รางวัลของพ่อ...(เก่ง) สาวน้อย ผู้กตัญญู

อาชีพครูหาความสุขได้จากรายทางของทุก ๆ วัน..ครูหยินมีความสุขที่เก่งเป็นเด็กกตัญญูคือความงดงามของเยาวชน โครงการธนาคารความกู้วิกฤตโลกมิได้ช่วยลดโลกร้อนเพียงอย่างเดียว แต่ช่วยสานสายใยรักที่อบอุ่นมิตรภาพดี ๆ ให้ขึ้นกับครอบครัว.......ช่วยให้ พ่อแม่ลูกได้คุยกัน พ่อช่วยหา แม่ช่วยเก็บขวดให้ลูก ได้เห็นความกตัญญูที่เกิดขึ้นกับนักเรียนหลาย ๆ คน ก่อให้เกิดความซาบซึ้ง..จึงยอมเหนื่อย เพราะผลออกมาคุ้มค่ามาก...ไม่มีค่าตอบแทน มิใช่เป็นรางวัล มิใช่โล่ห์เกียรติยศ มิใช่ความดีความชอบ มิใช่ 2 ขั้น แต่ความลึกซึ้งเหนือคำบรรยาย

ภาพของนางสาวสุดารัตน์ และนางสาวพุทธมาลี เก็บขยะในยามเช้าของช่วงเวลา 2 เดือนที่ผ่านมา

ครูหยินเคยเขียนบันทึกใน Gotoknow เรื่องราวของภาพในยามเช้าของวันหนึ่ง...ที่ย่างเข้าสู่ประตูรั้วของโรงเรียน แล้วแอบเห็นนักเรียนที่ง่วนอยู่กับถังขยะเพื่อเก็บขวดจากถังขยะซึ่งเป็นช่วงเวลา 7.00 น.มีนักเรียนมาโรงเรียนน้อยภาพของเขาจึงเด่นสดุดตา จึงบอกสามีให้จอดรถเพื่อแอบเก็บภาพและถ่ายวีดีโอจากกล้องถ่ายไว้ผ่านมาแล้วประมาณ 2 เดือน ภาพนั้นจึงเป็นเพียงภาพประทับใจซึ่งพบเห็นบ่อยครั้งที่เกิดขึ้นกับนักเรียน...แต่มักจะไม่พกกล้องถ่ายรูปติดตัวไป….

ภาพความทรงจำนั้นได้ผ่านเลยไป 2 เดือนกว่า ถึง เมื่อวาน 16 ส.ค. เวลา 16.40 น. ซึ่งเป็นเวลาที่คนส่วนใหญ่กลับบ้านกันเกือบหมดแล้ว แม้แต่ครูหยินเองก็เตรียมตัวกลับเช่นกัน สาวน้อยคนดังกล่าว ชื่อเล่นว่า น้องเก่ง ชื่อจริง นางสาวสุดารัตน์ ทองรักษ์ ซึ่งเป็นรองหัวหน้าห้องเรียนที่ครูหยินประจำชั้น คือ ห้อง ม.4/3 รีบวิ่งเข้ามาหาครูหยินอยากตาลีตาเหลือกลุกลี้ลุกลนด้วยความรีบเร่ง ...ด้วยวาจาที่ว่า...ครูขา ๆ หนูมาเบิกเสื้อค่ะ เอาเบอร์ XL น่ะค่ะ พ่อหนูบอกว่าให้เอาเบอร์ XL เพราะว่าพ่อตัวใหญ่

ครูหยินกำลังงง ๆ เพราะเขาไม่เว้นจังหวะให้ครูหยินพูดเลย ทันใดนั้น

ครูหยินจึงรีบจัดการหาเสื้อที่ขนาดเขาต้องการ...

ขณะที่กำลังหาเสื้อให้ได้ size ที่ต้องการมีการสนทนาอย่างเร่งด่วน

ครูหยิน.... จึงถามว่า เอาไปให้พ่อหรือ

เก่ง.....(เขารีบตอบว่า) ค่ะหนูอยากเอาเสื้อไปให้พ่อ...

ครูขาพ่อหนูได้บรรจุเป็นข้าราชการแล้ว

ครูหยิน..พ่อทำงานอะไรหรือ ?

เก่ง....ทำที่โรงพยาบาลค่ะ

ครูหยิน..โรงพยาบาลอะไร

เก่ง...โรงพยาบาลตรังค่ะ ..หนูนำไปเป็นรางวัลให้พ่อค่ะ

ถ้าพ่อใส่ไม่ได้หนูจะเอามาเปลี่ยนใหม่พรุ่งนี้น่ะค่ะ

...เสียใจด้วยไม่มีโอกาสถามประโยคอื่น เพราะเก่งวิ่งหายลับไปแล้ว คงต้องค่อยมาต่อในภาคที่ 3 น๊ะจ๊ะ

ตลอดเวลาเก่งมุ่งมั่นกับการเก็บขยะ ซึ่งต้องใช้เวลาว่างเท่านั้น เพราะเวลาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการเรียน การบ้าน และกิจกรรมต่าง ๆ ของแต่ละรายวิชาก็มากพอ แต่เก่งมีความพยายามเพียงเพราะความกตัญญูที่มีต่อบุพการีนี่คือสิ่งที่น่ายกย่องสรรเสริญ

เขียนใน GotoKnow โดย ครูหยิน
ใน ครูนิทรา มาศวิวัฒน์

คำสำคัญ (Tags): #ความดี#ธนาคารความดีกู้วิกฤตชีวิตโลก#นิทรา มาศวิวัฒน์#ครูหยิน

หมายเลขบันทึก: 548496เขียนเมื่อ 17 กันยายน 2013 07:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน 2013 15:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน