...บางครั้งความรัก กับความเป็นไปได้มันก็สวนทางกัน บางท่านที่เคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้คงจะเข้าใจความรู้สึกนะคะ....
ภาพนี้อาจจะเป็นภาพสุดท้ายที่เราได้ร่วมถ่ายด้วยกันในขณะที่กำลังมีความสุขร่วมกัน แต่วันเวลาที่ผ่านไปที่ไม่แน่นอน คงไม่อาจจะคิดได้ว่ามันจะมาถึงเมื่อไหร่ อยากบอกว่าคิดถึงโอคาดะ I Miss u Okada
หมู่บ้านดอนแดงที่ทำวิจัยระหว่างคนไทยกับคนญี่ปุ่น ความสนุกสนานที่เราได้ไปร่วมกันทำให้กับเด็กๆ ในโรงเรียนที่ยากจน มันเป็นเวลาที่มีความสุขและยังบังเกิดผลกับส่วนรวม โอ๊ววว ทำไมชีวิตนี้วาสนามันน้อยจัง คนไทยคนนี้ขอรอให้คุณกลับมาช่วยพัฒนาการศึกษาของประเทศไทยช่วยด้วยอีกคน I waiting U Okada............
สวัสดีคะ...คุณ thaibannok...
รอมานานแสนนานมากเลยนะคะ...กว่าท่านจะผลุบๆโผล่เข้ามาใน GotoKnow แห่งนี้...ภาระงานท่านคงมากนะคะ....
อย่างน้องพี่กะปุ๋ม...ก็ยังอยากให้ท่านมาปล่อย Tacit K. ในเวทีเสมือนนี้หน่อยนะคะ...
...
ภาพที่ว่านั้นพี่กะปุ๋มยังชมไม่ได้เลยคะ...เดี๋ยวตามไปดูนอกจอก็ได้คะ...ร่วมคิดถึง Mr. Okada ด้วยนะคะ หวังว่าตอนนี้คงเดินทางกลับญี่ปุ่นเรียนร้อยนะคะ...
อย่างน้อย Mr.Okada...ได้ทำให้เรียนรู้...และตระหนักเรื่องหวงแหนความรู้...ที่เป็นของชาติไทยมากขึ้นนะคะ....
*^__^*
กะปุ๋ม
อ.แหม่ม...
อย่าโหมทำงานหนักนะคะ....เป็นห่วง
พักผ่อนและออกกำลังกายบ้าง...
เดี๋ยวเสาร์-อาทิตย์ พี่กะปุ๋มไปถึงขอนแก่น...
จะชวนไปวิ่งนะ...
*^__^*
กะปุ๋ม