สู้!

 
ขอบคุณภาพจาก  http://www.คําพังเพย.com/2012/07/blog-post_12.html

           

              "สู้"

สู้กับคนร้ายกาจต้องอาจหาญ
ยิ่งคนพาลเถื่อนถ่อยอย่าถอยหนี
มัวหลบเลี่ยงเพลี่ยงพล้ำจำเสียที
รอถูกบี้จนราบคาบปราบไม่ทัน

ธรรมดาตีงูต้องรู้จัก
หากหลังหักมักทำร้ายภายหลังนั่น
ต้องเด็ดขาดฟาดลงจงตายพลัน
มิฉะนั้นเราจะม้วยด้วยพิษงู

ด้วยการงานมีขึ้นลงตรงกระแส
บางช่วงแย่น้ำมันเน่าเศร้าอดสู
อุปสรรคต้องข้ามพ้นเตือนตนดู
มิใช่ผู้ออกบวชสำรวจใจ

อันสัญชาตมาดร้ายในสัตว์โลก
มันพัดโบกผู้คนจนหม่นไหม้
เที่ยวรังแกระรานทุกย่านไป
หากนิ่งไว้มันยิ่งเพิ่มเหิมเกริมแรง

ทุกแวดวงถิ่นฐานสันดานชั่ว
มันมีทั่วคนพรรค์นี้ที่แอบแฝง
ยิ่งวางเฉยยิ่งเติมไฟใจยุแยง
คอยกลั่นแกล้งเรื่อยไปให้เสื่อมลง

ต้องจัดการให้หลาบจำได้สำนึก!
และรู้สึกดีชั่วที่ตัวหลง
เพราะสันดานพาลไพร่ใจไม่ตรง
ปล่อยไว้คงถูกมันกัดฟัดถึงตาย!

ถึงที่สุดจะปล่อยวางใช่ทางแก้
เดี่ยวจะแย่ย่อยยับดับสลาย
ให้กระฉ่อนชนะชั่วทั่วทุกราย
อย่าดูดายต้องสู้!รู้ไว้เอย.
 

ปิยนุช  ขุนสวัสดิ์
1 กันยายน 2556

****กลอนนี้แต่งเพื่อเตือนตนเองไว้เป็นอุทาหรณ์
ว่าธรรมดาวิสัยคนพาลให้อภัยร้อยครั้งก็ยังแว้งกัด
(เหมือนชาวนากับงูเห่า)

บางเรื่องเราไม่ถือสาหาความ ยิ่งได้ใจเฮ้อ!!!

บางบริบท เราอยู่อย่างสงบมากไป แต่หน้าที่การงานของเรามิใช่นักบวช
หากสงบโดยนิ่งเฉยจะแย่แน่
ควรจะลุกมาสู้บ้าง แม้จะเหนื่อยใจแต่ปล่อยไว้เราจะตายก่อน!****

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-สู้ ๆ ๆ  ๆ