วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เราทั้งผองคือพี่น้องกัน

การทอดกฐินสามัคคีที่ อ. แว้ง จ. นราธิวาส

                     นราธิวาสสะอาดตาพาชื่นใจ...ผมเข้าไปเมืองนราธิวาสโดยรถบัส มอ. ปน. ครั้งแรกเมื่อปี  2540  ไปที่อ่าวมะนาว...ทรายหาดสวย...ริมทะเลอ่าวไทย...ช่วงกลางคืนมีการรำวงรอบกองไฟ...บรรยายกาศดีมากครับ...

                   ผมมองออกไปกลางทะเลเห็นแสงไฟเป็นกลุ่ม ๆ   ผมถามเพื่อนอาจารย์ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆว่า...นั้นประเทศมาเลเซียหรือ...เขาขำก๊าก ๆ...คือผมหลงทิศ...ถามแบบซื่อ ๆ...ด้วยความไม่รู้ของตนเองครับ...

                   แท้จริงแสงไฟที่เห็นนั้น...เป็นเรือประมงหาปลาในยามค่ำคืน...ผมเลยขำตัวเองหลังจากที่พวกเขาขำเสร็จกันแล้ว...ฮา ๆ เอิก ๆ เราไปปฐมนิเทศ  นักศึกษา  ป. โท ทั้งหมดที่มีอยู่ใน  มอ. ปน....ต่อมาผมก็ได้ไปนราธิวาสบ่อยครั้ง...เกี่ยวกับการลงเก็บ ข้อมูล  วิจัย...

                      และไปเป็นโฆษกงานวันกฐินสามัคคีที่ มอ.ไปทอด  เมื่อ  2  ปีที่ผ่านมา...เช่น  ที่วัดภูเขาทอง  อ.  แว้ง  วันนั้นผมไปล่วงหน้าก่อนองค์กฐินจะเข้าวัด...ผมเข้าไปกราบสมภารวัดอายุประมาณ  80 ปี  ท่านเป็นที่เคารพนับถือของคนสองฝั่งคือฝั่งมาเลเซียด้วย...ชาวพุทธในเขตแดนก็ยกกันมาเป็นหมู่บ้านแถมยังพูดภาษาไทยเจ๊ะเหเหมือนกันอีก...ผมฟังแล้วชื่นใจครับ...

                    เมื่อผมเข้าไปที่กองอำนวยการเพื่อทำหน้าที่เป็นโฆษก...คนคุมเครื่องเสียงโกนผมเกลี้ยงเลย...ท่านเป็นตำรวจครับมาช่วยงานวัด...และก็มีหลายท่านที่ทำตัวเรียบง่ายเหมือนคนทั่วไป...

                   อันความสามัคคีของชาวพุทธที่มาร่วมงานแน่นวัดนี้  ผมนึกถึงคำพระที่ว่า  สุขา  สังฆัสสะ  สามัคคี  แปลได้ว่า  ถ้าหมู่ใดมีความพร้อมเพรียงกัน...ในหมู่นั้นย่อมเจริญเพลิดเพลินผล...ย่อมประสบสุขสมหมายคลายกังวล...เพราะทุกคนสามัคคี

ดีต่อกัน...ฮา ๆ เอิก ๆ...

                   พอช่วงพักเที่ยง...ชาว อ. แว้ง ผู้มีน้ำใจงามหลายคนผมขอชื่นชมครับ...ต่างยกอาหารหวานคาวทั้งข้าวแกงกับ...ช่วยยกสำรับดูแล้วสดชื่นตาชื่นใจเสียจริงครับ...กลัวว่าโฆษกจะไม่ได้ทานของอร่อยมั้ง..ฮา ๆ เอิก ๆ...ต้องขอขอบคุณย้อนหลังนะครับ...

                   และช่วงบ่าย 3 โมง เศษ  พวกเราก็ลาจากวัดไปทางสุไหงโกลกแล้วเข้าไปเยือนฝั่งมาเลเซียเพื่อซื้อของกลับบ้าน...ช่วงกลับเย็นมากแล้วตลอดทางจึงมีเจ้าหน้าที่ดูแลเส้นทางเป็นอย่างดี...

                   สำหรับการไปงานทอดกฐินของมหาวิทยาลัย ฯ ที่จัดทุกปีนั้น...ทางมหาวิทยาลัยให้รถเก๋งพร้อมพนักงานขับรถ...แก่ผมและเพื่อน ๆ...คือผมของชื่นชมผู้บริหารที่ใช้คนเป็นครับ...ตาถึง...ใจถึง...คำนึงถึงงาน...เพื่อความสำเร็จ...เราก็มีความสุขและสนุกอยู่กับงานด้วย...นั้นเอง.

                      และหวังไว้ว่าเมื่อเหตุการณ์สงบเราคงพบกันอีกนะครับ