จดหมายถึงครู l รับเพลบ้านแม่ของครูและกราบขอขมาพ่อแม่

วันอาทิตย์ ที่ 31 มีนาคม 2556

กราบสวัสดีค่ะครู

  วันนี้เป็นวันที่ได้กลับบ้าน กลับมากราบพ่อและแม่เจ้าค่ะครู การได้กลับมากราบขอขมาพ่อแม่ ทำให้ข้างในรู้สึกถูกปลดล็อคในใจ หนูบวชตั้งแต่วันที่ 11 มีนาคม ได้โอกาสกลับมากราบขอขมาพ่อกับแม่วันที่ 31 มีนาคม คำพูดของพ่อที่เมตตาให้พร ให้สำเร็จในสิ่งที่มุ่งหวังทั้งโลกและธรรม ส่วนแม่นั้นพร้อมที่จะให้ลูกได้ร่วมเรียนรู้ไปในเส้นทาง แต่ก็ให้ทบทวนตนเองให้ดีกับการดำเนินไปของชีวิต

  ครูค่ะ วันนี้ได้ระลึกถึง คำสอนครูตั้งแต่ออกมาจากวัด โจทย์ที่ครูเคยให้ฝึกฝน วัคซีนต่าง ๆ ที่ครูเมตตาให้ตลอดการเรียนรู้ พอออกมาเผชิญโลก เผชิญของจริงนั้น แรงกระแทกที่กระทบเข้ามานั้นแรงกว่า แต่ด้วยความเมตตาที่ครูเคยชี้ เคยสอน เคยให้วัคซีน ทำให้ระลึกกับตนเองถึงคำสอนครูว่า

“ใช้เมตตาและปัญญา”

ตลอดเส้นทางก็มีความอดทนแนบใจ

ตาที่กราบลาหลวงปู่กลับมาบ้านหลวงปู่ถามว่า

“มาให้พ่อแม่กราบหรือกราบพ่อแม่”

กราบเรียนท่านว่า “มากราบขอขมาพ่อแม่เจ้าค่ะ”

หลวงปู่บอกว่า “ดี ไปให้พ่อแม่ชื่นใจ”

แม่มีความสุขที่ได้จัดเตรียมสิ่งต่าง ๆ ให้ลูก ใจหนูระลึกกับตนเองเรื่องการจัดการในตนเองให้ลดภาระแม่

เพราะหนูมีธรรมชาติสกปรก ซกม๊ก ไม่เรียบร้อย

วันอาทิตย์ก็เป็นวันที่เต็มอิ่ม เพราะตอนเช้าก็ได้ลุกขึ้นมาทำอาหารถวายพระ

รับข้าวแล้วก็ได้รับความเมตตาจากครูให้ได้นวดขาถวาย การนวดถวายครู ทำให้รับรู้ถึงร่างกายของครูที่แบกรับภาระหนัก ครูดูแลทุกคนที่อยู่รายล้อม หันกลับมาดูตนเอง หนูยังมีช่องว่างการ อู้ ยังมีกับตนเอง

ให้โอกาสเด็ก ๆ ไปกราบขอโอกาสจากหลวงปู่ไปรับเพลที่บ้านแม่ของแม่ครู

และให้หนูไปกราบขอโอกาสลากลับบ้านกับหลวงปู่

บรรยากาศรับข้าวบ้านแม่ครู ชื่นมื่น อบอุ่น แม่ชีน้อยสนุกสนานตื่นตาตื่นใจกับสิ่งแวดล้อมบ้านแม่ครู

อาหารอร่อย ได้ทานส้มตำด้วย พอครูยื่นจานมาให้ นัยน์ตาหนูลุกวาว ยิ้มกริ่มพอใจอยู่ข้าวในเจ้าค่ะ

ครูให้โอกาสหนูและแม่ชีพัช ไปซื้อพัดลม หนูถือโอกาสแวะซื้อผ้าขาวอีกพับมาเพิ่ม เผื่อสำหรับตัดผ้าถุงขาวถวายแม่ชีน้อย  

กลับมาวัดสำรวจสิ่งที่ต้องทำกับตนเอง ก่อนกลับบ้านคือ เตรียมชุดสำรองให้แม่ชีน้อยให้ครบทุกคน ขยับมู่ลี่คลุมผ้าใบให้ครู พอเสร็จสรรพเรียบร้อย แม่ครูและแม่ชีน้อยก็มาส่งหนูพร้อม ๆ กับ พี่อ้อ

ระหว่างขับรถกลับใจระลึกว่า เกือบจะสองเดือนแล้วที่ไม่ได้กลับบ้านพ่อแม่ ใจข้างในคิดถึง

ระหว่างทางได้คุยกับพี่สาว ก็ได้ทบทวนถึงเส้นทางการดำเนินชีวิตของกันและกันค่ะครู

ได้คุยกับแม่ชีที่วัดที่พี่ชายบวช ท่านกำลังเดินทางกลับจากขอนแก่นพอดี

เรื่องราวที่เข้ามาให้ได้เรียนรู้ ทำให้ใจหนูระลึกถึงครู กับลมหายใจที่แน่นิ่ง แรงดึงข้างในสำรวจเห็นความรู้สึกหวาดหวั่น ค้นเข้าไปเจอความรู้สึก อยากเอาชนะ แล้วข้างในยอมรับแบบเงียบลงเจ้าค่ะครู

พอถึงบ้านได้เจอพ่อ แรก ๆ ก็เหมือนยังทำอะไรไม่ถูก หนูจัดแจงซักผ้า ตากผ้าที่ๆ บ้านซักค้างไว้ พอแม่กลับมาได้โอกาสกราบขอขมาพ่อ และแม่ แล้วรับพรจากท่าน

จากนั้นหนูออกมาหยิบของที่รถหน้าบ้าน อยู่ดี ๆ มีรถมาจอดข้าง ๆ เจ้าค่ะ เป็นรถแม่ชีที่วัดที่พี่ชายบวช

แม่ออกมาร่วมสนทนาด้วย เป็นบรรยากาศดี ๆ ที่น่าทึ่งมากเลยเจ้าค่ะครู

ซักผ้ารีดผ้า เตรียมชุดสำหรับพรุ่งนี้เรียบร้อย หนูก็ขึ้นไปทำวัตรภาวนาที่ห้องพระ และนอนที่นั่ง แม่เมตตาหอบผ้ามาให้ด้วยใจที่รักและเป็นห่วงลูกสาว

แม่ เต็มไปด้วยหัวใจของความเป็นแม่แท้ ๆ ที่รักและห่วงใยลูกอย่างไม่มีข้อแม้ใด ๆ เจ้าค่ะครู

ดั่งที่ได้เอ่ยกับพ่อแม่ว่า กุศลใดที่เกิดจากการบำเพ็ญเพียรภาวนาและการได้บวช ขอมอบให้แม่และพ่อ

ให้ท่านสมในสิ่งที่หวังและมั่นคงในหนทางแห่งมรรค

สาธุเจ้าค่ะครู