ณ...ทุ่งหญ้ากลางหน้าหนาว
...
ใกล้ๆ ป่าคอนกรีตที่ฉันอาศัยอยู่ มีทุ่งหญ้าโล่งผืนเล็กๆ ผืนหนึ่ง ซึ่งฉันชอบเดินไปสูดอากาศหายใจอย่างเต็มปอดในยามเช้าของวันว่าง แสงแดดอ่อนๆ ตอนอรุณรุ่งกระทบน้ำค้างพร่างพราวระยิบระยับบนผืนหญ้า ดอกหญ้าชูช่อเล็กไร้สีสันรับตะวันอย่างรื่นเริง หมอกบางๆ พรางต้นไม้และบ้านเรือนของผู้คนที่อยู่ไกลออกไปให้เป็นสีจางๆ เป็นฉากหลังที่ดูแล้วให้ความรู้สึกของคำว่า "หน้าหนาว" ดูสมจริงมากขึ้น
ฉันไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวในทุ่งหญ้านี้ บรรดานกยางกรอกพันธุ์จีนและนกยางทั้งหลายต่างพากันแวะกินอาหารเช้าและใช้ที่นี่เป็นสถานที่พักผ่อนในระหว่างการเดินทางก่อนจะมุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังจุดหมายเหมือนในทุกๆ ปี ดอกหญ้าโอนเอนทักทายมิตรจากแดนไกลด้วยความยินดี
ฉันนึกถึงบทกวีที่เคยเขียนไว้ให้กำลังใจตัวเองตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย
"เป็นเพียงดอกหญ้าดอกหนึ่ง
ไร้ซึ่งผู้คนเอาใจใส่
ยืนล้อลู่ลมแกว่งไกว
ชูก้านไสวในสิทธิ์ตน
ชีวิตเรียบง่ายสุขล้ำ
ถูกเหยียบถูกย่ำไม่สน
แม้เจ็บแสนเจ็บจำทน
ทะนงตนเพียงหยัดอยู่คู่พื้นดิน"
เกือบยี่สิบปีผ่านไป...ฉันยังจำกลอนบทนี้ได้แม่นยำนัก ฉันเคยหลงใหลในความงามที่เรียบง่าย ความน่ารัก ของดอกหญ้ายังไง ตอนนี้ก็ยังหลงรักไม่เปลี่ยน ฉันเคยทึ่งในความแข็งแกร่งของดอกหญ้ามากแค่ไหน ฉันยังคงชื่นชมเหมือนเมื่อครั้งก่อน แต่มีสิ่งหนึ่งหนึ่งที่ฉันมองดอกหญ้าด้วยสายตาที่ต่างไป...นอกเหนือไปจากการยืนอยู่เพื่อตัวเองอย่างในบทกลอนนั้น วันนี้ฉันยังเห็นว่าดอกหญ้าในทุ่งกว้างยืนหยัดเพื่อผู้อื่นอีกด้วย โดยไม่เลือกว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เล็กหรือใหญ่ ดอกหญ้าใบหญ้าเป็นแหล่งพักพิงของหมู่แมลงมากมาย เป็นแหล่งอาหารสำคัญของอาคันตุกะและเจ้าถิ่นต่างๆ หลายต่อหลายชีวิต และทุ่งหญ้าสีเขียวยังเป็นที่พักพิงสายตาและหัวใจให้ฉันที่ยืนมองอยู่ทุกวี่วัน...งดงามเหลือเกิน
คนเราก็ไม่ต่างกัน...คนที่มีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งอื่นด้วยนอกเหนือไปจากการมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเองนั้น ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่สวยงามและหล่อเหลาไม่สร่างไม่ว่าจะอายุมากเท่าไหร่ ว่ากันว่าเพราะคนคนนั้นได้ย้ายความหล่อความสวยงามจากบนใบหน้าไปอยู่ที่หัวใจเมื่อมีวัยที่เพิ่มขึ้นนั่นเอง และการที่จะมีหัวใจที่เต้นเพื่อผู้อื่นได้ หัวใจนั้นต้องเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ความเมตตา ทั้งต่อตัวเองและเผื่อแผ่ไปหาผู้อื่น คุณสมบัติพิเศษที่แม้แต่คนตาบอดก็รับรู้และคนหูหนวกก็เข้าใจ
ในความหนาวเหน็บอีกที่หนึ่งไกลออกไป หญิงคนหนึ่งได้เล่าประสบการณ์ของการให้ที่ดูแสนจะธรรมดาแต่น่าประทับใจ...
