หอมซังข้าว

หอมซังข้าวหน้าเกี่ยววัวเคี้ยวเอื้อง
ท้องทุ่งเหลืองสีทองทาบหาบคอนหาย
ใช้เครื่องจักรเกี่ยวสีให้ในทุกราย
แม้วัวควายก็ตกงานมานานนม
ยืนเอกาว้าเหว่เห่ใจเศร้า
เอี้ยงของเราทิ้งทุยไปให้ขื่นขม
หมดแล้วเราซังข้าวหอมก็ตรอมตรม
ทุกข์ระทมไร้เงาเอี้ยงที่เคียงกาย
ประเพณีลงแขกแลกแรงนั่น
เกี่ยวข้าวพลันเพลงอีแซวก็แจวหาย
วัฒนธรรมรุ่นปู่ย่าแลตายาย
ล่มสลายหายเหมือนเอี้ยงไม่เลี้ยงทุย
หอมซังข้าวคราวเคืองเอื้องยังอยู่
ยืนหดหู่กับดินแห้งแตกผงผุย
รอฟ้าใหม่ฝนมาข้าพร้อมลุย
เอี้ยงเคยคุยขี่หลังข้ากลับมาเอย..
..เส้นทางจากสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล..สงสารทุยจัง!

๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-หอมฟาง....สำหรับตัวผมแล้วเพียงเห็นภาพฟางข้าว...จินตาการของ"กลิ่น"ก็เกิดขึ้นทันใด 55

-ก็เราชอบกลิ่นโคลน..สาบควาย..นี่นา อิ ๆ

-ขอบคุณครับ