นี่แหละ ... บ้าน....ของยายกับน้องนุ
โรงเรียนบ้านละลอง อยู่ห่างจากโรงเรียนของคุณมะเดื่อประมาณ ๓ กม.
เคยเปิดทำการสอนตั้งแต่ระดับอนุบาล ถึง ป.๖ มีนักเรียนระดับร้อยกว่าคน
ต่อมานักเรียนลดจำนวนลงมากจนเหลือไม่ถึง ๓๐ คน (ไม่อยากจะพูดถึงสาเหตุนะ)
ทาง สปอ. (ยุคนั้น) จึงจัดให้เป็นโรงเรียนเครือข่ายของโรงเรียนคุณมะเดื่อ
แต่ปัจจุบันเป็นโรงเรียนยุบเลิกไปสิบกว่าปีแล้ว
อาคารเรียนสองชั้น ที่ยังไม่ได้ต่อเติมช้้นล่าง ๑ หลัง
กับอาคารเรียนชั้นเดียวอีก ๑ หลัง รวมทั้งอาคารอเนกประสงค์ และส้วมที่เพิ่งสร้างเสร็จ
ก่อนหน้าที่โรงเรียนจะยุบเลิกเพียง เดือนเศษ ๆ จึงเป็นของราชพัสดุ ซึีงหมู่บ้านดูแลอยู่
อาคารทั้งหมดจึงผุพังไปตามกาลเวลา....น่าเสียดายนัก
(คุณยาย กับน้องนุ กับประตูห้องเรียน ที่ใช้เป็นบ้านพักอาศัย)
เมื่อครอบครัวของน้องนุ ไปขอพักอาศัยอยู่ ทางหมู่บ้านจึงอนุญาต
ภายในห้องพัก ที่สามชีวิตได้ใช้เป็นบ้านมาแรมปี แต่...พรุ่งนี้ และวันต่อ ๆ ไป
คงเหลือเพียงสองชีวิต
ชีวิตจริง.....ยิ่งกว่าละคร....ที่ยังมีอยู่ในสังคมไทยยุค ICT + AEC
ความเห็น (3)
ได้อ่านเรื่องราวของน้องนุ ตั้งแต่บันทึกก่อน
ตามมาดูบ้านน้องนุจากบันนี้
ฉากชีวิต คนชายขอบ ในชุมชน แม้ยุคสมัยจะเจริญมากเท่าไหร
แต่ความเป็นอยู่ คุณภาพชีวิตของคนชายขอบยังมีให้เห็น
พทจ. จังหวัดประจวบ น่าจะเข้าไปเยียวยาเบื้องต้น
ตามมาแต่ตอนแรกเหมือนกัน
แต่เพิ่งว่างแสดงความคิดเห็น
ติดต่อ พมจ จังหวัดดีไหมครับ
มาเชียร์น้องนุและทีมทำงานของพี่ครับ
น่าเสียดายโรงเรียน นะคะ .... และเศร้าจ้งชีวิตของทั้งสอง ..