"ฉันเป็นคุณแม่ลูกสาม ลูกๆ ของฉันอายุ 14, 12 และ 3 ขวบ ฉันเพิ่งเรียนจบปริญญาเมื่อไม่นานมานี้ และวิชาสุดท้ายที่เรียนคือสังคมวิทยา อาจารย์สอนได้ดีและเป็นแรงบันดาลใจได้อย่างมาก โครงงานสุดท้ายที่เราต้องทำ มีชื่อว่า "รอยยิ้ม" นักศึกษาในชั้นได้รับคำสั่งให้ออกไปยืนยิ้มให้คนสามคน แล้วบันทึกปฏิกิริยาของคนเหล่านั้น ฉันเป็นคนเข้าคนง่าย มักยิ้มและเอ่ยทักทายคนอื่นเสมอ ฉันจึงคิดว่างานนี้ไม่น่าจะมีปัญหา
หลังจากที่ได้รับมอบหมายงาน สามีพาฉันและลูกชายคนเล็กไปทานอาหารเช้าที่ร้านแม็คโดนัลใกล้บ้าน ในยามที่อากาศยังหนาวเย็นในต้นเดือนฤดูใบไม้ผลิของเดือนมีนาคม สำหรับครอบครัวของเรานั่นคือการใช้เวลาที่มีความสุขร่วมกัน
ในขณะที่กำลังยืนเข้าคิวสั่งอาหาร ฉันเริ่มสังเกตว่าคนอื่นๆ เริ่มถอยร่นไป แม้แต่สามีก็ขอตัวไปนั่งรอที่โต๊ะ ฉันเองไม่ได้ขยับไปไหนแต่ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นในขณะที่หันไปมองว่าทำไมคนอื่นๆ จึงหลีกทางไป เมื่อหันไปฉันจึงได้กลิ่นตัวที่ค่อนข้างแรงของชายพเนจรสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน เมื่อฉันมองไปที่ชายตัวเตี้ยคนที่อยู่ถัดจากฉัน เขายิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร ดวงตาสีฟ้าอันสวยงามเปล่งปลั่งไปด้วยแสงของพระเจ้าที่กำลังรอการตอบรับ เขากล่าวทักทายฉันในขณะที่นิ้วมือยังถูเหรียญในมือไปมา
ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังชายคนนั้นปัดมือไปมาสะเปะสะปะ ฉันจึงสังเกตได้ว่าชายคนนั้นมีสุขภาพจิตไม่สมบูรณ์และชายตาสีฟ้าคือที่พึ่งของเขา ฉันกลั้นน้ำตาเมื่อเห็นสภาพนั้น เมื่อพนักงานขายถามว่าเขาต้องการรับอะไร ชายคนนั้นตอบอย่างสุภาพว่า "กาแฟถ้วยเดียวครับน้อง" เพราะนั่นคือสิ่งเดียวที่เขามีเงินพอจ่ายได้ (หากต้องการนั่งในร้านที่อบอุ่น เขาต้องสั่งอะไรสักอย่างจึงจะนั่งในร้านได้ เขาเพียงอยากอยู่ในที่ที่อบอุ่น)
ฉันรู้สึกถึงแรงผลักดันภายในจนเกือบจะเอื้อมแขนไปโอบใหล่ชายตัวเตี้ยคนนั้นไว้ แต่ฉันก็รู้สึกถึงสายตาของผู้คนในร้านที่มองมา ฉันทำได้เพียงยิ้มและขอให้พนักงานสาวที่เค้าน์เตอร์จัดอาหารเช้าเพิ่มให้ฉันอีกสองชุด
ฉันถือถาดอาหารเดินไปยังโต๊ะที่ชายสองคนนั้นนั่งพัก วางอาหารไว้บนโต๊ะและเอื้อมมือไปจับมืออันเย็นเฉียบของชายตาสีฟ้า เขาเหลือบตาขึ้นมามองฉันด้วยน้ำตาพร้อมกล่าวว่า "ขอบคุณมาก" ฉันลูบมือเขาเบาๆ และกล่าวว่า "ฉันไม่ได้ทำเพื่อคุณหรอกนะ พระเจ้าอยู่ที่นี่และสั่งให้ฉันมาให้กำลังใจและความหวังกับคุณ"
น้ำตาฉันไหลเป็นทางยาวเมื่อฉันเดินไปสมทบกับสามีและลูกชายที่โต๊ะ เมื่อฉันนั่งลง สามียิ้มให้และกล่าวว่า "ด้วยเหตุนี้พระเจ้าจึงมอบคุณมาให้ผม...ที่รัก...เพื่อมาให้ความหวังกับผม" เราจับมือกันสักพัก และตระหนักได้ว่าเพราะความเมตตาที่พระเจ้ามีให้เราจึงสามารถให้คนอื่นได้ ถึงเราจะไม่ได้เข้าโบสถ์บ่อยๆ แต่เราก็เชื่อในพระเจ้า วันนั้นเป็นวันที่พระเจ้าแสดงให้เราเห็นถึงแสงอานุภาพแห่งความรัก
ฉันกลับไปโรงเรียนในชั่วโมงสุดท้ายพร้อมเรื่องเล่าเรื่องนี้ เมื่อส่งงานให้อาจารย์อ่าน อาจารย์ถามฉันว่าขอแบ่งปันเรื่องนี้ได้ไหม ฉันผงกศรีษะรับ อาจารย์อ่านเรื่องนี้ให้เพื่อนๆ ในห้องเรียนฟัง ฉันเริ่มตระหนักว่ามนุษย์เราซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระเจ้า เราแบ่งปันสิ่งเหล่านี้เพื่อเยียวยาคนอื่นและเยียวยาตัวเอง
เรื่องราวของฉันได้สะกิดใจของคนที่ร้านแม็คโดนัล ลูกชาย อาจารย์ และเพื่อนๆ ในชั้นเรียน ฉันเรียนจบมาพร้อมบทเรียนอันล้ำค่า คือการยอมรับโดยไม่มีเงื่อนไข รวมไปถึงความคิดที่ว่าหากต้องการดูแลตัวเองให้ใช้สมอง หากต้องการดูแลคนอื่นให้ใช้หัวใจ และฉันได้ส่งความรักและความเมตตาแก่ทุกๆ คนที่อ่านข้อความนี้และเรียนรู้ว่าเราควรรักผู้คนและใช้สิ่งของ ไม่ใช่รักสิ่งของและใช้ผู้คน"
ที่มาของเรื่องเล่า; http://www.power-of-giving.com/a-good-story-a-true-story-a-giving-story.html
........................
