คิดถึงมาก..ถึงมากที่สุด...ก็คนนี้
มีอยู่วันหนึ่ง โอกาสของชีวิตนำพาให้ได้พบเจอ หนุ่มน้อยอารมณ์ดี เสียงแจ๋วๆ ความคล่องแคล่วและเป็นมิตรที่ได้รับมอบ และความเต็มใจต่อการอำนวยความสะดวกในหลายๆอย่างประทับอยู่ในความทรงจำ
ช่วงเวลาที่ได้พบปะสนทนากันมีไม่กี่ครั้งหรอก แต่ก็แปลกที่รู้สึกได้ถึงความมีมิตรจิตมิตรใจและมุ่งมั่น สัมผัสถึงก้นบึ้งแห่งหัวใจของเขาที่มีความปรารถนาแรงกล้าบางอย่างแฝงอยู่ ขณะที่พบกับเขานั้น เป็นช่วงเวลาศึกษาต่อของเขา
เขาเป็นคนแรกที่่มอบประสบการณ์วางอุเบกขากับเสียงสังคมให้ฉัน ทำให้ไม่หลุดปี๊ดแตกท่ามกลางผู้คน แต่เกิดอารมณ์ขำอาละวาดแทนการขึ้ง ต้นเหตุที่อาจทำให้เกิดปี๊ดแตกได้ มาจากรูปอีแจ๋วที่เขาเอาขึ้นบล็อก
เห็นภาพทีแรกต๊กกะใจ มาภายหลังก็รู้สึกขำ หมอเจ๊เอ๋ยหมอเจ๊ทำไปได้ ทำอะไรแบบที่เมื่อลูกตั้งคำถาม จะตอบว่าไง
ขำเมื่อดูภาพตัวเอง แล้วก็เห็นความน่ารักที่ซ่อนอยู่ในภาพ (ไม่ได้ชมตัวเองนะจะบอกให้) ตรงนี้มั๊งที่ทำให้เขาอยากโพสต์มัน
เมื่อเขาเรียนจบแล้ว ไม่ใคร่ได้เจอตัวเป็นๆอีก ได้แต่รับรู้และเห็นหน้าเขาผ่าน G2K
รู้สึกคิดถึงมาก ถึงมากที่สุดค่ะกับชายหนุ่มเสียงเหน่อคนนี้ ขจิต ฝอยทอง
สวัสดีปีใหม่ค่ะ น้องขจิต หนุ่มเสียงเหน่อ อารมณ์ดี
ความเห็น (6)
อาจารย์ขจิต เค้าชอบสาวชุดขาวด้วยนะครับ คุณหมอ อิ อิ ;)...
ยิ้มจนเจ็บแก้มแล้วค่ะ พี่หมอเจ๊
เชื่อว่า กัลยาณมิตรหลายต่อหลายคน รักผู้ชายอารมณ์และมากไมตรีคนนี้เหมือนกันค่ะคุณหมอ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้คุณหมอและครอบครัวมีความสุขยิ่งๆขึ้นค่ะ
เคยไปเยี่ยมถึงมหาวิทยาวัย หลงกับนานกว่าหาเจอ เพราะเจอที่ประตู แต่เป็นคนละประตูกัน
อาจารย์ ขจิตสอนวิชา สปช. คือพาไปสะเต็กวัว
ขอบคุณพี่หมอเจ๊ ยังระลึกถึงพี่หมอเจ๊อยู่ งานยุ่งมากๆๆ มีโอกาสไปกระบี่จะแวะไปหาครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณพี่โอ๋ อาจารย์ was พี่namsha และบังมากๆครับที่มาสนับสนุน 555 ขอให้มีความสุขทุกๆๆท่านครับ
ผมชอบอาจารย์ขจิตเช่นเดียวกันครับอาจารย์