จากฉัน..ถึงฉัน
สวัสดีค่ะ คุณกรทิพย์ ที่รัก
ช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นมีกิจกรรมเยอะแยะมากมายที่โครงการให้ครูเป็นเลิศได้ทำ รวมถึงภาระจากการเรียน จนไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรกับชีวิตนี้ดี ตอนนี้สภาพจิตใจและร่างกายเรื่มที่จะอ่อนล้าลงทุกที ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่มีเวลาว่างเอาเสียเลย วันจันทร์ถึงวันศุกร์เรียนตามตารางตามปกติ วันเสาร์อาทิตย์ก็มีกิจกรรมให้ทำอีก สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ดูเหมือนจะไม่ว่างเลยสักวันเดียว
อย่างเช่น วันหยุดในอาทิตย์ที่ผ่านมา ก็ได้ไปเข้าค่ายลูกเสือตามตารางเรียนในหลักสูตรที่บอกว่าจะต้องเข้าค่ายถึงจะผ่านการเรียนในวิชานี้ ดูเหมือนว่าตอนแรกเพื่อนๆก็เหมือนจะไม่ค่อยอยากที่จะไปเข้าค่ายสักเท่าไหร่ เพราะวันที่ไปก็เป็นวันหยุดของพวกเราเองแถมยังต้องตื่นเช้าอีกด้วย พอไปถึงที่ค่ายลูกเสือเหนือเกล้าแล้ว ในวันแรกนี้ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกไม่พอใจกับกฎระเบียบและวิธีการอบรม คือทุกอย่างต้องรีบเร่งไปหมด กินข้าวก็ยังต้องรีบเคี้ยว บางคำไม่ได้เคี้ยวก็มี เวลาทำงานก็มีน้อยนิด ในเวลาอบรมยังต้องจดตามสไลด์ที่ครูสอนอีก ครูแต่ละคนก็พูดเร็วมาก จดไม่ทันก็เลยต้องเอามือถือขึ้นมาถ่ายภาพเพื่อเอาไปจดในเวลาอื่น วันนั้นน่าเบื่อมาก ง่วงมาก สุดท้ายแล้วชีวิตคนเราก็ย่อมจะต้องมีการปรับตัว อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้ พออะไรๆเริ่มเข้าที่แล้วก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ในค่ายอย่างมีความสุขได้ จนถึงวันสุดท้ายที่เราทุกคนต้องลาจากกันกับวิทยากรและผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหลายก็ทำให้ทุกคนน้ำตาคลอ แต่เราทุกคนก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ มีพบ ก็ต้องมีจากเป็นธรรมดา
ในค่ายนี้ทำให้ได้รู้ว่าอาจารย์ทุกคนย่อมหวังดีกับพวกเราและพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะผลักดันพวกเราให้ก้าวไปสู่จุดที่สูงเสมอ และทำให้ได้รู้จักกับอาจารย์อยู่ท่านหนึ่งซึ่งอาจารย์เป็นวิทยากรประจำหมู่ จระเข้ของพวกเราเอง ท่านก็คอยให้กำลังใจ คำแนะนำดีๆ ไม่เคยลืมพวกเราและอาจารย์ก็จะเฝ้าดูความสำเร็จของพวกเราในอนาคตด้วย เช่อเหลือเกินว่าสักวันหนึ่งถ้าเราได้ดีแล้วก็จะไม่ลืมพระคุณของครูบาอาจารย์ที่ได้สั่งสอนมาตั้งแต่ได้รับการศึกษามา
เสร็จจากค่ายแล้วพวกเราก็ต้องยังไม่ลืมในสิ่งที่พวกเราจะต้องทำ นั่นคือการตั้งใจศึกษาเล่าเรียน การใช้ชีวิตร่วมกันกับเพื่อนๆครูเป็นเลิศ ในเวลาที่ผ่านๆมา อาจจะมีบ้างที่เรารู้สึกโกรธ ชอบหรือความรู้สึกต่างๆทั้งที่ดีและไม่ดี ถ้าสิ่งไหนที่ไม่ดีก็ขอให้ลืมมันไปเลือกเก็บแต่สิ่งที่ดีๆไว้ในความทรงจำ เพราะมันจะทำให้มิตรภาพที่มีนั้น ยิ่งยืนตลอดไป...
กรทิพย์ นุแปงถา
วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2558
ความเห็น (5)
ขอบคุณพลอยณิชชา เศรษฐปิติวงศ์ สู้ๆเหมือนกัน :)
ตามมาเชียร์ครับ
มีคนหลับในห้อง
555
ขอบคุณอาจารย์ขจิต ฝอยทอง มากๆค่ะ ที่มาให้กำลังใจ สงสัยเพื่อนๆต้องการพักผ่อนมั้งคะ 55
มาทักทายว่าที่คุณครูคนใหม่อีกไม่กี่เดือนนะคะ สู้ๆๆ..