เป็นเพียงดอกหญ้าดอกหนึ่ง
ไร้ซึ่งผู้คนเอาใจใส่
ยืนล้อลู่ลมแกว่งไกว
ชูก้านไสวในสิทธิ์ตน
ชีวิตเรียบง่ายสุขนัก
แบ่งปันด้วยรักทุกแห่งหน
เมตตาสรรพสิ่ง-ผู้คน
ให้้พื่อลดตัวตน...ให้เท่าที่มี
บันทึกนี้ขอมอบแด่คนที่รู้ว่า...ของขวัญอันล้ำค่าในชีวิตคือ 'ความรัก' และความสุขอย่างยิ่งในชีวิตคือ 'การแบ่งปัน' ค่ะ
สุขสันต์วันแห่งการหยิบยื่นนะคะ
ปริม ทัดบุปผา
ริมทุ่งหญ้ากลางหน้าหนาว
นำรูป "ทุ่งหญ้า" ผู้ให้ที่งดงามในสายตาฉันพร้อมผองเพื่อนมาฝากค่ะ
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
A morning on the lake by Shane Walsh
http://www.youtube.com/watch?v=IpQaHOb_4oo
ความเห็น (48)
ให้ครบ ทุก happy ครับ......:):)
อ่านแล้ว happy ค่ะปริม เอาดอกหญ้ามาฝาก http://www.gotoknow.org/blogs/posts/506985
ขอขอบคุณความงดงาม ครบเครื่องนะคะ คุณปริม ขอบคุณค่ะ;)
"...ฉันเรียนจบมาพร้อมบทเรียนอันล้ำค่า คือการยอมรับโดยไม่มีเงื่อนไข
รวมไปถึงความคิดที่ว่าหากต้องการดูแลตัวเองให้ใช้สมอง
หากต้องการดูแลคนอื่นให้ใช้หัวใจ
และฉันได้ส่งความรักและความเมตตาแก่ทุกๆ คนที่อ่านข้อความนี้
และเรียนรู้ว่าเราควรรักผู้คนและใช้สิ่งของ ไม่ใช่รักสิ่งของและใช้ผู้คน"
ขอบคุณมากๆค่ะคุณปริม
บันทึกนี้ ขอเหน็บติดใจไว้เป็นเพื่อนตลอดหน้าหนาวเลยนะคะ
ในฐานะผู้ที่ได้รับการดูแล ด้วยสภาพที่...อ่อนแอเปราะบางนั้น
จังหวะที่ประคองตน ใกล้บรรลุเป้าหมายอยู่รอมมะร่อ
แต่...พลังองค์รวมมีคลื่นนิดดดเดียว ให้สัมผัสว่า ใช้สมองมากกว่าหัวใจ
โอ...แก้วใจ...หล่นมือกระจายเลยค่ะ
เป็นผู้รับที่...เลือกมาก เลี้ยงยากอย่างแรง
คุณปริม...เหนื่อยไหมคะ?
ฝากเพลงที่ร้องจนติดปากติดใจมาไว้ข้างๆนะคะ :)
ร้องได้หมด แต่อดไม่ได้ค่ะ :))
คือ...ดอกหญ้าธรรมดาดอกหนี่ง
ไร้ซึ่งผู้คนเอาใจใส่
ลมพัดก็ระเนนเอนลู่ไป
แดดจะไล้หรือฉ่ำฝนก็ทนทาน
คือ...อิสระเสรีของชีวิต
ด้วยมีสิทธิ์หยัดอยู่เพื่อชูก้าน
กับวิถีเรียบง่ายริมสายธาร
ไม่ทะยานอยากเด่นเช่นใครใคร...
(ผู้ประพันธ์ : อิสรา)
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สาธุค่ะ
ความดีทุกระดับประทับใจ..เดินตามรอยพระพุทธองค์ ในการสร้างทานบารมี ตามศรัทธา โอกาส และปัจจัยเกื้อหนุน..
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์วิชญธรรม,
แค่ 2 แฮปปี้เองค่ะอาจารย์ พักนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายค่ะ บันทึกก็ไม่ค่อยได้เขียน แบบว่ากลัวถูกลืม ก็เลยจัดแบบสองแฮปปี้ค่ะ ;))
ท่านอาจารย์สบายดีนะคะ
แฮปปี้ธรรมะค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณชลัญธร
ปริมก็ชอบบันทึกนี้ของคุณชลัญมากค่ะ เขียนได้ดีมากเลยทีเดียว
สุขสันต์วันศุกร์นะคะ
แวะมาอีกรอบค่ะ :)
มาส่งการบ้าน...ว่า...
