กว้าง ๆ ไกล ๆ

ขอบคุณถนนที่มีให้เดิน แม้จะไม่ได้โรยด้วยดอกไม้

บางครั้งถนนที่เราเดินไป นอกจากมันจะไกลแล้ว

มันยังกว้างจนทำให้เรารู้สึกว่าข้าง ๆ มันว่างเปล่า

การที่เราจะรู้สึกแบบนั้นมันก็ไม่แปลกหรอก ขนาดบางครั้งเราอยู่ในที่แคบเรายังรู้สึกว่ามันกว้าง

เพียงเพราะว่า ไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ เรา

สำหรับฉัน นั่นหมายความว่า พื้นที่ไม่ได้มีผลกับใจเท่ากับคนที่อยู่ข้าง ๆ

ขอบคุณคนข้างซ้าย ขอบคุณคนข้างขวา

ขอบคุณคนข้างหน้า ขอบคุณคนข้างหลัง

ขอบคุณคนที่อยู่คนข้างซ้ายคนที่ 2 ขอบคุณคนที่อยู่คนข้างขวาคนที่ 2

ขอบคุณคนที่อยู่คนข้างหน้าคนที่ 2 ขอบคุณคนที่อยู่คนข้างหลังคนที่ 2

ขอบคุณ....บุคคลต่าง ๆ เหล่านี้ที่

ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น แม้จะอยู่ในที่กว้าง ทำให้ฉันรู้สึกไม่อ้างว้างแม้จะอยู่ในที่แคบ

ขอบคุณถนนที่มีให้เดิน แม้จะไม่ได้โรยด้วยดอกไม้

ขอบคุณบันไดที่สอนให้รู้ว่าชีวิตมีขึ้นมีลง

ขอบคุณลิฟต์ที่ทำให้รู้ว่าชีวิตมีทางขึ้นที่เร็วกว่าแต่ก็ลงเร็วกว่าเช่นกัน

ขอบคุณรถรางและคนขับรถที่คอยมารับส่งให้ได้ความรู้ทุกวัน

ขอบคุณความอ่อนแอที่ทำให้รู้ว่าความเข้มแข็งเป็นสิ่งจำเป็น

ขอบคุณความทุกข์ที่ทำให้เห็นค่าของความสุข

ขอบคุณความเหนื่อยที่ทำให้รู้ว่าเวลาพักผ่อนมันดียังไง

ขอบคุณน้ำตาที่ทำให้รู้ว่าสิ่งที่เสียให้มีค่าแค่ไหน

ขอบคุณสิ่งต่าง ๆ มากมาย ในชีวิตจันทร์จิรา

วันอาทิตย์ ที่ 29 มีนาคม 2558

เขียนใน GotoKnow โดย จันทร์ชมพู
ใน บันทึกครูเป็นเลิศ นางสาวจันทร์จิรา วงค์กา

คำสำคัญ (Tags): #จันทร์จิรา วงค์กา#janjira wongka#e55151003#รหัส 55#โครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ#วิชาเอกประถมศึกษา#นักศึกษาปริญญาตรี#คณะครุศาสตร์#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#cmru

หมายเลขบันทึก: 588055เขียนเมื่อ 29 มีนาคม 2015 12:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม 2015 14:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน