เสียงกระซิบจากหัวใจ...
......ณ ห่วงเวลา นี้ "ร่างกาย" เกิดความแปรปรวน ....
อาการเหมือนจะป่วย ...ปวดศรีษะ ....แน่นท้อง ...มือเย็น...ตัวอุ่น....
...กระเพาะอาหาร ...ประท้วง ตั้งม๊อบ....ไม่หิวโหย ตามเวลา...ตลอดทั้งวัน.....
...ปากแห้ง...ขอบตาแดงชื้น.....เพ่งมองสายฝน กระหน่ำ....อยู่ภายนอก......
.... ไม่มีสมาธิ ทำงานใดใด ได้.....นั่งนิ่งๆ ..นาน หลายชั่วโมง...
สลับกับ เข้าไปนั่งนิ่ง ๆ อยู่ ข้างประตู ในห้องน้ำส่วนตัวที่ห้องทำงาน
....กอดตัวเอง ..อยู่ในห้องน้ำ เพียงลำพัง.....
..แหงนหน้ามองฝ้า เพดาน ห้องน้ำ.....มีน้ำใส ๆ ไหล ออกทางหางตา......ลงมาเป็นระยะ ๆ ....
.....อาการแบบนี้ ใช่มั้ย...!!! ที่ มักจะได้รับคำปลอบประโลมว่า ...."จงเข้มแข็ง"
...."ร่างกาย" เฝ้า กระซิบ กับ "หัวใจ" ว่า .... "จงอดทน เข้มแข็ง...นะ ใจเอย"......
....เสียงจาก "หัวใจ" ... สะอื้นเครือ ... ตอบกลับมาว่า...."ข้าเจ็บ...เหลือเกิน......"
..."ร่างกาย" กระซิบ ตอบกลับ "หัวใจ" ไปว่า " ข้าจะประคองกาย"...เพื่อเจ้านะ
..."หัวใจ"...บีบตัว เร็ว ...และ แรง เป็นลำดับ...
..."ร่างกาย" คลายมือ ทั้งสองที่กอดตัวเองลง....
นำไป ทาบไว้ที่ "หัวใจ"....... แล้ว ก้มหน้า ค่อย ๆ หลับตาลง.......
พร้อมกระซิบกลับไปว่า ...."จงสงบ....เข้มแข็ง....อดทน"......เพื่อ "กาย+ใจ ของเรา....จะ
"ก้าวเดินไป" ...พร้อม ๆ กัน......
สวัสดีด้วยรอยยิ้ม จาก กาย และใจ
จอย ทองกล่อมสี
๒ ตุลาคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๗.๒๐ น.
ความเห็น (20)
ไม่สบายหรือค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง หายไวๆนะคะ ให้กำลังใจมากๆค่ะ
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
ใจที่เข้มแข้ง พาให้ร่างกายเข้มแข็งด้วยจ้ะ เป็นกำลังใจให้คุณจอยเสมอนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจครับ
ให้ดั่งบันทึกที่งดงาม อ่อนโยนและเข้มแข็งนี้นะครับ
หัวใจอ่อนโยน...นำมาซึ่งพลังานให้ร่างกายเข้มแข็ง
แวะมาให้กำลังใจ
ฝึกสมาธิ แยกกายและใจออกจากกัน
ชีวิตเราเป็นเช่นนั้นเองครับ
ตามน้องขจิตมาติดๆ ด้วยความห่วงใยค่ะคุณจอย
หายเร็วๆ นะคะ
เป็นกำลังใจนะคะ...เคยเหมือนกันค่ะ...เวลาที่น้ำตาจะไหล...กระพริบตาก็ไม่หาย...ทำไงดีๆๆๆจะงมหน้าก็เหมือนเรายอมแพ้...คิดได้เงยหน้ามองฟ้าดีกว่า...หายเป็นปลิดทิ้งเลย...ยิ้มออก...มองกระจก...OK...หันไปกดชักโครกทิ้งความไม่สบายใจทั้งหมดลงไปด้วย...เปิดประตูเดินออกไปอย่างมั่นใจ...
-กราบขอบพระคุณ กัลยาณมิตร ที่เคารพรักทุกท่าน
-บนพื้นที่ G2K แห่งนี้ .... เป็น "มิตรภาพที่ไร้เงื่อนไข"
-เป็นร่องรอย แห่ง "อารยธรรมวรรณกรรม" ....
