พ่อ...ของผม

“พ่อผมไม่ใช่ตำรวจ ไม่ใช่คุณหมอ ไม่ได้เป็นครู หรือรับราชการ

และพ่อผมเป็นชาวนา ทำนาส่งเสียผมเรียนปริญญา

ถึงพ่อผมจะจน แต่ผมก็ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ

ถึงแม้พ่อจะลำบาก วันนี้เหนื่อยใจมากที่เห็นพ่อลำบาก

ลูกคนนี้อยากบอกพ่อให้พ่อรู้ว่า

ผมรักพ่อมาก และจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง”

ผมเกิดมาอยู่ในครอบครัวชาวนา อยู่บ้านไม้ เก่า ๆ ได้แต่จำความได้เป็นเห็นพ่อทำไร่ ทำนา จนตอนนี้ อายุ 22 พ่อก็ยังทำไร่ ทำนาอยู่ เมื่อก่อนมีที่นาเป็นของตัวเอง แต่เมื่อเขาสร้างโรงงาน พ่อก็จำเป็นต้องขายที่นาให้เขาสร้างโรงงาน ตอนนี้ก็ต้องหาเช่าที่นาทำเป็นปี ๆ ไป จ่ายค่าเช่าเป็นข้าวที่พ่อปลูกได้หักให้เจ้าของที่เท่าไหร่ก็แล้วแต่การเจรจาในแต่ละปี บางปีก็ได้ข้าวเยอะ ก็ได้ขาย เก็บไว้กินเองบ้าง หากบางปีน้ำท่วม บางปีก็แล้ง ศัตรูพืชก็ต้องเป็นหนี้ รอทำนาปีหน้าเพื่อใช้หนี้

พ่อไม่มีรถยนต์ มีแต่รถไถนาเดินตามที่ซื้อเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว กับมอเตอร์ไซต์เก่า ๆ คันหนึ่ง ซื้อต่อมือสอง จากเพื่อนบ้าน พ่อผมทำงานหนักมาก จะตื่นแต่เช้าออกไปนา กว่าจะกลับก็เย็น อาบน้ำกินข้าว นอนเร็วมากไม่เกิน 2 ทุ่มพ่อก็นอนแล้วเคยถามพ่อว่าทำไมถึงนอนเร็ว ไม่อยากดูละคร ดูข่าวตอนดึกๆด้วยกันหรอ พ่อบอกว่าต้องนอนแล้วพรุ่งนี้ต้องไปทำงานต่อแต่เช้า

พ่อทำนาส่งเสียพี่ชายผมจบปริญญาตรีไปแล้วคนหนึ่ง และตอนนี้ก็ยังส่งเสียผมเรียนปริญญาตรีอีก ชาวนากว่าจะได้เงินก็ต้องรอเก็บเกี่ยวพืชผลเสร็จ ไม่ได้เงินตลอดทุกเดือนเหมือนกับข้าราชการ แต่เวลาผมขอเงินแต่ละเดือน พ่อบอกว่าเดี๋ยวพรุ่งจะหาส่งให้นะ พ่อไม่เคยบ่นว่าเงินไม่มีสักครั้ง เพื่อผมเรียนเงินเยอะแค่ไหนพ่อหามาได้ทุกครั้ง

พ่อผมอายุมากแล้ว ผมไม่อยากเห็นพ่อทำงานหนักอีก อยากให้พ่อใส่เสื้อผ้าดี ๆ ไม่อยากให้ใส่แต่เสื้อแถมยา แถมปุ๋ย ขาด ๆ ดำ ๆ เก่า ๆ จะได้ใส่เสื้อผ้าดี ๆ ครั้งหนึ่งต้องเป็นเทศกาล ไปวัด ไปงานบุญ เท่านั้น พ่อกินน้ำพริกเกือบทุกวัน เคยถามว่าอร่อยไหม พ่อบอกไม่อร่อยหรอก แต่อยากกินให้อิ่ม จะเก็บเงินไว้ดีกว่า อยากให้พ่อกินกับข้าวดี ๆ บ้าง ผมมั่นใจว่าพ่อผมเป็นคนดีที่สุดสำหรับผม ผมรักพ่อผมมากครับ และจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง จะตั้งใจเรียน ทำงาน ให้พ่อได้ภูมิใจ ว่าทุกสิ่งที่พ่อลงทุน ลงแรงทำไปนั้น สุดท้ายก็จะทำให้พ่อยิ้มได้อย่างมีความสุขได้บ้างในสักวันครับ...

ผมมีรูปพ่อเพียงรูปเดียวที่ถ่ายไว้ เพระพ่อไม่ค่อยชอบถ่ายรูป ผมติดรูปนี้บนหัวนอน ก่อนนอนจะต้องดูรูป พ่อแม่ ทุกคืน ทำให้เตือนสติได้ทุก ๆ เรื่อง เครียดกับเรื่องต่าง ๆ นานา เมื่อคิดถึงพ่อแม่ ก็มีกำลังใจขึ้นมาตลอด ผมดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อ นี่แหละคือแรงบันดาลใจของผม ไม่จำเป็นต้องมีแรงบันดาลใจจากคนโน้น คนนี้ที่เก่ง ๆ รวย ๆ ในทีวี สำหรับผมแล้วคุณพ่อคือผู้ชายที่เก่งที่สุดในโลกแล้วครับ....

เขียนใน GotoKnow โดย ธีรศานต์ หล้าเอื้อย
ใน เปิดใจไปกับ...นายธีรศานต์ หล้าเอื้อย

คำสำคัญ (Tags): #ธีรศานต์ หล้าเอื้อย#e53181009#Teerasan#ETI 4701#การสร้างสังคมชุมชนออนไลน์ฯ#เทคโนโลยีการศึกษา#เปิดใจไปกับ... นายธีรศานต์ หล้าเอื้อย#นักศึกษาปริญญาตรี#คณะครุศาสตร์#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#cmru#พ่อ#พ่อของผม

หมายเลขบันทึก: 555788เขียนเมื่อ 8 ธันวาคม 2013 23:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 มิถุนายน 2015 13:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน