วันอาทิตย์ ที่ 17 กันยายน 2549 ไม่ได้ไปดูสภาเด็กฯ จัดกิจกรรมที่พิพิธภัณณ์ฯ เท่าที่ติดตามก้าวหน้าเห็นว่า สภาฯ ดำเนินกิจกรรมกันมาดีแล้ว ่ส่วนจะงอกงามเจริญก้าวหน้าดีหรือไม่อยากไร ก็ควรให้โอกาสและหนุนเสริมกันไป เพราะเด็กวันนี้เป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า
เหตุที่ไม่ได้ไปเพราะวุ่นวายอยู่กับลูก ๆ หลาน ๆ ญาติพี่น้อง เขาพากันไม่สบายเป็นไข้เลือดออก ต้องรับการรักษาอาการป่วยที่ รพ.น่าน ลูก ๆ และภรรยาพากันไปเยี่ยม และเพิ่งกลับมาบ้านมาเมื่อครู่นี้เอง คุณสุเรียนฯ โทรมาชวนไปวังกาบราง เลยบอกให้ทราบถึงเหตุผลและความจำเป็นไป
อีกไม่กี่ั่วันจะถึงวันเยาวชนแห่งชาติ 20 กันยายน ตอนต้นปีเดือนมกราคม วันเสาร์ที่ 2 ของสัปดาห์ เป็นวันเด็กแห่งชาติในปีหนึ่งจะเป็นแบบนี้ มีวันสำคัญ ๆ มากมาย
บ้านเมืองในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ เมื่อดูทีวี ฟังวิทยุ มีแต่รายการเกมส์ รายการบันเทิง รายการที่พอจะประเทิองสติปัญญาีมีไม่ค่อยมาก และรายการต่าง ๆ จะเน้นเงิน ๆ ทอง ๆ เน้นความสะดวกสบาย กระตุ้นให้คนส่ง SMS และใช้โทรมือถือกันอย่างบ้าคลั่ง ไร้สติ ไม่คิดคำนึง ยิ่งเมื่อครู่ก่อนหน้าจะเขียนบันทึก เห็นเด็ก เยาวชน ขับขี่รถจักรยานยนต์แล้วโทรมือถือ ระยะเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง มีจำนวนมากกะแล้วไม่มีท่าว่าจะลดลง เพราะรถฯ ที่ผ่านไป ผ่านมา เขาเหล่านั้นโทรขณะขับขี่ มีน้อง ๆ เสียหลักขับขี่ข้ามเลนไปชนกับรถในช่องทางรถสวนมาแล้ว พวกเขาสะดวกสบายจนดูเหมือนไ่ม่รักชีวิตเขาเลย และจะรักชาติ ร่วมสร้างชาติบ้านเมืองไทยภายภาคหน้าให้เจริญรุ่งเรืองแบบไหน? ไม่รู้จังหวัดอื่นเป็นเหมือนที่เห็นไหม ?
ส่งแรงใจฝากเยี่ยมไข้หลาน ๆ ให้หายเร็ว ๆ นะคะ
เป็นห่วงอนาคตของชาติค่ะ "พวกเขาสะดวกสบายจนดูเหมือนไ่ม่รักชีวิตเขาเลย และจะรักชาติ ร่วมสร้างชาติบ้านเมืองไทยภายภาคหน้าให้เจริญรุ่งเรืองแบบไหน?"
ทางใต้ จ.สงขลา จ.ยะลา เห็นเป็นประจำค่ะ เรื่องการคุยโทรศัพท์ขณะขับรถ ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะเลยค่ะ บางคนคุยมันฝ่าไฟแดงเฉยเลย ยิ่งเข้ามาอยู่ กทม. ก็เห็นจนชินตาแล้วค่ะ อย่าว่าแต่ขับรถคุยโทรศัพท์เลยค่ะที่อันตราย ขณะที่เดินข้ามถนนแล้วคุยโทรศัพท์ก็นับว่าอัตรายมากเช่นกัน เป็นห่วงค่ะว่าจะคุยเพลินจนลืมดูรถยิ่งสติไปจดจ่ออยู่กับค่ะสนทนาด้วยแล้วมีอันจบเห่
สังคมหันมาเน้นค่านิยมทางด้านวัตถุมากขึ้น เลยทำให้เยาวชนของชาติเดินตามกระแสแห่งสังคม ทุกอย่างจะเน้นทางด้านปริมาณมากกว่าคุณภาพ เสียดายวัฒนธรรมการเป็นอยู่แบบเก่า ๆ ค่อย ๆ ถูกกลืนหายไป อนาคตของชาติไม่รู้จะเป็นอย่างไรในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า คิดแล้วน่าเศร้าใจค่ะ "อันตราย...จากความเจริญที่รวดเร็ว...แต่การปลูกฝังทางด้านจิตใจมิได้เจริญตาม"
รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่คุณชายขอบ และคุณ Vii มาร่วมแลกเปลี่ยนและให้กำลังใจ.