-ช่วยนำมาซึ่ง กระดาษซับน้ำตา และ "พลังใจที่ทรงคุณค่า" เพื่อสร้าง สิ่งงดงาม ต่อไป
ขอขอบคุณจากหัวใจ
อ.จอยค่ะ...ไม่มีใครหรอกน่ะไม่เคยเจ็บ (ส่วนที่เจ็บอย่าเก็บเอาไว้จำ)
อยู่ที่ใครจะบริหารจัดการกับความเจ็บนั้นได้อย่างไร
พยายามตั้งหลัก ...ตั้งสติ....คิด
คิดง่ายที่สุดที่จะลดความเจ็บปวดได้คือ...เชื่อเรื่องของเวรกรรม
เรื่องการกระทำ...และการยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น
เราไม่สามารถห้ามความคิดของใครได้...
ที่สำคัญให้รู้ว่าเราคิดอย่างไร..นั่นแหละสำคัญกว่า
เราไม่สามารถอธิบายทุกอย่างที่เราคิด และทำให้ทุกคนเข้าใจได้
เพราะบางทีคิดดี..ทำดี..ก็ยังเกิดผลร้ายกับตนเอง
แต่ก็ให้ภูมิใจในความคิดของตน..ชื่นชมความคิดดี ๆ ที่เราได้คิดและทำดีที่สุดแล้ว
อย่าหวังผลเลิศจากสิ่งที่เราทำดี...ขอให้เชื่อมั่นว่าสวรรค์มีตา
สุดท้ายจะนำพาชีวิตเราให้มีความสุข
หลังพายุพัด...ฝนซาท้องฟ้าจะแจ่มใสครูหยินขอให้อ.จอย เป็นเช่นนั้น
ด้วยรัก และหวังดี...จากพี่หยิน
..มาพบกับรอยยิ้ม..ที่มีให้..กับตน..และ..คราบน้ำตา..และทะเลใจ..ที่มีกันทุกๆคน...และคำว่า..สวัสดี.."ธรรมชาติ..ธรรม"..เจ้าค่ะ.ขอให้มีความสุข..และ..อิสระ..จาก..ความคิด..(ว่าง..วาง..)..ห่าง..ทะเลใจ..อ้ะะๆๆ...ยายธี
ขอบพระคุณ พี่ครูหยิน มากมายเหลือเกิน แง่คิดดีดี ที่หนู จะจดจำ
...การยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น
เราไม่สามารถห้ามความคิดของใครได้...
ที่สำคัญให้รู้ว่าเราคิดอย่างไร..นั่นแหละสำคัญกว่า
เราไม่สามารถอธิบายทุกอย่างที่เราคิด และทำให้ทุกคนเข้าใจได้....
ขอบคุณที่นำพา ค่ะ พี่ครูหยิน
สวัสดีค่ะ คุณยายธี
ขอบคุณ "จิตเมตตา" ที่คุณยายธี มีให้ ตลอดมา
เข้มแข็ง มุ่งมั่น ตั้งใจ อะไรก็สำเร็จ ครับ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..รู้ตัวมีสติเช่นนี้ ทุกข์ไม่นานค่ะ
.........................................ฝัน
......................โบยบินไป........ทิ้งไว้คือความจริง
กอดความจริง...........ยิ้มรับ......ไม่มีน้ำตาใครไม่เคยแห้ง
ไม่มียิ้มใดไม่เคยหุบ.........น้องจอยขา....
ตักสีทิ้งก็เหลือแต่น้ำ
กราบขอบพระคุณ "ผู้ใหญ่ใจดี" ทุกท่าน
-ท่านอาจารย์จิต -- หนูจะสำนึก สำเนียก แม้เพียง ประโยค สั้น ๆ แต่มีความหมายลึกซึ้ง ตามที่อาจารย์ ชี้แนะ ค่ะ
-กำลังจาก "พี่นงนาท" ยังคง ช่วยหนูได้เสมอ
-คุณครูต้องติ่งที่เคารพรัก--หนู กำลัง พยามใช้สองมือ ของหนู ช้อนตัก สี ต่างๆ ออกไป ...อาจต้องใช้เวลา ...แต่หนูจะยามค่ะครู
ขอบคุณมิตรภาพที่แสนงดงาม
"จงสงบ....เข้มแข็ง....อดทน"...
เราอาจมึความสุขอย่างมากมายนะคะ
สุข สดใส หายเศร้าในเร็ว ๆ วันนะคะ
คนที่รักและห่วงใยเราคงทุกข์ใจมากหากรู้ว่าเรามีความทุกข์ นึกถึงเขาให้มาก ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณจอยค่ะ
ขอขอบคุณ ครูอิ๊ด และ คุณกุหลาบ มาก มากนะคะ
ที่กรุณา มาร่วมเข้าใจ ร่องรอยแห่งความรู้สึก....ที่ยังครุกรุ่นอยู่ในใจ....
ขอบพระคุณมากค่ะ