หัดดูแลตนเอง...โดยใช้สมองนำหัวใจได้... ก้าวเล็กๆหละ :))
สาธุ... ขอข้าพเจ้าอย่าเผลอสติ...ตีลังกา...รุนแรงนัก อิอิ
สาูธุ อีกทีค่ะ :)
สวัสดีค่ะน้องปริม
ขอบคุณ... ความดีที่กรุณาหยิบยื่น และขอน้อมรับด้วยคารวะในจิตวิญญานของผู้ให้ค่ะ น้องปริมค่ะ..งดงามด้วยถ้อยคำ ภาพ ก่อให้เกิดความสงบ และเสริมกำลังใจเสมอ เช่นทุกครั้ง เพิ่งได้นั่งอ่านหลังจากเสร็จภาระกิจการสอนวันนี้ ผ่อนคลายมากมายเลยค่ะ ...ขอบคุณนะค่ะ :-))
ปกติชอบดอกหญ้า มันทนแดดทนฝน ขึ้นได้ทุกแห่งหน มีความสงบ งดงาม อ่อนน้อมถ่อมตน และชอบกลอนของดอกหญ้าอ่านแล้วให้กำลังใจดีครับ ขอบคุณครับ
เป็นบทกวีที่ไพเราะและให้ข้อคิดดีมาก ครับ
ชีวิตเรียบง่าย สุขล้ำ
ถูกเหยี่ยบถูกย่ำไม่สน
เต็มอิ่มเช่นเคย
ขอบคุณผู้ชมชอบแบ่งปันและจิตเมตตานะคะ
หลับฝันดีค่ะคุณปริม
- ซาบซึ้งในเรื่องราวที่ได้อ่าน
- ดีใจที่สามีของผู้หญิงคนนั้นเข้าใจและยอมรับในการกระทำของเธอ
- ขอบคุณสำหรับบันทึกที่มีคุณค่า พร้อมด้วยบทกวีที่ไพเราะและเฉียบคม
- ขอบคุณสำหรับข้อคิดที่กินใจ "...เราควรรักผู้คนและใช้สิ่งของ ไม่ใช่รักสิ่งของและใช้ผู้คน"
-
และ ขอบคุณภาพหญ้าและหยาดน้ำค้างพร่างพราว รวมทั้งนกสีขาว สีลาย...นะคะ
อ่านแล้ว น้ำตาซึม ประทับใจมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหนูรี
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ วันนี้อากาศที่นี่อึมครึมค่ะ ยังไม่มีฝน แต่ก็ไม่มีแดด ทางถ้ำทะลุคงสดใสกว่านี้นะคะ
สุขสันต์วันเสาร์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณตะวันดิน
หนทางหมื่นลี้เริ่มที่ก้าวแรก ดีใจด้วยค่ะ
ในการดำเนินชีวิตปริมว่าสมองกับหัวใจควรใช้ควบคู่กันไปค่ะ หากใช้แต่สมองเราจะเป็นคนที่แข็งกระด้าง หากใช้แต่หัวใจเราก็จะอ่อนไหวจนทำอะไรไม่ถูก หากใช้ทั้งสองอย่างเราจะเป็นนที่สมดุลขึ้น กับเรื่องบางเรื่องกับตัวเองคงต้องใช้สมองมากหน่อยเพราะโดยธรรมชาติเรามักจะตามใจตัวเองอยู่แล้ว สมอง เหตุผลจะช่วยสร้างวินัยในการใช้ชีวิต กับคนอื่นนั้นคงเพราะคนเราต่างกัน เราไม่อาจเข้าใจเหตุผล การกระทำของเขาได้เพราะเราไม่ได้เดินบนหนทางของเขามาก่อน หากใช้แต่สมองเราจะตั้งแง่กับเขาทันที หากใช้หัวใจมองเห็นว่าเราต่างกัน เขาจะได้รับความเมตตาจากเรามากขึ้น อะไรๆ ก็จะเริ่มพัฒนาได้
พักนี้มีเรื่องราวหนักหนาเกิดขึนหลายเรื่อง แถมยังใกล้สิ้นปีก็เลยพยายามเคลียร์หลายๆ อย่างก่อนปีใหม่จะมาถึงค่ะ ถึงจะไม่ได้เข้ามาบ่อยๆ แต่ก็ระลึกถึงเสมอค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะในหน้าหนาว เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
