การอพยพของหัวใจ
นกอพยพมาถึงแล้ว...
ตามริมน้ำ ท้องทุ่ง ชายหาด ป่าชายเลน พื้นที่ชุ่มน้ำ
ต่างคึกคักไปด้วยนกนักเดินทางจากแดนไกล
ที่บินข้ามน้ำ ข้ามทะเล ข้ามภูเขา
มาแวะพัก แวะอาศัย แวะกินอาหาร
เติมพลังเพื่อบินไปต่อ...ยังจุดหมายอันอีกไกลโพ้น
จากความหนาวเหน็บสู่ความอบอุ่น
จากความแร้นแค้นสู่ความมั่งคั่ง
จากอันตรายสู่ความปลอดภัย
จากบ้านเกิดสู่การเดินทางแสนไกลของชีวิต
นกตัวเล็กๆ เหล่านี้หาทางออกให้เผ่าพันธุ์
ด้วยแรงกายแรงใจแรงพลัง...ของตัวมันเอง
เพราะพวกมันเข้าใจดีว่า
ไม่ทุกชีวิต...ที่จะเกิดมาบนความพร้อมในทุกๆ อย่าง
การอพยพ...เป็นการเดินทางสู่สิ่งที่ดีกว่า
บนเส้นทาง...
คือการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิต
เพื่อนำมาบอกเล่า...ตามรายทาง
เพื่อการแลกเปลี่ยน...เรียนรู้...แล้วไปต่อไป
นกอพยพ...มีการจากลาและความไม่แน่นอนเป็นมิตรร่วมทาง
แม่รู้ว่าเป็นเพียงทางผ่าน
ต้้นไม้ ชายหาด ชายเลน...
ต่างดูเริงร่าที่ได้ต้อนรับ...นักเดินทาง
ได้เป็นแหล่งอาหาร และที่พักพิงอันอบอุ่น
ทำหน้าที่ของผู้หยั่งราก...เป็นที่พึ่งพา...ได้อย่างสมบูรณ์
ปีละครั้งกับการพบเจอ
แม้เป็นช่วงเลาสั้นๆ
แต่ทั้งนักเดินทางและผู้หยั่งราก
ต่างก็เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
นักเดินทางสัมผัสได้ว่า
ในความไม่พร้อมที่จากมา...ได้ให้โอกาสเขาเปิดใจสู่โลกกว้าง
ให้เขาได้รู้จักความสุขบนรายทางจากการเป็นผู้รับซึ่งไมตรี
ผู้หยั่งรากชื่นชมในชีวิตที่มั่นคงไม่สั่นคลอนของตน
และรู้ว่าการจากลา...เป็นความชั่วคราว...เป็นเรื่องธรรมดา
ต่างฝ่ายต่างรู้ว่า...ตนโชคดีในสิ่งที่มี...ในสิ่งที่เป็น
การเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
การเรียนรู้ในทุกวันของชีวิต
ก็คือการอพยพ...ของหัวใจ
คือการเดินทาง...สู่โลกใบใหม่...ที่สดใสกว่าเดิม
นำภาพกลุ่มนกหัวโต นกอพยพกลุ่มแรกที่ได้เห็นในปีนี้มาฝากด้วยความระลึกถึงกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ ภาพชุดนี้เพิ่งถ่ายได้เมื่อเย็นวาน ที่ชายหาดใกล้บ้าน Sembawang Beach ค่ะ
สุขสันต์วันแห่งการอพยพของหัวใจค่ะ
..
..
..
..
..
..
..
..
..
เรื่องจริง... By ตอง พี...
http://www.youtube.com/watch?v=0jTqhbzZNRs
ความเห็น (21)
ใกล้วันเวลาของการอพยพของหัวใจแล้วครับ ;)...
บนเส้นทาง คือ การเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิต.........
ไปและมา แสวงหา เรียนรู้สิ่งดีงาม บรรจุเต็มหัวใจ
ขอบคุณที่แบ่งปันความสุข
มีความสุข สงบ เสมอนะคะคุณปริม
ภาพสวย....ชอบส่วนนี้ค่ะ
การเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
การเรียนรู้ในทุกวันของชีวิต
ก็คือการอพยพ...ของหัวใจ
คือการเดินทาง...สู่โลกใบใหม่...ที่สดใสกว่าเดิม
การเดินทางช่วยสร้างโอกาสในการเรียนรู้ไม่รู้จบ...
ภาพสวยมากครับอาจารย์ปริม...:)
ภาพที่สองมองแล้ว...รู้สึกไม่เดียวดายในยามเดินทาง...
ภาพสวย ดนตรีเพราะๆ ตัวหนังสือคมๆ
บาดลึก..
ขอบคุณครับอาจารย์ ปริม
นกน่ารักดีจ้ะ
รื่นรมณ์ ชมนก ที่อพยพมาจากแดนไกล ภาพสวยมากๆ
-สวัสดีครับ
-ภาพสวย ๆ กับดนตรีเพราะ ๆ สบายตา..สบายใจ..
-ขอบคุณบันทึกนี้่ครับ..
ภาพนกสวยมากค่ะ
- สวัสดีครับ คุณพี่ปริม
- ผมเคยคิดอยากเป็นนกนะครับ
- เพราะจะได้บินไปสู่ท้องฟ้าอันกว้างไกล
- ได้พบหลากหลายสรรพสิ่ง
- เก็บรับประสบการณ์ดังที่ ผอ.ชยันต์ กล่าวครับ
- ขอบพระคุณสำหรับเรื่องราวและเพลงครับ
สวัสดีค่ะ คุณปริม
- เข้ามา ชื่น- ชม- ร่ม- รื่น กับ ฤดูกาลแห่งธรรมชาติ ที่งดงาม....
