มแห่งองค์ความรู้และความสุข ที่ทีมงานพร้อมจะมอบให้
ข้าพเจ้าได้เห็นตัวตนจริง ๆ ของอาจารย์ธวัชชัย ขอบอกตรงๆ ครับว่า...ประทับใจมาก อาจารย์มีบุคลิกภาพน่าเข้าใกล้ และอยากสนทนาปราศรัยด้วยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยพบเจอและพูดคุยกันมาก่อน ซึ่งโดยปกติแล้ว...แม้ว่าข้าพเจ้าจะเป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมก็ตาม แต่ด้วยความรู้สึกตอนนั้นกลับพบว่า.... ตัวข้าพเจ้าเองอยากเข้าไปแสดงตัวตนว่า.. ข้าพเจ้านั้นคือหนึ่งในสมาชิกของสังคมแห่งนี้ด้วยเช่นกัน
ข้าพเจ้าจะไม่แปลกใจเลย...หากทีมงานได้ไปปรากฏตัว ณ สถานที่แห่งใดก็ตาม สิ่งต่างๆ ที่ข้าพเจ้าได้เขียนทิ้งไว้วันนี้ที่นี่ จะบังเกิดขึ้นได้อีก ณ สถานที่นั้นๆ เสมอ
..
ข้าพเจ้าได้เห็นความอ่อนโยนในความเข้มแข็ง ความกล้าคิด กล้าพูดของคุณมะปราง และข้าพเจ้าได้เห็นความใส่ใจของเธอจากอาการกิริยาที่เธอแสดงออก ทั้งจากในภาพแรก และภาพที่สอง ที่ข้าพเจ้าได้นำเสนอ
ข้าพเจ้าจะคิดเช่นนี้เสมอทุกครั้งว่า...ไม่ว่าคุณมะปรางจะอยู่ตรงส่วนไหนของสังคม..... เธอก็จะเป็นเช่นนี้อีกเช่นที่เคยเป็นมา
ส่วนคุณ อาร์ม ....คุณอาร์มที่ข้าพเจ้าได้พบเจอนั้น เธออ่อนหวานคนละขั้วกันกับคุณมะปราง แต่ทว่า... ด้วยความนิ่งและพูดน้อยนี่แหละ จะทำให้ใครหลายๆ คนจดจำเธอได้ ความอ่อนหวาน ความนิ่งและเย็นจากข้างในนี้นั้น จะเป็นสิ่งพลักดันให้การใช้ชีวิตของคุณอาร์มเต็มไปด้วย สุนทรียทางอารมณ์ และเต็มไปด้วยความสุขในการดำรงอยู่แห่งชีวิต...... ข้าพเจ้าเชื่อเช่นนั้น
..
แล้วมันเกี่ยวอะไร?กับเครื่อข่ายสังคมแบบไทย ๆ ตรงไหนกันละเนี่ย%+++
..
เกี่ยวซิ...หากวันใดวันหนึ่งนั้น ข้าพเจ้าได้มีโอกาสยืนถ่ายรูปกับอาจารย์จัน สักครั้งในชีวิต
ข้าพเจ้าจะรู้ได้ว่า...หัวใจที่คิดการณ์ใหญ่ของอาจารย์จัน นั้นเป็นเช่นไร?
..
มาจวบจนวันนี้.... กิ่งก้านสาขา ของสังคมแบบไทย ๆ นี้ มันได้ตอบโจทย์แทนข้าพเจ้าแล้วละว่า....เหตุใดถึงเป็นเช่นนั้น?
เพียงวันละเล็กละน้อย...ที่สังคมแบบไทย ๆ นี้ได้ก้าวเดินและเติบใหญ่ขึ้นมาได้นั้น.....ไม่ใช่เรื่องที่บังเอิญแต่อย่างใด
..
การคิดการใหญ่ มันต้องต่อยอดมาจากจุดเล็ก ๆ ด้วยความไม่ย่อท้อ ต่อปัญหาและอุปสรรคที่ขวางกั้น
ข้าพเจ้าเห็นความเปลี่ยวเหงา.... ในวันที่อาจารย์ทั้งสองท่านเริ่มต้นก้าวเดินจากจุดเล็ก ๆ ในใจ
ข้าพเจ้าเห็นความยิ่งใหญ่ในใจของอาจารย์... ที่กล้าคิด กล้าทำ ในสิ่งที่ก่อประโยชน์ให้กับสังคมส่วนรวมมากมายเหลือคณานับ แม้นว่าจะ ด้วยแรงสนับสนุนเพียงน้อยนิด.... แต่หาญกล้าด้วยความพยายามอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะไปให้ถึงปลายฝันของตัวเอง
..
และวันเวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์หัวใจคนอย่างอาจารย์ทั้งสองท่านได้เป็นอย่างดี
..
ข้าพเจ้าขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จที่อาจารย์ทั้งสองและทีมงาน ทำสิ่งนี้ด้วยหัวใจแบบไทย ๆ
และนิี่คือ!!.....ส่วนหนึ่งในความผูกผันที่ข้าพเจ้ามีต่อบ้านหลังนี้ บ้านGotoKnow
สมาชิกมีเครือข่ายกว้างไกลนะครับ
ดีใจที่ได้พบคุณแสงพร้อมพี่ดร.บัญชา
นอกจากนี้ยังได้พบอีกหลายครับ
ขอบคุณเรื่องดีๆ ขอบคุณน้องตุ๊กตาที่ส่งให้โรงเรียน
ตอนนี้ผมกำลังขยับลงโรงเรียนเช่นเดิมครับ
ขอบคุณที่มีความเป็นกัลยณมิตรมากๆครับและขอบคุณแทนน้องนักเรียนทุกๆท่านครับ
ชอบบันทึกนี้ ที่ทำให้ระลึกถึงความสัมพันธ์อันดีงามของสังคมความดีแห่งนี้ค่ะ
มาร่วมมีความสุขด้วยค่ะ
เรียบง่าย-งดงาม-พลัง ครับ
ขอบคุณมากนะครับ
ขอบคุณทุกดอกไม้กำลังใจที่มอบให้นะครับ