สวัสดียามสายวันหยุดค่ะคุณพี่ใหญ่
ไม่ว่าจะที่ไหนๆ เราก็ฝึกการให้เป็นทานได้นะคะ วันนี้ตอนออกไปข้างนอกจะลองยิ้มให้เป็นทางด้วยความจริงใจกับใครสักคนค่ะ ;)))
คุณพี่ใหญ่รักษาสุขภาพค่ะ
สุขสันต์วันพักผ่อนค่ะ
สวัสดีวันเสาร์ค่ะพี่อาจารย์ kwancha,
วันหยุดอย่างนี้หวังว่าพี่อาจารย์คงได้พักบ้างนะคะ ตอนเช้านั้คงต้องเร่งทำงานบ้านค่ะ เผื่อมีเวลาในตอนบ่ายหากฝนไม่หล่นลงมาเสียก่อนคงจะออกไปเดินออกกำลังกายได้ค่ะ
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
สุขสันต์วันเสาร์ที่ผ่อนคลายนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องซอมพอ
นอกจากความสวยงามแบบบ้านๆ แล้ว ปริมยังชอบสูดกลิ่นหญ้าที่ถูกตัดใหม่ด้วยค่ะ กลิ่มหอมเย็นๆ สดชื่นมาก
ขอบคุณมากนะคะที่มาทักทาย
มีความสุขในวันหยุดกับครอบครัวค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์
เป็นอารมณ์สมัยเด็กค่ะ แต่งให้กำลังใจตัวเอง ตอนนี้คงจะลดความกระด้างลงบ้าง ไปตามวัยค่ะ อิอิอิ
ขอให้งานผ้าป่าเป็นไปด้วยดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอธิรัมภา
ขอบคุณค่ะที่มาทักทายกันในยามดึก เมื่อคืนปริมไม่มีเวลาฝันเลยค่ะ เพราะง่วงมาก
หวังว่าคุณหมอคงได้พักบ้างในวันหยุดนะคะ
คำและความ ลึกซึ้ง
ภาพ งดงาม
ชื่นชมค่ะน้องปริม
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์แม่วิไล
เรื่องราวที่น่าประทับใจมีไว้ให้แบ่งปันค่ะ ได้อ่านมาพักหนึ่งแล้วค่ะรู้สึกชอบมากค่ะ
หวังว่าท่านอาจารย์แม่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่มในฟาร์มในวันหยุดนี้นะคะ
หนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่แก้ว
ดีใจมากเลยค่ะที่หาแนวร่วมเจอแล้ว ตอนอ่านเรื่องนี้ปริมก็น้ำตาซึมเหมือนกัน เลยบุ้คมาร์คเรื่องนี้เอาไว้ว่าจะนำมาเล่าต่อเมื่อมีโอกาส
ขอบคุณมากค่ะที่พี่แก้วชอบค่ะ
สุขสันต์วันหยุดนะคะ ;)))
สวัสดีค่ะพี่หมอภูสุภา
ขอบคุณมากค่ะที่มาทักทายกันในยามสายของวันนี้ค่ะ
ปริมจะไปทักทายพี่หมอ (ในบล็อก) บ้างค่ะ ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเลยพักนี้ ขอโทษด้วยนะคะ
พี่หมอมีความสุขในวันหยุดนะคะ ;))
ขอบคุณกัลยาณมิตาทุกท่านที่แวะมาชื่นชมและเห็นพร้องไปด้วยกันว่า...ของขวัญอันล้ำค่าในชีวิตคือ 'ความรัก' และความสุขอย่างยิ่งในชีวิตคือ 'การแบ่งปัน' ค่ะ
สุขสันต์วันดีดีค่ะ
- รัก-คือแ่บ่งปัน-รัก...
- งดงามประทับใจครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
โอ้ววว ภาพสวยมากค่ะ
อ่านบันทึกรู้สึกถึงการแบ่งปัน การเคารพความเป็นเพื่อนร่วมโลก ช่วงนี้้ก็นานๆได้เข้ามาเยี่ยมนะคะ คุณปริมสบายดีไหม หนาวมากไหม ที่บ้านเรามีฝนตกเป็นบางวัน ยังไม่หนาวเลยค่ะ นำภาพงานศิลปหัตถกรรมระดับภาคที่จัดสนาม 700ปี เชียงใหม่มาฝากนะคะ(อาหารคาวประเภทเส้น ข้าวซอยสามสีและลอยแก้วลำไยค่ะได้ไปแข่งขันระดับประเทศต่อไปค่ะ)
นับวันคุณปริมเล่าเรื่องได้งดงาม ละมุนละไม.. ไม่ต้องเข้าวัด เข้าโบสถ์ แต่เข้าใจ..ทุกการกระทำ เป็นไปด้วยสิ่งที่เหนือกว่า "ตัวเอง"
- เป็นบันทึกที่ให้ข้อคิดดี ๆ จ้ะ
- ขอบคุณ
สวัสดีคะคุณปริม
ขอบคุณเรื่่องเล่าดี ๆที่มอบให้ พี่ยังไม่ได้เรื่องราวอีกหลายเรื่องที่เขียนเล่าไว้ในที่นี้ ได้ยินแต่หลายคนพูดถึง มาได้อ่านวันนี้แล้วชอบใจมากๆ
การให้เป็นเหตุให้ผู้รับมีความสุข
การแบ่งปันความรัก ความสุข ให้กับคนที่ด้อยกว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ
พระเจ้าอวยพรคุณปริมและครอบครัวคะ
-
สวัสดีค่ะท่าน
ปริม ทัดบุปผา - อ่านเรื่อง ที่อาจารย์เล่าแล้วเหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงๆ ค่ะ
- ที่ได้อ่าน ทุกๆ เรื่องของอาจารย์ ได้ข้อ คิดมากมายค่ะ
- น่าจะรวม เล่ม พิมพิ์ขายนะคะ เพราะดีๆจริงๆ
- พูดจากใจจริงนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณปริม (มิตรภาพที่งดงาม)
- ขอขอบคุณ "ของขวัญอันล้ำค่าในชีวิตคือ 'ความรัก' และความสุขอย่างยิ่งในชีวิตคือ 'การแบ่งปัน' ... ที่คุณปริม นำมามอบให้
- อ่านแล้ว สุขใจเหลือเกิน ......
- ขออนุญาต นำบทกวี ของคุณปริม ไปเผยแพร่ ต่อ.... เพราะ หันกลับมามองตัวเอง " นี่คือเรานั่นเอง ".......
"เป็นเพียงดอกหญ้าดอกหนึ่ง ไร้ซึ่งผู้คนเอาใจใส่ ยืนล้อลู่ลมแกว่งไกว ชูก้านไสวในสิทธิ์ตน ชีวิตเรียบง่ายสุขล้ำ ถูกเหยียบถูกย่ำไม่สน แม้เจ็บแสนเจ็บจำทน ทะนงตนเพียงหยัดอยู่คู่พื้นดิน"
- ขอบคุณข้อความ "การยอมรับโดยไม่มีเงื่อนไข" ..... "หากต้องการดูแลตัวเองให้ใช้สมอง หากต้องการดูแลคนอื่นให้ใช้หัวใจ"
ขอบคุณมิตรภาพที่งดงาม
ฝากเพลง "อุ่นไอรัก" ให้คุณปริมฟัง ครับ
ชอบบันทึกนี้มากค่ะ
ทั้งภาพและบางส่วนของเนื้อหา :)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ปณิธิ
รักคือแบ่งปันรัก คำสรุปของอาจารย์งดงามมากค่ะ
ท่านอาจารย์คงสบายดีนะคะ อากาศเย็นลงแล้วรักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ kunrapee,
แสง หมอก ในวันนั้น ทำให้ฉากหลังดูน่าสนใจค่ะ ;))
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูตูม
ลูกๆ (ศิษย์) ของพี่ครูตูมเก่งกันจังนะคะ ดีใจกับความสำเร็จของน้องๆ ค่ะ ลำไยลอยแก้วนี่เป็นเมนูน่าสนใจมากค่ะ ;)
ปีนี้บ้านเราหนาวช้านะคะ ที่นี่ไม่มีหนาวหรอกค่ะ มีแต่ฝนตกกับฝนไม่ตก ;)))
ปริมสบายดีค่ะ หวังว่าพี่ครูคงสบายดีเช่นกันนะคะ
ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
คนที่ไม่ต้องเข้าวัด ไม่ต้องเข้าโบสถ์แต่เข้าใจ อย่างที่คุณหมอว่าต้องมีพื้นฐานจิตใจที่ดีมากมาก่อนค่ะ ฐานใจที่แข็งแรงจะประคับประคองชีวิตให้ดีได้ค่ะ หากได้มีการฝึกฝนจะยิ่งพัฒนาได้เร็วขึ้นค่ะ
คุณหมอก็เป็นหนึ่งในนั้น
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ
เรื่องประทับใจนำมาเล่าต่อค่ะคุณครู ;))
สุขสงบยามค่ำนะคะ ขอบคุณค่ะ
งามทุกข้อความที่คิดและเขียน
งามทั้งภาพถ่าย
งดงามทั้งจิตใจ
สวัสดีค่ะคุณพี่ประกาย
ขอบคุณมากค่ะกับมิตรภาพที่มอบผ่านบันทึกนี้ค่ะ
จิตที่ให้นั้นบางเบา นุ่มนวล น่าสัมผัสค่ะ
ฝันดีในคืนนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูทิพย์
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจและคำแนะนำค่ะ
เรื่องหนังสือคงต้องรอให้มีโอกาสที่เหมาะกว่านี้และแน่ใจว่างานเขียนมีคุณภ่พพอพิมพ์ได้ค่ะ ถ้ามีข่าวดีจะบอกให้ทราบนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ joy
ด้วยความยินดีและดีใจมากค่ะที่คุณ joy รู้สึกเช่นเดียวกับกลอนที่เขียนค่ะ
ขอให้คุณ joy มีความสุขในทุกวันที่เบ่งบานรับตะวันนะคะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
สวัสดียามดึกค่ะคุณคณิน
ขอบคุณเพลงเพราะๆ ให้ความรู้สึกอบอุ่นมากมายก่อนนอนค่ะ
ฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหยั่งราก ฝากใบ
ขอบคุณที่กรุณามาเยี่ยมเยียนให้กำลังใจบันทึกนี้อีกครั้งค่ะ
ราตรีสวัสดิ์นะคะ
สวัสดีค่ะคุณลุงชาติ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากมายค่ะ นักหัดถ่ายภาพมือใหม่ขอเรียนรู้จากลุงชาติด้วยคนนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