เมื่อฟ้าเริ่มสาง....
ความหวังของชีวิต....ก็แทรกขึ้นมากลางใจ
อาจเปลี่ยวเหงาบ้าง...
อาจท้อแท้...หมดกำลังใจบ้าง
เพราะ...บางห้วงของชีวิตนั้น
มันช่างโหดร้าย และทำลายความหวังและฝันหลาย ๆ อย่างในชีวิตของใครบางคน.... ให้หยุดและล้มลง...
มันอาจเลวร้ายไม่มากนัก... สำหรับบางคน
แต่สำหรับใครบางคนแล้ว มันช่างทิ่มแทงหัวใจ ... ให้เหน็บหนาว....ซะเหลือเกิน
ยืนมองผืนฟ้า ใน ยามนี้ ด้วยรื้นน้ำตา... ที่คลอเป้า
ทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ชีวิต...ที่บางครั้งก็โหยหาความเที่ยงแท้ แน่นอน.... จากความรู้สึกในใจตน
แต่แล้ว...
ความเที่ยงแท้ แน่นอน ก็แปลกแยกต่างไปจากใจ
มันปรากฏกายให้เห็น
มันแอบซ่อน...และสอนสัจธรรมของชีวิต ให้เราคิดและทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา
ฟ้าสาง...มากแล้ว
..
ได้เฝ้ามองและได้เห็น...แสงสว่างที่เกิดขึ้นจากใจตน
..
..
ในความโชคร้ายที่ได้รับ มันก็ยังมีความโชคดี เจือจานให้เรากล้าที่จะฝันต่อ... มิใช่หรือ?
เมื่อล้มได้... มันต้องลุกขึ้นให้ได้
ความฝัน...ความหวังในชีวิต... จึงผุดแทรกขึ้นมากลางใจ
..
เมื่อไม่สิ้นหวัง
ฝันที่วาดหวังไว้... ก็จะไม่จืดจางห่างหายไป
มันจะรอเราอยู่
..
..
ด้วยความรัก ความหวัง และกำลังใจ ...อยู่ตรงหน้า
ฟ้ายามนี้ จึงเต็มเปี่ยมด้วยพลังที่เกิดขึ้นจากหัวใจ....และพร้อมที่จะก้าวเดินต่อไป
ไม่อยากจะเชื่อเลย..ว่า
พลังความรักจากครอบครัว ..... ที่ก่อตัวขึ้นในยามนี้
มันช่างมีพลานุภาพ ทำให้เราลุกขึ้นสู้ได้อย่างมากมาย ... ถึงเพียงนี้
ขอบคุณคุณมะเดื่อมากนะครับ
สำหรับกำลังใจที่มอบให้
เชื่อมั่นว่า สิ่งดีๆ ต้องเกิดขึ้นค่ะ
ขอบพระคุณทุกกำลังใจทีมอบให้แม่น้องดวงใจ ครับ
ประทับใจภาพแห่งความรักมากครับ
คงมีอานุภาพมากพอจะให้ความหมองหม่นแห่งใจในห้วงเวลานี้ เหือดหายไปได้แน่ๆครับ
ชีวิตมีขึ้นมีลง...ชีวิตที่มีรสชาติต้องมีสุขทุกข์ คลุกเคล้ากันไป
คงไม่มีใครสุขสมหวังไปเสียทุกอย่าง
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
คุณแสงครับ
ตามมาให้กำลังใจ
กายและจิตแยกกันได้
ลองดู
ขอให้มีกำลังใจมากๆขอให้แม่น้องดวงใจหายป่วยไวๆครับ