ดอกคูณเสียงแคน
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาผู้เขียนได้พาลูกสาว(น้องปอ) ไปสอบสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น แม้ว่าจะติดสัตวศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์แล้วก็ตาม แต่ความไฝ่ฝันของน้องปอยังคงมีต่อ ในเมื่อสมัครไว้แล้ว ถึงแม้โอกาสติดมีน้อยนิด เพราะมีผู้สมัครประมาณ1,500 คน รับเพียง40 คน แต่อย่างน้อยก็ได้ทดสอบ วัดความรู้ที่ได้เรียนมา
"พ่อจะขับรถไหวหรือเปล่าล่ะต้องฉีดยาด้วยไม่ใช่เหรอวันศุกร์" คำถามตอนแรกที่น้องปอลังเล
"ไหว พ่อจะแพ็คยาแช่น้ำแข็งไปฉีดที่โน่นเอา"
"ฉีดเสร็จก็ได้พักผ่อนสองวันน่าจะไม่มีอาการข้างเคียงมากหรอก"
............
ผู้เขียนออกเดินทางประมาณสี่โมงเช้าไปแวะกินข้าวกลางวันแถวอำเภอสีคิ้ว อากาศร้อนจนต้องรีบกินข้าวเพื่อจะได้เดินทางต่อ ถึงขอนแก่นเกือบสี่โมงเย็นใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมงในการเดินทางครั้งนี้
เมืองขอนแก่นเปลี่ยนไปเยอะมาก รถราเยอะและติดเล็กน้อย ผู้เขียนมองหาป้ายที่บอกถนนเหล่านาดี ซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย สนามสอบ แต่ก็หาไม่เจอ ขับมาเรื่อยจนถึงถนนศรีจันทร์ถึงรู้ว่าเลยมาแล้ว
ผู้เขียนไปกลับรถผ่านห้างเซนทรัล ย้อนกลับมาพยายามชิดซ้ายเข้าไว้ แต่ช่องซ้ายสุดกลับบังคับให้แล้วซ้าย ด้วยความเกรงใจรถที่ตามมาข้างหลัง ผู้เขียนเลยต้องเลี้ยวซ้ายเข้าไป
พอข้ามทางรถไฟผู้เขียนเลี้ยวขวาอีกครั้งหนึ่งพร้อมมองหาป้ายที่จะบ่งบอกว่าใช่ถนนเหล่านาดีหรือไม่ ก็ไม่มีป้ายบอกเลยกะว่าจะจอดถามรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ด้านหน้า ระหว่างชลอรถเพื่อจะชิดข้างถนน ก็เหลือบไปเห็นป้ายโรงเรียนแก่นนครวิทยาลัยพอดี นั่นทำให้น้องปอดีใจและรู้สึกประหลาดใจที่เจอด้วยความบังเอิญ
............
คืนนั้นผู้เขียนได้เข้าพักที่รีสอร์ท ใกล้ๆโรงเรียน ซึ่งตอนแรกกะไปนอนบ้านพี่สาวที่ชุมแพ แต่เพราะต้องฉีดยาและมาถึงใกล้มืดแล้วเลยตัดสินใจไม่ไปบ้านเกิดของตัวเอง
"บ่ได้ไปนอนนำดอกเด้อ ห่องก่สิมาฮอด"ผู้เขียนโทรบอกพี่สาวที่ชุมแพว่าไม่ได้ไปค้างด้วย
"เอ้อ บ่เป็นหยังดอก ใกล้มืดแล้วซัวสิมาฮอดชุมแพมันสิเดิก " พี่สาวตอบกลับมาว่าไม่เป็นไร กว่าจะถึงจะดึก
"ถ้าน้องปอสอบติดสิได่มาดุ อยู่ดอก"ผู้เขียนบอกถ้าน้องปอสอบติดคงจะได้มาบ่อย
"เอ้อ บอกน้องปอขอให้สอบได้เด้อ"
............
ใกล้มืดผู้เขียนเดินออกมานอกห้อง บรรยากาศยามเย็นแม้อากาศจะยังร้อนอยู่ แต่ก็ทำให้ดูสดชื่นขึ้นมาบ้างด้วยหมู่แมกไม้ร่มครึ้มงามตา ที่ทางรีสอร์ทตกแต่งได้อย่างสวยงาม ดอกคูณเหลืองอร่ามงามตาเต็มต้น กลีบร่วงหล่นเต็มพื้นเหมือนพรมสีเหลือง
ได้ยินเสียงเพลงอีสานมีเสียงแคนสอดรับกับเสียงนกร้องมาจากหมู่แมกไม้ในยามเย็น ช่างเป็นบรรยากาศที่หวนให้คิดถึงบ้านที่เติบโตมา แม้จะอยู่ห่างไกลเนิ่นนานร่วมยี่สิบกว่าปี เมื่อได้หวนกลับมาอีกครั้ง ก็ยิ่งทำให้คิดถึงครั้งเก่าเก่าในวัยเยาว์
สาธุ ขอให้น้องปอสอบติดทีเถอะ เผื่อจะได้กลับมาอยู่บ้านเก่าแดนเกิดอีกสักครั้งในชีวิต ผู้เขียนนึกถึงคำพูดกับพี่สาวที่เพิ่งผ่านไปเมื่อกี้
"ถ้าน้องปอสอบติดสิได่มาดุ อยู่ดอก"
.............
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนต
ความเห็น (18)
ขอให้น้องปอสอบติดนะคะ ดีใจนำเด้อ คนบ้านเฮาค่ะท่าน
...ขอให้น้องปอ....สอบติดดังใจหมาย นะคะ ...
ส่งกำลังใจไปค่ะ:)
ขอบคุณหลายเด้อ tuknarak
ขอสมพรปาก สิได่กลับไปบ้านเฮาดุดุ
เป็นกำลังใจนะครับ
ขอบคุณครับพี่หมอเปิ้น Dr. Ple
ถ้าบอกว่ามีใครอวยพรให้ น้องปอ จะยกมือจรดหัว ทุกครั้งครับ
ขอบคุณหนูรี
กำลังใจจะกลายเป็นแรงให้น้องปอฝ่าฟัน ไม่ว่าจะติดไม่ติด ครับ
เข้าใจความรู้สึกที่มุ่งมั่นนี้ค่ะ...ขอให้โชคดีตามที่หวังไว้นะคะ...
ส่งกำลังใจถึงน้องปอด้วยค่ะ
น้องปอ สู้ สู้
ตามมาเชียร์น้องปอ
ดอกประดู่ที่เกษตรฯก็สวยครับ
5555
ส่งเพลงนี้ไปให้พี่พิชัยฟังนะครับ
ส่งกำลังมาให้พร้อมกับดอกไม้ใน มข.ในช่วงหน้าแล้งของปีที่แล้วคะ
ดอกคูณ (ยังไม่มีเสียงแคน)
ดอกกาลปพฤกษ์ ทางไป วปท. และตรงไปคณะสัตวแพทย์คะ
ยินดีต้อนรับน้องปอเข้าสู่รั้วมอดินแดงนะคะ
จากศิษย์เก่า....สีอิฐ
(ต้องแย่งกันกับอาจารย์ขจิต อิ อิ)
ฝากดอกคูณของพิษณุโลกให้ชมครับ
ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรง สมบูรณ์เพิ่มขึ้น ณ ครับ
ร่วมเชียร์น้องปอด้วยคนค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ ขอให้น้องสอบได้ค่ะ