หนึ่งเดือนเต็ม...ที่ครอบครัวของเราไม่ได้กลับบ้านสวน
..
วันที่พ่อพาแม่และลูก ๆ ของเรา.... กลับบ้าน
พ่อรับรู้ได้ว่า...ต้นไม้ที่พ่อปลูกไว้หน้าบ้าน... ได้ต้อนรับพวกเรา... กลับสู่อ้อมกอดของธรรมชาติอีกครั้งหนึ่ง
พ่อดีใจนะ....ที่ได้เห็นพวกเค้าออกดอกต้อนรับครอบครัวเราในวันนี้...
และสิ่งนี้เอง.. ที่ทำให้พ่อรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่อยู่....ในใจของพ่อ
..
ทุกครั้งที่แม่กลับถึงบ้าน
เมื่อแม่ได้เห็นหน้าลูก ๆ
พ่อรับรู้ได้จากหัวใจของพ่อเสมอว่า....
...หัวใจของแม่นั้น ยิิ้มได้เสมอ ทุกครั้งไป...
ขอบุญกุศล...ช่วยเกื้อกูลคนดี ของพ่อ
..
หนูและพี่ .... จะไม่ขออะไรมากไปกว่านี้
หนูและพี่.... จะอยู่กับแม่เช่นนี้
หนูและพี่.... จะอดทนรอวันที่เราจะได้กลับบ้านของเรา
แม่คือ...แก้วตาและดวงใจของหนูและพี่เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
หนูอยากให้แม่เหมือนเดิม แม่จะได้ทำกับข้าวให้หนูและพี่กินเหมือนวันวานที่ผ่านมา
ฟ้าสาง...มากแล้ว
..
ได้เฝ้ามองและได้เห็น...แสงสว่างที่เกิดขึ้นจากใจตน
..
..
ในความโชคร้ายที่ได้รับ มันก็ยังมีความโชคดี เจือจานให้เรากล้าที่จะฝันต่อ... มิใช่หรือ?
เมื่อล้มได้... มันต้องลุกขึ้นให้ได้
ความฝัน...ความหวังในชีวิต... จึงผุดแทรกขึ้นมากลางใจ
และนับจากนี้ต่อไป
แม่จะเหนื่อยน้อยลง
รับผิดชอบงานน้อยลง
มีเวลาใส่ใจสุขภาพตัวเองมากขึ้น
รักตัวเองมากขึ้น
เมื่อแม่ดีขึ้น
เราจะท่องโลกกว้างกันนะแม่นะ
รักแม่จ๊ะ
ดวงใจ+เพชร
ดอกไม้สวยมาก
เป็นกำลังใจให้น้องดวงใจ น้องเพชร คุณแสง
ให้แม่น้องดวงใจหายป่วยไวๆครับ
สู้ๆครับ
ขอบคุณมากนะครับ สำหรับกำลังใจที่อาจารย์มอบให้
ขอส่งกำลังใจมาให้ครอบครัวของคุณแสงนะครับ ;)...
สวยมากๆ ค่ะ
ภาพงามมากๆ...ขอบคุณค่ะ
...มาชื่นชมดอกซากุระบาน ที่บ้านสวนค่ะ
ขอบพระคุณมากนะครับ
ขอส่งกำลังใจให้
ขอให้แข็งแรงเร็ววันเร็วคืน
ขออนุญาตเผื่อแผ่กุศลที่เกิดเมื่อเวลาที่พี่สวดมนต์หรือเจริญภาวนา
ขอบคุณบันทึกเพลงไพเราะและภาพดอกไม้สวย ๆ ค่ะ
ขอบพระคุณมากครับ
และขอขอบคุณบุญกุศลที่คุณหมอภูสุภาได้สวดมนต์เจริญภาวนามาให้นะครับ