ศรีสวัสดิ์..ดินแดนแห่งความหลัง

ท่องเที่ยวทั่วถิ่น ถวิลพงไพร มีเขื่อนกว้างใหญ่ นามว่า ศรีนครินทร์

เมื่อวันก่อนมีโอกาสได้กลับไปเยือน อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี โดยไปเข้ารับการอบรมภาษาอังกฤษ สำหรับผู้บริหาร จัดโดย สพป.กจ.๔ ณ ห้องประชุมของเขื่อนศรีนครินทร์ พอไปถึง ก็เห็นป้ายบอกว่าอีก ๖๐ กิโลเมตร จะถึงตัวอำเภอศรีสวัสดิ์ ซึ่งต้องข้ามแพขนานยนต์

ผู้เขียนเคยเป็นศึกษานิเทศก์ ทำงานที่ตัวอำเภอ ซึ่งมีพื้นที่อยู่ในหุบเขา รายล้อมด้วยขุนเขามากมาย มองลงมาเห็นทะเลสาปเวิ้งว้างกว้างใหญ่ ซึ่งก็คือลำน้ำที่เขื่อนศรีนคินทร์ นำไปผลิตกระแสไฟฟ้า การได้มาเยือนถิ่นเก่า ทำให้นึกย้อนอดีต เปรียบเทียบกับปัจจุบัน นับว่าแตกต่างกันหลายอย่าง ทั้งถนนหนทางเมื่อก่อนนั้นบางช่วงเป็นลูกรัง รถยนต์ ผู้คน นักท่องเที่ยว เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน มีไม่มากเหมือนตอนนี้

จำได้ว่า ตอนรับราชการอยู่ที่ศรีสวัสดิ์ คนก็มักจะพูดกันว่า ข้าราชการ จันทร์สาย...ศุกร์หาย ไม่จำเป็นก็อย่ามาอำเภอวันจันทร์กับวันศุกร์ พูดกันถึงขนาด..วันเสาร์ วันอาทิตย์ จะมีแต่สุนัข กับเสาไฟฟ้า ..ผู้เขียนฟังแล้วก็ขำ เพราะว่าบ้านอยู่กรุงเทพ มีรถ แต่ไม่กล้าเสี่ยงขับลงเขา เสาร์อาทิตย์ก็เลยอยู่ช่วยภรรยาเลี้ยงลูก ตกเย็น นำลูกใส่รถเข็นป้อนข้าวลูก ชมพระอาทิตย์ตกดิน ประทับใจกับวิวทิวทัศน์ซึ่งสวยงามมาก บรรยากาศเงียบสงบเหลือเกิน ดังคำที่เขาพูดกัน คืนไหน ฝนตกลมแรง แล้วไฟฟ้าดับ ช่างวังเวงจริงๆ

ข่าวว่า ณ วันนี้ สภาพทั่วไปบนอำเภอ เจริญก้าวหน้าไปมาก ระบบราชการดีขึ้น รีสอร์ท ธุรกิจล่องแพ และร้านอาหาร มีให้เห็นเต็มไปหมด ขนาดบางเรื่อง ที่ผู้เขียนคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ ก็ได้เห็นนิดหนึ่ง คือหัวถนนต้นทางเห็นมีลาดยาง จากเขื่อนศรีนครินทร์ ขึ้นเขาไปถึงน้ำตกห้วยแม่ขมิ้น ซึ่งตลอดเส้นทางเป็นอุทยานแห่งชาติ มองลงมาเห็นคุ้งน้ำและทิวเขาสลับซับซ้อน เมื่อก่อนเวลาไปนิเทศโรงเรียน ต้องไปกันเป็นวัน ถนนเป็นหลุมเป็นบ่อ หน้าฝนก็จะมีต้นไม้ล้มขวางทาง เสี่ยงอันตรายอยู่หลายปี