- ขอบคุณ ความ งดงาม ทั้งมวล ที่นำมามอบให้นะคะ
บันทึกที่แสนอบอุ่น
ช่งบเยียวยาหัวใจได้ดีเหลือเกินครับ ตุณปริม
ตอนเย็นวันนี้ (9 กย. 56) ผมเดินผ่านละแวกคลินิคหมอรักษาสุนัข
เห็นผู้หญิง 2 คน พากันประคองเจ้านกกินปลากินหอย (น่าจะเป็นนกปากห่าง)
เดินเข้าไปในคลินิคหมอ ฯ นึกสงสัยเหมือนกันว่า สัตวแพทย์ที่รักษาสุนัขเป็นหลัก
จะจัดการอาการป่วยของนกตัวนั้นได้หรือไม่ แต่นี้คือความเมตตากรุณาที่คนมีให้สัตว์ ครับ
หากดูไม่ผิด เป็นนกตามรูปนี้ครับ
คิดถึงคุณปริมจังครับ...วันนี้ของตัวของผมน่าจะไม่ได้อพยพไปไหน...(แต่ใจก็อพยพไปเรื่อยๆ ตามประสาคนมากมายจินตนาการและช่างฝัน)...วันนี้ของผมน่าจะช่างฝันเป็นพิเศษเลยหล่ะ...เพราะฝนตกหนักมาสองสามวันแล้วครับ (เพื่อนที่โคราช สุรินทร์เจอหนักครับ น้ำท่วม) ...ได้มองและมีความสุขกับต้นไม้ ดอกไม้ ทั้งที่บ้าน และที่ทำงาน...ได้ทำงานบ้าน...ทำงานเอกสารบ้าง...มองทิมดาบอ่านหนังสือกำลังจะสอบแล้วครับ....ยามเช้าๆ ก็มีเสียงบทเพลงเปียโนของทิมดาบ....สักพักผมคงไปรับหลานสาวตัวจ้อย สองเดือน...เอาเขามาเลี้ยง เพราะน้องสาวจะขึ้นเวรวันเสาร์...ตามจริงอาสาตนเอง เพราะผมติดหลานแล้ว....บ่ายๆ คงขอช่วงเวลาสนุกๆ พักดูวอลเลย์บอลสาวไทย........
ชีวิตก็คงอพยพไปเรื่อยๆ...หัวใจและร่างกายก็คงอพยพไปเรื่อยๆ ตามพื้นที่กายภาพ...แต่สิ่งที่มั่งคงและเปลี่ยนแปลงคือ ความรู้สึกและความจดจำห้วงความคิดที่เราอยากจดจำ....ยังคงติดตามเราไปเรื่อยๆ...
เพ้อมานานจัง...ขอให้คุณปริมและครอบครัวมีความสุข....แล้วสักวันผมคงได้มีโอกาสไปช่วยคุณปริม ตกกล้า ดำนา...และเกี่ยวข้าวบ้างนะครับ....ถ้าบ้านคุณปริมมีเปียโน...ทิมดาบคงได้มีโอกาสได้เล่นให้คุณปริมฟังนะครับ....
กำลังเห่อ...เลยขออวดภาพหลานสาวตัวเล็กครับ..."ซันไซ่" อายุสองเดือน...ผมถามคุณพ่อคุณแม่เขาว่า ทำไมตั้งชื่อนี้...ในใจผม ที่จำได้เป็นชื่อนางเอกซีรีย์เรื่อง "F4" (ตามประสาคนบ้าซีรีย์เช่นผม) แต่เขาบอกว่า...ไม่ใช่ ชื่อนี้มีความหมายทั้งภาษาจีน....และอังกฤษ...เปลี่ยนแปลงไปตามความหมายของภาษา...
ทุกคนในบ้านเห่อหลานสาวมากครับ...รวมกระทั่งแม่ของผม...ผมเห็นแม่ยิ้มและมีความสุขมากๆ ครับ...หลายครั้งเห็นแม่เอามือมาลูบศีรษะหลานสาวเบาๆ และบอกว่า "ขอให้คุณยาย (แม่ของแม่) ดูแลหลานสาวตัวจ้อยด้วย" แม่บอกว่า...หลานสาวหน้าตาเหมือนคุณยายมากๆ...ร่ายยาวแล้วครับ...เวิ่นเว้าจริงๆ นะครับผม...
ชอบชื่อบันทึกเป็นที่สุด..ค่ะคุณปริม
ที่ชอบมากกว่าคือได้อ่านบันทึกดี ๆ ของคุณปริมค่ะ
พี่นก .. น้องนก .. นายแบบ .. นางแบบ .. ทั้งหลาย น่ารักจังค่ะ ^^
สบายดีนะคะ ?
(@^___________^@)
สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ทุกท่าน
ขอบคุณมากค่ะสำหรับข้อความแสดงความระลึกและห่วงใยถึงในช่วงที่ห่างหาย จะแวะไปทักทายทุกๆ ท่านอีกครั้งนะคะ
สวัสดียามบ่ายวันก่อนสิ้นปีค่ะ
สวยงามน่ารักมาก ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๗ ค่ะ
