เช้าวันนี้มีประชุมทีมงานประจำวันศุกร์ ก่อนประชุมมีบางคนได้เปรยให้ฟังว่าวันนี้วันศุกร์รู้สึกมีความสุขสมกับคำที่เขาว่า...วันศุกร์แห่งชาติ...จริงๆ และรู้สึกแตกต่างอย่างชัดเจนกับวันจันทร์ที่เป็นวันน่าเบื่อหน่ายในการที่จะมาทำงาน
จึงได้นำเรื่องนี้มาเกริ่นนำว่า พวกเรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆหรือ ที่รู้สึกมีความสุขในวันศุกร์เพราะว่าพรุ่งนี้ที่เป็นวันเสาร์จะได้หยุดพักอย่างนั้นหรอ และวันจันทร์ที่รู้สึกเบื่อหน่ายเป็นทุกข์เพราะเป็นวันเริ่มต้นทำงานในสัปดาห์อย่างนั้นหรือ
...ถ้าอย่างนั้นคนที่ทำงานทุกวันโดยไม่มีวันหยุด คงไม่มีวันไหนที่มีความสุข เพราะไม่มีวันศุกร์เหมือนคนอื่นๆที่มี...
ป้าอ้วนขายส้มตำหน้าปากซอย...ที่เราเห็นรอยยิ้มติดหน้าอยู่ตลอดเวลา
ลุงเชิดค้าขายลาบยโสข้างถนน...ที่สับหมูสับเนื้อแทบไม่ได้หยุดมือ
น้าอิ๊ดขายปาท่องโก๋ในตลาดนัดทุกๆเช้า...ยืนอยู่หน้ากระทะอันร้อนระอุ
เจ๊รินขายน้ำชากาแฟปั่นในร้านเล็กๆ...
และอื่นๆอีกมากมาย...ที่พวกเขามีความสุขโดยไม่มีวันหยุดประจำ
แม้จะมีลูกค้ามากน้อยแตกต่างกันไป และย่อมจะมีลูกค้าที่ทั้งพอใจ ไม่พอใจในรสชาติและบริการ
แต่ดูเหมือนคนเหล่านั้นมีความสุขได้ในทุกๆวันได้อย่างไร เป็นเพราะพวกเขาไม่มีวันหยุด หรือพวกเขามีความสุขกับการทำงาน มีความพอใจในงานที่ตัวเองทำ
พวกเขามีความสุขเพราะรักในงานที่เป็นของพวกเขานั้นๆ
พวกเรามีความทุกข์เพราะคิดว่างานนี้ มันไม่ใช่ของเรา และเราเป็นเพียงลูกจ้าง
หากเรามาคิดใหม่ ติีงต่างว่างานนี้เป็นของเรา (ตามค่านิยมข้อหนึ่งในห้าข้อของบริษัทบอกว่า ให้คิดอย่างเจ้าของกิการ) เราเป็นเจ้าของกิจการ หัวหน้า เพื่อนร่วมงานคือลูกค้าของเราที่เข้ามาติดต่อ
...ที่จะมีทั้งพอใจและไม่พอใจในผลงานเช่นเดียวกันกับลูกค้าของพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลายข้างต้น
หากเราไม่มีทางเลือกอย่างพวกเขาเหล่านั้น ก็คิดเสียว่าหน้าที่ที่เราทำอยู่ทุกวันนี้คืองานของเรา เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องทำเสมือนเป็นกิจการของเรา
บางที เราอาจจะมีความสุขได้ในทุกๆวัน รวมถึงวันจันทร์ที่จะถึงนี้ด้วย
...ภาพประกอบ ตลาดสุขใจ อ.สามพราน จ.นครปฐม
.........................
วันศุกร์ที่23 ธันวาคม 2558
พ.แจ่มจำรัส
ศุกร์วันที่ 23 มค.นี้ สุขใจเป็นพิเศษที่เห็นความยุติธรรมจรรโลงประเทศค่ะ...
สุขใจได้ทุกวันนะครับ
แต่วันศุกร์เหมือนคนดีใจจะได้พักผ่อนครับ