วันอังคารวันนี้...เป็นวันหยุดราชการ...ผมไม่ได้ขึ้นเวร...
จึงนัดกันมาดูความเรียบร้อยของห้องพักของลูก...
ซึ่งจะมาเรียนที่ขอนแก่น...
ถึงไม่ใช่ในเร็ววันนี้...แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้...
ว่า ถ้าลูกไม่ได้อยู่ด้วย...ผมจะรู้สึกเช่นไร...
แม้จะเตรียมใจมาบ้าง...แต่ก็คงอดคิดถึง...และเป็นห่วงลูกอยู่เสมอ...
ตอนเย็นก่อนจะเดินทางกลับบ้าน...
พวกเรามาเดินเล่นที่สวนสุขภาพของเทศบาล...
มีเครื่องเล่นสำหรับเด็ก...มากมาย....มีทางเดินเล่น...
มีผู้คนมาเดินเล่น...อ่านหนังสือ...และวาดรูป...
และมีโครงการ BOOK BIKE หรือ รถนิทานพ่วงข้าง...
มีหนังสือมากมาย...ให้ทุกคนได้อ่าน...
เจ้าหน้าที่เป็นหญิงสาว...ปูเสื่อกว้างมากๆ...ชักชวนให้ทุกคน...และเด็กอ่านหนังสือ...
อ่านมุมไหนก็ได้...จะมาตอนเย็น...พอใกล้มืดก็จะขับรถกลับ...และมาทุกวัน....
ผม และทิมดาบ ชอบมากครับ...อยากให้มีโครงการแบบนี้...ในทุกๆ พื้นที่ของประเทศไทย...และโลกของเรา
ผมภาวนาว่า...ทิมดาบจะอยู่ได้...และเติบโตได้...
โดยมีความรักของผม และแม่ของเขา
แม่ของเขาที่ชื่อ "เจี๊ยบ"
ฟังเสียงหัวใจของแม่...
ที่เต้นไปพร้อม ๆ กับหัวใจของพวกเรา
ฝันอยากเป็นเหมือนแม่....
คนเป็นพ่อ ไม่ว่าพร้อมหรือไม่ มีหน้าที่ส่งลูกชายของผมไปสู่โลกที่ไม่รู้จักใช่ไหม? …
เราส่งลูกชายของเราให้รู้จักความเจ็บปวด ไปเรียนรู้ เติบโต และเป็นอะไรได้มากกว่าที่ลูกจะเป็น หากลูกไม่เคยผละจากอกเราไปไหน …
เราส่งลูกชายของเราไปทำสิ่งดีๆ ไปช่วยเหลือผู้อื่น และไปให้โอกาสคนอื่น…
มาเรียนที่ไหนคะ ทิมดาบอยู่ชั้นไหนแล้ว
ต้องมอบกำลังใจไว้ให้คุณพ่อคุณแม่ก่อนเลย ไม่เป็นไรค่ะอยู่ไม่ไกลจากกัน
ลูกสาวพี่ดา..อยู่ไกลมาก คุยกันได้ทุกวันค่ะ
อย่างเช้าวันนี้ถอนฟันคุดแก้มบวมเลยส่งภาพมาให้ดู
......เป็นโครงการที่ดีมากนะคะน้องอดิเรก ==>
ขอบคุณค่ะ
ลูกนกถึงคราวต้องจากอกพ่อ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-สวัสดีครับ
-ชอบโครงการ"BOOK BIKE"ครับ
-เป็นกำลังใจให้น้องนะครับ สู้ ๆ
-ขอบคุณครับ
อ่านบันทึกนี้ได้แนวคิดดี ๆ ที่จะนำไปใช้ ขอบคุณจ้ะคุณทิมดาบ
หลานโตขึ้นทุกวันนะคะ
มีแววฉลาด สุขุม นุ่มลึกนะคะ
น่ารักจังเลยค่ะ
ทั้งเรื่องราวของทิมดาบและ book bike
อ่านแล้วอยากให้มีภาพแบบนี้ทั้งประเทศค่ะ...ปูเสื่ออ่านหนังสือที่ชื่นชอบ.....สุขใดจะเสมอเหมือน