นึกย้อนไปถึงวันที่มีสิทธิ์เลือกตั้งได้ครั้งแรกในชีวิต จำได้ว่าเลือกตั้งกำนัน รู้สึกตื่นเต้นมาก ที่ได้เดินเข้าคูหา กากบาท มันบ่งบอกหลายอย่างตอนนั้น เช่นตัวเราเป็นหนุ่มสาวแล้ว มีสิทธิ์มีเสียง
รู้สึกมันศักดิ์สิทธิ์...
รู้สึกว่าตัวเรามีความสำคัญมากในตอนนั้น...
หลังจากนั้นก็ใช้สิทธิ์เลือกตั้งมาตลอด...จนกระทั่งถึงปีนี้
2ก.พ.2557
ใจหนึ่ง รู้สึกลังเล สับสน ระคนประหวั่นพรั่นพรึง...
ใจหนึ่ง อยากเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญ อาจจะเป็นครั้งที่ทุลักทุเล และดูโหดร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์การเลือกตั้ง
ท่ามกลางความแตกต่างทางความคิดหลากหลาย
ทั้งฝ่ายปกป้องประชาธิปไตย...
ฝ่ายปฎิรูปก่อนเลือกตั้ง(เท่านั้น)...
กลุ่มพอกันที
กลุ่ม Respect My Vote
ฝ่าย No Vote
ฝ่าย Vote No
ฝ่าย... ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย... ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย...ฝ่าย... ....
.... .......
ขอไม่ฝักฝ่ายไหน แต่จะขอเดินเข้าคูหา...
อันศักดิ์สิทธิ์
อีกครั้ง...
...................
ขอขอบคุณภาพประกอบจากหนังสือพพิมพ์ไทยรัฐฉบับวันที่ 1 กุมภาพันธ์ุ 2557
พ.แจ่มจำรัส
ได้ข่่าวว่า...แถว ๆ บ้านคุณมะเดื่อ ยังนำหีบบัตรออกมาไม่ได้เลยอ่ะ พรุ่งนี้จะเป็นไงก็ไม่รู้นะ
เป็นสภาวะการณ์ที่ตึงเครียดมากนะคะ...เป็นกำลังใจค่ะ...
คุณได้สิทธิ์นั้นทันทีครับ ;)...
สับสนกับข่าวเน่อะ
สว่าง..ว่าง..วาง...ฝ่ายใจ...อิอิ...(เป็นกำลังใจ..อันประเสริฐ)...