เปิดกรุภาพเก่า


เรื่องเล่าจากบ้านแม่ตาด  :

 

เปิดกรุภาพเก่า

 

 

 

 

 

         หลายวันก่อนผมทำการปัดกวาดและเช็ดถูทำความสะอาดบ้าน ช่วงหนึ่งผมหยิบอัลบั้มภาพเก่าๆ ขึ้นมาเปิดดู  เห็นแล้วก็ทำให้ผมพลอยนึกถึงคืนวันที่ดีๆ ในอดีตที่ผ่านพ้นมา ภาพเก่าๆ เหล่านั้นทำให้ผมรู้สึกมีความสุขและเบิกบานใจขึ้นมาอย่างประหลาด

         คำพูดที่ว่า  "หนุ่มสาวมีชีวิตเพื่อวันหน้า ส่วนคนชรามีชีวิตอยู่กับความหลัง" นั้น   ผมเพิ่งมาเข้าใจได้อย่างชัดแจ้งจางปางในวันนี้เองครับ  555

         วันนี้ ผมก็เลยถือโอกาสนำรูปภาพเก่าๆ มาให้เพื่อนๆ ได้ชมด้วยนะครับ   เพื่อย้อนระลึกถึงความทรงจำที่ดีๆ ในวันวานของตัวเอง

         ขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุขกับทุกๆ ช่วงเวลาของชีวิตนะครับ 

          

 

 

 

 

ภาพนี้เก่าที่สุดเท่าที่มีอยู่  ถ่ายตอนอายุ 12 ปี (เพื่อติดใบสุทธิ ป.6)

ภาพนี้ถ่ายตอนอายุ 14 ปี (ตอนนั้นยังเป็นเด็กเลี้ยงควายอยู่)

ภาพนี้ถ่ายตอนอายุ  15 ปี ขณะเป็นสามเณร

 

ภาพนี้ถ่ายตอนอายุ  18 ปี

 

ภาพของคุณพ่อตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่

ตอนอายุ 19 ปี 

 

ภาพนี้ถ่ายตอนอายุ  21  ปี

 

 

ถ่ายร่วมกับเพื่อนพระวิทยากรค่ายคุณธรรมวัดอุโมงค์(สวนพุทธธรรม) จ.เชียงใหม่

 

ถ่ายกับโยมพ่อโยมแม่ เมื่อ  17 ปี ที่แล้ว

 

ที่ทัชมาฮาล ตอนเรียนอยู่ที่อินเดีย ปี 2540

 

ที่นครชิคาโก  สหรัฐอเมริกา  ปี 2543

 

 

ที่เกาะฮาวาย  สหรัฐอเมริกา  ปี 2543

 

ไปบรรยายธรรมที่สกายไลน์คอลเลจ ซานฟรานซิสโก 

 

ถ่ายกับอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้นภาษาอังกฤษ

 

เดินทางกลับเมืองไทย  ในปี 2544

แม่นิด(บานเย็น รากแก่น) และคณะเดินทางมาส่งที่สนามบินซานฟรานซิสโก

 

ญาติโยมมาส่งกลับเมืองไทยที่สนามบินซานฟรานซิสโก

 

พาท่านอาจารย์ ดร.ประมวล  เพ็งจันทร์ (สมัยที่ท่านยังไม่ดังเหมือนในปัจจุบัน) ไปเที่ยวเขาพระวิหาร

 

ทำพิธีลาสิกขา หลังจากที่บวชเรียนมาเป็นเวลา  18 ปี

และเป็นวันแรกที่ผมได้นุ่งกางเกงยีนส์ (555)

 

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 563590เขียนเมื่อ 10 มีนาคม 2014 20:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 มีนาคม 2014 20:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (17)

ยังมีเค้าหน้าอยู่ค่ะ...คนเริ่มแก่ก็จะให้คิดถึงแต่เรื่องเก่า ๆ ยืนยันว่าจริงค่ะ ยิ่งถ้าเรื่องเก่า ๆ เป็นเรื่องที่เราจดจำและมีความสุขกับสิ่งนั้นค่ะ...

สวัสดีครับ คุณบุษยมาศ

แสดงว่าผมเริ่มแก่แล้วจริงๆ นะครับเนี่ย 555

สวัสดีครับ คุณ ส.รตนภักดิ์

ตถตา มันเป็นเช่นนั้นเอง...นะครับ 555

ภาพเก่า เล่าเรื่องได้เป็นอย่างดีจ้ะ

...ได้อ่านเรื่องราวจากภาพ...นี่คืออดีต..

- ใจตรงกันเลยครับในวันนี้ "หวนคิดแต่เรื่องเก่า" ฮาฮาฮา ผมเพิ่งหวนคิดตะกี้นี้เองครับ

- สงสัยว่า จะแก่ตัวเหมือนกันแล้วนะครับ

วัยที่สูงขึ้น มักชอบย้อนอดีต...รูปภาพเก่าๆมีคุณค่าสะท้อนวิถีชีวิตแห่งความทรงจำค่ะ

..... ภาพประวัติศาสตร์ .. ที่มีคุณค่า นะคะ

สวัสดีครับ คุณมะเดื่อ

ภาพเก่าๆ มักจะเล่าเรื่องราวได้ด้วยตัวของมันเองเสมอนะครับ

สวัสดีครับ อาจารย์ ดร. พจนา แย้มนัยนา

บางครั้งการมองอดีต....ก็ทำให้เรามีความสุขมากกว่าการมองถึงอนาคตนะครับ

สวัสดีครับ คุณ nmintra

วัยเดียวกัน ใจเลยคิดอะไรตรงกันนะครับ 555

สวัสดีครับ คุณป้าใหญ่ นงนาท สนธิสุวรรณ

แสดงว่าผมเริ่มก้าวเข้าสู่วัยชราแล้วละนะครับ 555

สวัสดีครับ คุณพี่ Dr. Ple

รูปภาพเก่ามักบอกเล่าประวัติศาสตร์ได้เสมอนะครับ พี่เปิ้น

-สวัสดีครับท่านอักขณิช

-ตามมาชมภาพเก่า ๆ

-ดูแล้วนี่เห็นภาพการเปลี่ยนแปลงชัดเจนเลยนะครับ.

-จากเด็ก...สู่...วัยรุ่น..

-ชอบๆ ภาพแบบนี้ครับ..

..มา..สวัสดี..สิบแปดปี..แห่งงง..ควาาามหลัง...เจ้าค่ะ..ตามมา..สาธุ..ให้กับอดีตที่ย้อนคืนไม่ไดดดด้..อ้ะะะะๆๆๆ..มิน่า..ถึงกลัววว..อิอิ

ยินดีด้วยครับ กับรากฐานของชีวิตที่เต็มเปี่ยม ก่อนเข้ามาสู่วังวนของวัฏสงสาร รูปก่อน ๆ ของผู้คนอายุประมาณรุ่นเรา ๆ สมัยเป็นนักเรียนหัวเกรียน โป่งเหน่ง ครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท