สวยด้วยความดี อย่ามีเพราะเปลือกที่ไม่จีรัง
เมื่อค่ำวานนี้ ครูอ้อยกับพ่อบ้านไปงานเลี้ยงรุ่นที่จัดใกล้ๆบ้าน ทุกๆปีที่จัดมานั้น เพื่อการรวมกลุ่มคนรถไฟที่จบมาจากรุ่นเดียวกัน ครูอ้อยมองเห็นความเป็นกลุ่มก้อน และสามัคคีกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันและไม่ทอดทิ้งกัน
หลายปีผ่านมา ครูอ้อยจะเข้าร่วมกลุ่มในทุกปี เราทุกคนเดินทางไปต่างจังหวัดตามภาคต่างๆ ซึ่งผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันจัดไป แต่ปีนี้ ไม่ทราบเพราะอะไร กลุ่มใหญ่ไม่ได้จัด และเหลือแต่กลุ่มเล็ก ที่มีเพียงคนอยู่ใกล้ๆ และครอบครัวที่สะดวกในการเดินทางมาที่กรุงเทพฯ
ครูอ้อยเริ่มผิดหวังกับอุดมการณ์และแนวคิดในการจัดงานเลี้ยงนี้ หลายครั้งครูอ้อยบอกกับพ่อบ้าน หากที่ไหนมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาแล้ว ที่นั่นจะไม่มีความสงบสุข และจะเกิดความร้าวฉาน
กับอีกเรื่องคือ การเปลี่ยนแปลงของคน ที่แรกเริ่มเป็นคนดี น่ารัก อ่อนน้อม แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนไป ลาภ ยศ สรรเสริญที่เขาได้รับ กลับเปลี่ยนอุปนิสัยใจคอของเขาไปหมด
เหลือเพียงจุดประสงค์เดียวคือ ความเป็นกลุ่มก้อนและความสามัคคี
แต่ก่อนเป็นงานเลี้ยงรุ่น แต่สองสามปีที่ผ่านมากลายเป็น งานวันเกิดของคนหนึ่ง ปีแรกๆก็ดูดี มีน้ำใจให้เพื่อน แต่ปีนี้เปลีี่ยนไป หรือเราที่เปลี่ยนไป คือ แก่มากขึ้น เจ้าความคิด ยึดถืออุดมการณ์มากเกินไปหรือเปล่า
เรื่องนี้ เราได้พูดกับพ่อบ้านแล้วในเวลาเดินทางกลับบ้าน พ่อบ้านบอกว่า.....สงสัยเขาจำเราไม่ได้มั้ง เราสวยขึ้นกว่าปีที่แล้ว
เหอเหอ.....เป็นไปได้
คิดเป็นบวกอีกแล้ว....จบ
ความเห็น (2)
ขอบคุณครับ ท่านอาจารย์อ้อย เห็นด้วยการเปลี่ยนแปลงของคน เป็นข้อคิดครับ
คิดถึงค่ะ ครูอ้อย