ย้ำเตือนตัวเอง
สวัสดีค่ะคุณลัดดาวัลย์ที่รัก ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ เห็นบ่นว่าช่วงนี้งานเยอะ ทั้งงานกลุ่ม งานเดี่ยว งานราช งานหลวง แวะมาส่งกำลังใจคะ ไม่มีทางเดินไหนที่โรยด้วยดอกกุหลาบตลอดเส้นทาง อาจมีล้มบ้าง เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แค่ใจสู้ทุกอย่างก็สำเร็จค่ะ นึกถึงพ่อกับแม่ไว้นะคะท่านเฝ้ารอดูวันที่เราสวมชุดครุยในวันรับปริญญาอยู่ ว่างๆ ก็โทรหาพ่อกับแม่บ้างเพราะกำลังใจที่งดงามอาจมาจากลูกสาวคนโตก็เป็นได้ อย่าหักโหมงานจนลืมคนสำคัญของชีวิต....อย่าลืมว่ายิ่งเราโตขึ้น อายุเพิ่มมากขึ้น พ่อกับแม่ก็อายุเพิ่มขึ้นเหมือนกับเรา คงไม่แปลกถ้าท่านจะมองว่าเรายังคงเป็นเด็กในสายตาท่านอยู่ อดทนนะคะอีกแค่ไม่กี่วันก็จะได้กลับบ้าน อีกไม่กี่วันก็จะได้ไปกลับไปชาร์จพลังใจ
เห็นว่าเทอมนี้เรียนยากมาก แบ่งเวลาให้ถูกนะคะ อย่าปล่อยให้แสงสว่างจากหน้าจอมือถือ ส่องสว่างกว่าอนาคตตัวเอง ก่อนจะทำอะไรคิดทบทวนดี ๆ เพราะทุกการกระทำ ทุกคำพูด เราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขมันได้ วันไหนที่ท้อก็ให้นึกถึงวันที่หนูมีความสุข วันที่มีรอยยิ้ม วันไหนที่หนูเหนื่อยก็ให้คิดถึงวันที่หนูเหนื่อยมากกว่าวันนี้ แต่ถ้าวันนี้มันเป็นวันที่เหนื่อยที่สุดของชีวิต ก็ให้คิดว่า "ดีแล้ว...วันต่อไปหนูจะได้สบาย" เวลาทำงานก็พยายามจัดสรรเวลาให้ถูก อย่าเอามากองไว้ที่ตัวเอง บางทีก็เอางานเดี่ยวมาทำก่อนบ้าง อย่านอนดึก..มันไม่ดีต่อสุขภาพค่ะ
"ทนได้...เมื่อไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้
อดได้...เมื่อได้ในสิ่งที่ไม่อยากได้"
ถ้าเวลาที่รู้สึกไม่ชอบใครคนหนึ่ง....ให้หนูพยายามคิดถึงวันเวลาดี ๆ ที่ได้ทำร่วมกัน อย่าเอาคำพูดเพียงไม่กี่คำ การกระทำที่เขาไม่ได้คิด มาตัดความสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนนะคะ....มันไม่ดี แล้วหนูจะเสียใจในอนาคต ท่องไว้ค่ะ "ยังไงเขาก็คือเพื่อน"ไม่มีใครทำได้ตามใจเราทุกเรื่องหรอกค่ะ ขนาดตัวเรายังทำตามใจตัวเองไม่ได้ทุกเรื่อง บางเรื่องก็ปล่อยให้ผ่านไปกับสายลม ผ่านไปกับกาลเวลา เก็บมาใส่ใจเฉพาะเรื่องที่ควรใส่ใจ เฉพาะคนที่ควรใส่ใจ แล้ว 5 ปีกับชีวิตเด็กหอของหนูจะเป็นช่วงหนึ่งของชีวิตที่หนูจะจดจำไปตลอด
..........."ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา
จงบินเอาเท่าที่ปีกเราบินไหว
ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
จะบินไปให้ถึงฝันเท่านั้นพอ".........
รอยที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือการมีรอยเท้าเป็นของตนเอง การได้ทำอะไรด้วยตนเอง ได้เรียนรู้ด้วยตนเอง ในการทำอะไรสักเรื่องหนึ่ง ถึงผลจะออกมายังไงก็ตาม ถ้าหนูได้ทำมันเต็มที่ที่สุดแล้ว อย่าเสียใจกับการกระทำนั้นนะคะ ถือว่าคือประสบการณ์ คือบทเรียนของชีวิต ที่มีน้อยนักจะได้พบเจอและเรียนรู้ไปกับมัน เชื่อว่าปัญหา อุปสรรคที่หนูเจอในตอนนี้....จะเป็นสิ่งที่งดงาม คอยแต่งเติมความเป็นครูให้หนูในอนาคต
อีก 2 ปี กับชีวิตเด็กหอ อะไรที่ยังไม่ได้ทำก็รีบทำ อะไรที่คิดว่าไม่ดีก็ควรปรับปรุง เพื่อที่จะได้อยู่กับคนอื่นอย่างมีความสุข ไม่มีใครดีไปทุกด้าน เก่งไปทุกเรื่อง อยู่ที่เราจะยอมรับและปรับปรุงได้มากแค่ไหน เพราะกระจกที่สะท้อนตัวเราตอนนี้ได้ดีที่สุด ก็คือ "เพื่อน"
29-3-58 เวลา 15.21 น.
ความเห็น (6)
มีที่ระบายความในใจใหม่แล้วนะคะ ไดอารี่มีชีวิต
ต่อไปนี้จะลงรูปที เขียนแคปชั้่นสัก10-20บรรทัดก็ไม่มีใครว่าละ555
มาเขียนบ่อยๆนะครับ
รออ่านอีกครับ
ขอบคุณนะค่ะ ที่ได้เล่าและแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ให้รับรู้ ขอบคุณค่ะ ^^
ขอบคุณค่ะ คุณ สรชา รอยพนา
เพื่อนจะเข้ามาเขียนทุกวันค่ะ มาติดตามอ่านได้นะคะ
ขอบคุณค่ะ ลูกชาวนา
ที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