การทำงานในแต่ละวัน...ไม่ต้องพูดถึงว่า...จะไม่พบกับปัญหา
ในทุก ๆ วัน พบปัญหามากมายที่ฉันในฐานะที่ต้องรับผิดชอบ
งานเรื่องบุคคล...ค่อย ๆ แก้ไข ค่อย ๆ ประสาน เหมือนกาวใจ
ที่คอยประสานให้ทุก ๆ คน เกิดการสมานฉันท์...
สำหรับวันนี้...เรื่องที่เกิด เนื่องจากเจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้ลางาน
เนื่องจากลูกสาวคนเล็กเกิดอาการชัก เกร็ง หมดสติ...
นอนโรงพยาบาลหลายคืนแล้ว ขอลาไปดูแลลูกสาว
แต่งานที่เขารับผิดชอบอยู่ ก็ยังค้างคา เป็นเหตุให้เกิดปัญหา
เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งที่รับผิดชอบแต่ทำคนละงาน ก็ไม่ทราบเรื่อง
เข้ามาปรึกษาว่าจะทำอย่างไรดี...ฉันในฐานะที่ควบคุมงานอยู่
ไม่อยากจะให้เกิดเรื่องเสียหายต่องาน...เพราะเรื่อง คือ
ในวันที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ จะต้องมีการสอบสัมภาษณ์อาจารย์สายวิชาการ
...แต่บังเอิญว่า Web ของมหาวิทยาลัย ล่มมา ๒ วันแล้ว
น้องคนนี้ว่าจะทำอย่างไรดี...อาจารย์ที่จะมาสอบทราบหรือยังก็ไม่รู้
ฉันเลยบอกวิธีแก้ปัญหา ให้โทรศัพท์ไปถามพี่เขาก่อน
แต่บังเอิญ เขาก็ไม่รับสายอีก...ฉันก็เลยบอกวิธีแก้ปัญหาไปให้อีกว่า
ให้โทร. ไปถามผู้ที่จะมาสอบสัมภาษณ์แต่ละคนเลยว่า...
ทราบวัน เวลา และสถานที่สอบหรือยัง เพราะ Web ของ มหาวิทยาลัยล่ม
น้องคนดังกล่าว...ก็ทำตาม ไล่เช็คแต่ละคน...
ปรากฎว่า...เกือบทุกคนทราบแล้ว แต่ก่อนดูได้แล้ว เพราะ Web ไม่ล่ม
แต่เมื่อวาน ดูไม่ได้...น้องคนนี้ก็เลยแจ้ง เหตุที่ต้องตามไล่โทรศัพท์
เพราะเกรงว่าจะไม่ทราบเรื่อง แล้วจะทำให้เสียหายต่อตัวของอาจารย์เอง
สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้ดูใน Web ก็ทราบตอนที่น้องเจ้าหน้าที่โทร.ไปบอก
พร้อมกับให้ mail เพื่อส่งไฟล์ในการประกาศรายชื่อมีสิทธิ์สอบไปให้ดู
นี่คือ...การบริการของกองที่ฉันรับผิดชอบว่า...มีการติดต่อสื่อสาร
หลายวิธีที่จะติดต่อสื่อสารให้กันรู้...และเป็นการแก้ปัญหาในการทำงาน
เพื่อที่งานจะได้ไม่เกิดการเสียหายขึ้นมาได้
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
* ขอชื่นชมการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเช่นนี้..คือการทำงานด้วยใจมิใช่เพียงด้วยหน้าที่
* ภาพหลานฟ้าครามน่ารักมากๆค่ะ
ชื่นชมในหาวิธีแก้ปัญหามากเลยครับ
ในวงราชการผมคิดว่า ระบบทีม ที่ทุกคนได้ร่วมมือ ร่วมใจกันปฏิบัติ จะช่วยให้งานขององค์กรนั้น ๆ สำเร็จลุล่วงไปได้
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะเข้ามาอ่านบันทึกค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยนะคะ