เช้าของวันพุธที่ 21 เดือนสิงหาคม ปีพ.ศ.2534 เสียงของเด็กน้อยคนหนึ่งดังแทรกความวุ่นวายภายในห้องคลอดเล็ก ๆ
ของโรงพยาบาลแม่และเด็กขึ้นมา และนั่นเป็นวันแรกที่ผมและโลกใบนี้...ได้รู้จักกัน
บ้านหลังน้อยซึ่งเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ ในอำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ ได้สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น ตระกูล ไชโย มีทายาทสืบต่อแต่ก็เป็นเพียงทายาทคนแรกและคนสุดท้ายของบ้านนี้เท่านั้น
ตอนเป็นเด็ก ผมป่วยบ่อย ๆ เพราะภูมิคุ้มกันอ่อนแอ (คลอดก่อนกำหนดก็แบบนี้แหละ) แม่ผมจึงดันให้ผมเข้าเรียนในโรงเรียนใกล้ ๆ บ้านอย่างโรงเรียนวีรยา และต่อมาก็ย้ายไปต่อระดับประถมที่โรงเรียนสันทรายหลวง ก่อนจะถูกโยนไปเรียนชั้นมัธยมที่โรงเรียนสันทรายวิทยาคม และมาจบที่การศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ช่างเป็นการศึกษาที่ไปไม่ห่างจากบ้านเลยสักครั้ง....
แต่แล้วจากเด็กชายตัวน้อยที่ป่วยออด ๆ แอด ๆ มาโดยตลอด วันนี้ก็มุ่งหน้าเข้าสู่เส้นทางของการเป็นครูในสาย เทคโนโลยีการศึกษาแล้ว อนาคต ผมหวังว่าคงจะได้มีโอกาสทำหน้าที่ในสายอาชีพนี้สมความตั้งใจของตัวเองสักครั้ง...