ปลูกผักให้น้อง(1)

ตอนนี้ผู้เขียนจะมีเวลาว่างจากงานสอนในวันศุกร์ ดังนี้ช่วงนี้เลยมีโอกาสไปโรงเรียนบ้านรางมูก ตำบลลำเหย อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐมบ่อยขึ้นกว่าเดิม เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาไปที่โรงเรียนพอดีนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5-6 ซ้อมดุริยางค์ ผู้เขียนเลยไปดูพี่ครูตุ้มสอนนักเรียนชั้นป.2-3

จริงๆแล้วนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2และ 3 จะแยกชั้นกัน วันนี้คุณครูไหม ครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ป่วย พี่ครูตุ้มเลยเอาประถมศึกษาปีที่2และ 3 มารวมกัน ได้ 16 คนพอดี

ผู้เขียนเข้าไปช่วยสอนภาษาไทยให้นักเรียนชั้นประถมศึกษปีที่ 2 นักเรียนลายมือค่อนข้างสวย แต่ว่าออกเสียงภาษาไทยไม่ค่อยชัด เลยเล่นเกมออกเสียงภาษากัน นักเรียนตัวเล็กๆชื่อไอส์ชาย ออกเสียง ร เรือไม่ได้เลย ถ้าให้ออกเสียงว่า ระนอง ระยอง ยะลา
ละก็ไม่ถูกเลย แต่นักเรียนตั้งใจมาก

น้องตัวเล็กชื่อน้องเกม คนริมสุดที่ติดกระดานนั้น ลายมือไม่สวย แต่พยายามมาก ตอนให้พับกระดาษและเล่นเกมออกเสียง น้องเกมจะตอบได้ดี ผู้เขียนเล่มเกมเช่น ถามว่า ต้นกล้วยใช้ทำประโยชน์อะไรได้บ้าง นักเรียนจะตอบว่าทำนารีจำศีล(กล้วยบวดชี ฮ่าๆ)ทำอาหารให้หมู เอาใบไปทำกระทงฯลฯ

บางครั้งผู้เขียนก็ถามว่า ไม้ไผ่ใช้ทำอะไรได้บ้าง นักเรียนตอบว่า ทำแกงหน่อไม้(อร่อย) ทำไม้เรียว ฮ่าๆ ทำที่นั่งฯลฯ

ผู้เขียนว่านักเรียนชั้นเล็กๆน่าัรัก ค่อนข้างสอนง่าย แต่มีความสนใจสั้น ต้องมีกิจกรรมหลอกล่อให้เรียนอยู่เสมอ นักเรียนคนที่เห็นในภาพทางซ้ายมือ คนแรกชื่อน้องเจี๊ยบ ลายมือสวย แต่เขียนช้า แต่มีความตั้งใจเรียนดีมาก

จริงๆแล้วจุดประสงค์ที่ผู้เขียนมาโรงเรียนนี้ไม่ใช่ว่า ผู้เขียนมาช่วยสอนภาษาอังกฤษอย่างเดียวหรอก ผู้เขียนตั้งใจมาดูโรงเห็ดเก่าของโรงเรียนด้วย ผู้เขียนรับปากกับโรงเรียนว่าจะเอาเห็ดก้อนมาลงเพื่อให้เป็นโครงการอาหารกลางวัน ถ้าเหลือก็สามารถขายได้ เพื่อนำไปซื้อสิ่งของอย่างอื่นเพื่อเป็นอาหารกลางวันต่อไป

ผู้เขียนคิดว่าโรงเห็ดโปร่งเกินไป แสงเข้าได้มากเลย อาจทำให้เห็ดออกดอกน้อยได้

ผู้เขียนได้คุยกับนักเรียน คุณครูธีและครูโยว่าจะหาเมล็ดผักมา นักเรียนส่วนใหญ่ชอบเมล็ดผักบุ้ง ครูธีบอกว่ามีเมล็ดผักคะน้าแล้ว เลยตั้งใจว่าจะดูเมล็ดผักกาดขาว ผักกวางตุ้ง และผักหลายๆชนิดที่นักเรียนชอบ เอามาช่วยกันปลูกเป็นโครงการอาหารกลางวันให้นักเรียน

มะเขือบ้านลุงเบี้ยวภูมิปัญญาชาวบ้านใกล้โรงเรียนที่ผู้เขียนชวนมาปลูกผักให้นักเรียน

มะระขี้นกลุงเบี้ยว

ตอนนี้นักเรียนได้ลงมือจัดการทำแปลงผักแล้ว คุณครูธีบอกว่าใส่ขี้ไก่ไว้ แต่ผู้เขียนมีความคิดว่า ดินมันยังแข็งเกินไป อาจต้องใส่ปุ๋ยเช่นขี้วัวอีก นอกจากนี้ต้องรดน้ำให้ชุ่มกว่านี้ ผู้เขียนชอบต้นตะไคร้ที่ปลูกไว้ใกล้แปลงผัก ค่อนข้างงาม แม่ครัวของโรงเรียนได้เก็บผักไปทำอาหารหลายครั้งแล้ว

การปลูกผัก คงจะเริ่มในวันพุธ หรือไม่ก็วันศุกร์ ซึ่งนิสิตของ ชุมนุมครูอาสาที่ผู้เขียนเป็นที่ปรึกษาชุมนุม ตอนนี้มีนิสิตสมัครจำนวนมากถึง 400 คน ประธานโครงการจะมาช่วยสำรวจว่า จะทำอะไรเพิ่มให้โรงเรียนได้บ้าง

ผู้เขียนเองนั้น อยากให้ ประธานและนิสิตส่วนใหญ่คิดเอง แต่อยากเห็นการทำงานที่ยั่งยืนและต่อเนื่องในการทำงานไม่ทำงานแบบสร้างวัตถุที่ไม่เป็นประโยชน์แก่นักเรียนหรือโรงเรียน

ผู้เขียนเองนั้นสนใจเรื่องที่อาจารย์หมอวิจารณ์ พานิชเขียนเรื่อง Service Learning ในบ้านเรามีน้อยมาก มหาวิทยาลัยคิดเรื่องนี้ไม่ทัน (เอหรือไม่คิด ฮา) แต่ชอบใจว่าที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้ดำเนินการไปบ้างแล้ว ผู้บริหารให้การสนับสนุนด้วย น่ายินดีมาก

ตอนไปที่โรงเรียนบ้านรางมูกกับนิสิต จะเอาภาพกิจกรรมมาให้ดูอีกนะครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน...
ขอบคุณเรื่องของ Service Learning จากบันทึกคุณหมอวิจารณ์ พานิชครับ ผู้สนใจอ่านได้นะครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ขจิต ฝอยทอง
ใน khajit's blog

คำสำคัญ (Tags): #ชมรมปลูกผักกินได้#กลุ่มคนปลูกผักกินได้#โรงเรียนบ้านรางมูก#เห็ด#service learning

หมายเลขบันทึก: 543900เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2013 16:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2013 21:03 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (49)

noktalay

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2013 16:21 น. ()

เด็กไทยสร้างสรรค์จริงๆ "นารีจำศีล" ค่ะ
พี่นกชอบห้องเรียนเล็กๆแบบนี้นะค่ะ
อบอุ่น และได้คุยกันหลากหลาย

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 28 กรกฎาคม 2013 16:27 น. ()

ชอบห้องเรียนนี้ เหมือนครูนก เป๊ะ!

ขจิต ฝอยทอง