ดีใจที่เห็นป้ายคำขวัญ ของอำเภอศรีสวัสดิ์ คงจะคิดขึ้นมาไม่กี่ปีมานี้ "ป่าสวย น้ำใส ปลาตัวใหญ่ คนน้ำใจงาม" ตรงกับความเป็นจริงทุกอย่าง ทั้งป่า น้ำ ปลา และคน ที่มากมายด้วยความสวยงามและผู้คน มีมิตรไมตรี มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย ไม่ค่อยมีโจรผู้ร้าย แต่ที่ยังร้ายอยู่บ้างก็ตรง ไข้มาลาเรีย ที่ยังพอมีให้เห็นอยู่ ซึ่งผู้เขียนเห็นฤทธิ์มันแล้ว เป็นมาลาเรียจนเกือบขึ้นสมอง ต้องนำส่งโรงพยาบาลเวชศาสตร์เขตร้อน คุณหมอบอก ถ้าไม่ระวังป้องกัน เป็นอีก รับรองตายแน่

ผู้เขียนไม่โทษป่าเขาลำเนาไพร และบรรยากาศใดๆ ที่ทำให้เป็นไข้มาลาเรีย เป็นเพราะผู้เขียนสุขภาพไม่ดีอยู่แล้ว และประมาทไปหน่อย ตอนหลังเลยต้องย้าย เสียดายเหมือนกันที่ต้องจากมา

กลับจากอบรมภาษาอังกฤษ รีบไปเปิดสมุดบันทึกดู ก็พบเพลง "ศรีสวัสดิ์" ที่แต่งไว้เมื่อวันที่ ๑๙ มกราคม ๒๕๔๐ ลูกคนเล็กอายุได้ ๑๐ วัน ใส่จังหวะ "บีกิน"เข้าไป ร้องให้เพื่อนครูฟัง เขาบอกใช้ได้่ แต่ไม่เคยไปอัดแผ่นที่ไหนเลย วันนี้นำออกมาร้องอีกครั้ง..เนื้อเพลงเป็นดังนี้ครับ

..................แมกไม้ทิวครึ้มดื่มด่ำทวี หากได้ไปที่ศรีสวัสดิ์ไสว ท่องเที่ยวทั่วถิ่นถวิลพงไพร มีเขื่อนกว้างใหญ่ นามว่าศรีนครินทร์............ธารน้ำตกซ่านซัดสุขสันต์ เอราวัณฝันนั้นไม่เคยหมดสิ้น ใสซึ้งสวยแท้ห้วยแม่ขมิ้นใครได้ยลยินลืมสิ้นแดนศิวิไลซ์.........ตับเต่าสวยสม ชื่นชมหรรษา ทางคดเคี้ยวพา อุราหวั่นไหว ล่องแพท่ากระดาน สราญสุขใจ ท้องน้ำกว้างใหญ่ ล่องไปได้ทุกเวลา.........สัญลักษณ์กล่าวขานแพขนานยนต์ ทั่วทุกคนพ้นไปไม่ได้หรอกหนา นั่งชมทิวทัศน์ คลื่นซัดฝูงปลา ล่องลอยธารา บ่ายหน้าสู่อำเภอ.........แมกไม้ทิวครึ้มดื่มด่ำอารมณ์ อยากให้ไปชม งามสมที่ได้เสนอ วัดวาอาราม ถ้ำมากมี ท่านที่เจอะเจอ ต่างใฝ่ฝันเพ้อ ละเมอหวนคืน ศรีสวัสดิ์..เอย

ก่อนถึงตำบลท่ากระดาน ซึ่งมีธุรกิจแพพักที่ขึ้นชื่อ และมีพระท่ากระดานที่ลือเลื่อง ต้องผ่านภูเขา ที่สูงชัน ชื่อว่า เขาตับเต่า มีหลายโค้งวกไปวนมา ใครจะไปท่องเที่ยวถึงบริเวณนี้ ก็ขับรถระมัดระวังด้วย นะครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
ใน เรื่องเล่า....จากโรงเรียนเล็ก

คำสำคัญ (Tags): #การจัดการความรู้#เรื่องเล่าจากโรงเรียนเล็ก#happy ba ท่องเที่ยว#อำเภอศรีสวัสดิ์

หมายเลขบันทึก: 533786เขียนเมื่อ 24 เมษายน 2013 20:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2015 20:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน