ไม่มีอะไรที่อยากทำอีกแล้ว นอกจาก.....


ชีวิตของเรามีค่ามาก แต่คนส่วนใหญ่จะมองข้ามไป น่าสงสารชีวิตตนเองแท้ๆ เอาไปฝากไว้กับสิ่งโน้นสิ่งนี้ ไม่มีใครมองดูตังเอง ลืมตัวเองตลอด เราต้องการอะไรแน่ในชีวิตนี้ั เรามีครอบครัว มีสมบัติ
ถามจริงๆว่า มีความสุขไหม 
ให้ถามตัวเองดู
บางคนมีสมบัติมาก แต่ต้องพึ่งยานอนหลับตลอด
ทำไมจึงนอนไม่หลับ เพราะในจิตนั้นเต็มไปด้วยขยะ เต็มไปด้วยอารมณ์ ไม่เคยซักฟอก ไม่เคยขัดเกลา 
ชีวิตหมักหมมกับสิ่งสกปรก
นอนก็ทุข์ กินก็ทุกข์ หน้าตาไม่ผ่องใส แบกโลก แบกตัวเอง แบกขันธ์ห้า และแบกคนอื่นอีก 
จึงอยากจะให้พิจารณาดีๆ 
เราต้องการอะไร


จากหนังสือ เรียนลัดการฝึกสติ
อุบาสิกาพิกุล มโนเจริญ (ป้าพิกุล)



คนบางคนบอกสิ่งใหม่ๆให้เรียนรู้  ก็บอกว่าไม่ว่างไม่มีเวลา  ไม่ว่างทั้งปีทั้งชาติ  แต่สำหรับซือเจ้ที่ผมรู้จักกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย  ไม่ได้เจอกันร่วมสี่สิบปี  พอเจอกันก็พูดแต่เรื่องสำคัญเลย เพราะว่าเวลาเหลือน้อยแล้ว  แนะนำให้ซือเจ้มาปฏิบัติธรรมสายหลวงพ่อเทียน ที่วัดแพร่แสงเทียน  ซือเจ้เพิ่งเกษียณมาไม่กี่เดือน  ตอบตกลงทันทีทั้งๆทีไม่รู้ว่าวัดแพร่แสงเทียนอยู่ที่ไหน และจะไปอย่างไร  ซือเจ้ปฏิบัติธรรมมาหลายวัดแล้ว บอกว่าไม่ไปไหนเสียที พอมาบอกก็ถูกใจโทรศัพท์ไปนัดป้าพิกุลทันที   นั่งรถทัวร์ไปคนเดียว  


ซือเจ้เล่าว่าไปใหม่ๆก็เฉยๆ  แต่พอใกล้วันจะกลับ บอกชอบๆๆๆๆๆ  ขอบคุณผมที่ได้แนะนำวัดนี้ให้  เลยไปครั้งที่สองอีกเดือนกุมภา ซือเจ้บอกว่าได้สภาวะธรรมมา  ชอบอีกนั่นแหล่ะ  เขียนมาบอกผมว่าอธิษฐานบุญให้ผมทุกวัน


กลับมาบ้านซือเจ้บอกว่า  เมือก่อนอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้  ต้องออกจากบ้านเป็นประจำ  หลังจากการปฏิบัติอยู่บ้านเฉยๆคนเดียวก็มีความสุข  บางวันเดินจงกลมวันละหกชั่วโมง  ชอบมากถูกนิสัยเพราะไม่ต้องนั่งสมาธินานๆ  เดินก็รู้สึกตัว  ทำงานบ้านก็รู้สึกตัว  สวรรค์อยู่ไม่ไกลแล้ว  ผมก็เลยนัดสัมภาษณ์ซือเจ้  เจ็ไม่อยากจะบอกใครเพราะเจ้เป็นคนธรรมดาไม่ไใช่คนดังอะไร  แต่ผมมาคิดดูว่าถ้าคนอ่านบทสัมภาษณ์ของเจ๊แล้ว เห็นแนวทางปฏิบัติ ก็ถือว่าให้ธรรมเป็นทานอย่างหนึ่ง   ก็เลยนำบทสัมภาษณ์นี้มาลง  คนสัมภาษณ์อยู่อเมริกา  คนถูกสัมภาษณ์อยู่เมืองไทย แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน  ขอให้คิดถึงกัน โลกที่กว้างก็แคบนิดเดียวครับ


ทำอย่างไรจึงยังสวยเช้งอยู่ตลอดเวลา  ทำอย่างไร  ทำมานานเท่าไรแล้วครับ

 

อย่าเอาไปบอกต่อเลยอายเขาเพราะเราไม่ใช่คนดังอะไร  ไม่มีใครสนใจหรอก  เอาเป็นว่าเราคุยกันสองคนดีกว่านะ

ทำอย่างไรยังสวยตลอดเวลา  อย่าใช้คำว่าสวยเลยเพราะเราไม่ใช่คนสวย  เอาเป็นว่าดูดีดีกว่านะ  อาจจะเป็นเพราะเราดูแลตัวเอง  ดูแลมาเรื่อยๆ  ตอนอายุน้อยธรรมชาติช่วยเยอะ พออายุมากขึ้นต้องช่วยตัวเองด้วยเพราะธรรมชาติไม่ช่วยแล้ว  อายุมากขึ้นระบบเผาผลาญก็ช้าลง ก็ต้องลดปริมาณการกินลง  แต่เป็นคนค่อนข้างจะโชคดี ระบบการเผาผลาญโอเค ก็ทานได้เรื่อยๆไม่อดอาหาร  ประกอบกับเป็นคนออกกำลังมาตลอดตั้งแต่เด็ก ไม่เคยหยุดออกกำลังเลยตั้งแต่ว่ายน้ำ โยคะ เทนนิส ดำน้ำ ขี่ม้า( ดำน้ำกับขี่ม้าเล่นช่วงสั้นๆเท่านั้น)   ตอนนี้เหลือแต่โยคะ ฝึกมาตั้งแต่อายุ 24 จนปัจจุบัน จะเล่นทุกครั้งที่มีเวลาว่าง 

จะพยายามไม่เปลี่ยนsize เสื้อผ้า  ถ้าน้ำหนักขื้นก็พยายามลด

อาหารไม่ทานของมัน เพราะร่างกายไม่ค่อยย่อยพวกนี้

ตอนอายุ 50   มีโอกาสได้บำรุงใบหน้า เช่นนวดหน้า ลงไวตามินหน้า ธรรมชาติ/ไม่ค่อยช่วยแล้วต้องวิทยาศาสตร์ช่วยด้วย

 

ตอนนี้ไปปฏิบัติธรรมที่ไหน  ทำไมถึงชอบ 

ไปปฎิธรรมมาทั้งหมด 3 แห่ง ชอบที่วัดแพร่แสงเทียน ที่นี่อากาสดี สถานที่ดี สะอาดเรียบร้อย อาหารดี คนดี ชอบทุกอย่างที่นี่ ปฎิบัติกันอย่างจริงจ้ง ระเบียบเคร่งครัดเพื่อให้คนปฎิบัติได้ผล  วิธีการปฎิบัติสายหลวงพ่อเทียนเป็นการปฎิบัติแบบธรรมชาติไม่ฝืนธรรมชาติ

 

เกษียณแล้วมาเกือบปี  อยู่อย่างไร  ทำอะไร  เที่ยวที่ไหน  มีความสุขมากขึ้นหรือเปล่า

หลังเกษียณมาหลายเดือน มาเจอะวัดแพร่แสงเทียน จึงใช้เวลาว่างเกือบทั้งหมดในการปฎิบัติ  เพราะได้สภาวะธรรมหลายอย่าง  อยากเอาดีทางนี้  เพราะรู้มาว่าที่วัดแพร่แสงเทียน  มีคนสำเร็จธรรมแล้ว 3 คน มีความสุขที่ได้ปฎิบัติแนวนี้

เที่ยวน้อยลง ถ้ามีการนัดกับเพื่อนๆ ก็ออกไป อยากไปไหนก็ไป อยากกินก็กิน อยากซื้อก็ซื้อ เพราะเป็นบั้นปลายชีวิตแล้ว ใช้ชีวิตให้มีความสุข ถ้าว่างไม่มีธุระก็โยคะและปฎิบัติธรรม มีความสุขเหมือนเดิมเพราะเป็นคนไม่ค่อยทุกข์ ไม่คิดมาก ไม่คิดลบ คิดให้ตัวเองมีความสุขดีกว่าเนอะ

มีอะไรที่อยากจะทำอีกบ้าง

ทีแรกคิดว่าหลังเกษียณถ้าเหงาจะ หาอะไรทำ ได้เงินหรือไม่ได้ก็ได้ แต่พอมาปฎิบัติธรรมที่วัดแพร่แสงเทียนคิดว่าตัวเองได้เจอความสงบสุขแล้ว  พอแล้ว เอาดีทางนี้ดีกว่าเพราะผลบุญที่ปฎิบัติจะติดเราไปทุกภพทุกชาติ  มีเงินก็ซื้อไม่ได้นะ ต้องทำเอง  ไม่มีอะไรที่อยากทำอีกแล้วนอกจากปฎิบัติธรรมให้ก้าวหน้าขึ้นไป

หมายเลขบันทึก: 533642เขียนเมื่อ 23 เมษายน 2013 07:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กันยายน 2014 23:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

แวะมาทักทาย สวัสดีค่ะ...คนบ้านไกล...แต่ใกล้วัด...มีความสุขสบายทั้งร่างกายและจิตใจนะคะ...ยินดีด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาบุญ ครับ

    ผมเองกำลังจะไปอบรมธรรมะกับบางคณะ ที่ ม.ราชภัฏพิบูลสงคราม พิษณุโลก

ระหว่างวันที่ 1 - 8 พค. 56 เพื่อต้องการศึกษาหาแนวทางที่เหมาะสมกับตัวเอง

และพัฒนาตนเองให้เป็นคนเพิ่มขึ้น  ครับ  

ขอบคุณค่ะ...วัยไม้ใกล้ฝั่ง...ฝังจิตในธรรรมะ...ละกิเลสให้ผ่องแผ้ว...สุคติเป็นที่หมายอย่างแน่นอน...


อ้่างถึง   อธิษฐานบุญให้ผมทุกวัน

บุญเกื้อบุญ หนุนกันด้วยแรงบุญที่เป็นอิสระ  ยินดีด้วยค่ะ  

 โห้...  หายไปไหนตั้งนานครับ

อนุโมทนาบุญกับท่าน ผอ ด้วยครับ

 ขอบคุณที่ท่าน ผอ แวะเข้ามาให้กำลังใจเสมอๆครับ

คงต้องขออนุญาตนำไปเผยแพร่ให้ คนใกล้ชิด

ที่จะเกษียณอายุราชการ ในเดือนกันยายนที่จะถึงนี้

เพราะดู ๆ แล้ว เขายังกังวล อยู่มาก  

ขอบพระคุณที่แบ่งปันค่ะ

 พี่ใหญ่ทำความดีไว้มาก ขออนุโมทนาบุญกับคุณพี่ด้วยครับ



บุญเกื้อบุญ หนุนกันด้วยแรงบุญที่เป็นอิสระ  ยินดีด้วยค่ะ  

ชอบๆๆ ขอบคุณครับ

 ถึงคุณครูอิง  ไม่ได้คุยกันเสียนาน  คิดถึงครับ

ขอบคุณมากนะคะ ที่แบ่งปันเรื่องดีๆ ชีวิตที่เพียงพออย่างมีคุณค่า ของคนร่วมสมัย วัยเกษียณ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๕

อ่านบทความนี้ แล้วรู้สึกว่า 

อืมส์....แล้วเราจะทำสวนลำไย ไปทำไม...อ่ะ

หมกอยู่แต่ในมหาลัย กับในสวน  

ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่น....เลย 

วันเกิดปีนี้ตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรมที่ "แพร่แสงเทียน" ไ่ม่เคยไปซักที แต่ได้ยินชื่อมานานแล้ว

ด้วยภาระหน้าที่การงานการเรียนที่มันรั้งไว้ทำให้ไม่มีโอกาสไปซักที แต่คราวนี้ตั้งใจแน่วแน่

จะไปให้ได้เลย ขอบคุณกัลยานมิตรทุกท่านที่ช่วยส่องแสงให้เราก้าวเดินอย่างมีสติ 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท