"ด้วยรัก และคิดถึง"ตอนที่ 1

             ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะต้องไปใช้ชีวิตนักเรียนประจำ มันเป็นเหตุการณ์ที่ฉันจะไม่มีวันลืม วันนั้นเป็นวันแรกที่ฉันถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ ฉันยังจำความรู้สึกตอนที่เดินไปส่งคุณพ่อ และคุณแม่ ที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้านได้ดี คุณพ่อลูบศรีษะฉันแล้วกล่าวว่า "ลูกพ่อต้องเข้มแข็ง ต้องอดทน ไม่งอแง ถ้าลูกคิดถึงพวกเรา (หมายถึงคุณพ่อ คุณแม่ น้องมุก พี่ตุ๊ก) ก็ให้อ่านหนังสือ  ยิ่งคิดถึงมากเท่าใด ก็ต้องอ่านหนังสือมากขึ้นเท่านั้น "  

               ส่วนคุณแม่กอดฉันแล้วกล่าวว่า " แม่เคยเป็นนักเรียนประจำมาก่อน แม่รู้ดีว่าชีวิตนักเรียนประจำสนุกมาก เพื่อนแท้ของแม่ก็ล้วนเป็นเพื่อนสมันที่แม่อยู่โรงเรียนประจำ แม่คิดว่าลูกจะสนุกกับการเป็นนักเรียนประจำเหมือนที่แม่เคยเป็น แม่หวังว่าลูกจะปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆ ได้ในไม่ช้า และถ้าคิดถึงพวกเราก็ให้ลูกใช้วิธีเขียนจดหมายแล้วกันนะ "

              จากคำพูดของคุณพ่อ และคุณแม่ในวันนั้นเมื่อฉันลองนำมาคิดใคร่ครวญดูอีกครั้งในวันนี้ฉันพบว่ามันเป็นบทเรียนอันยิ่งใหญ่ที่ฉันได้รับ

>>>  ในวันนั้นพ่อสอนให้ฉัน เข้มแข็ง และอดทน 

>>>  ในวันนั้นพ่อสอนให้ฉันเปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาส

>>> ในวันนั้นพ่อใช้กุศโลบายให้ฉันขยันอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบเอ็นทรานซ์

        ในขณะที่วันนั้น

>>>  แม่สอนให้ฉันพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่

>>>  แม่สอนให้ฉันใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

>>>  แม่ฝึกทักษะด้านการเขียนให้กับฉัน

         ฉันขอขอบคุณโรงเรียนแห่งนั้น ซึ่งเปรียบเสมือนโรงเพาะชำต้นกล้าที่ทำให้ต้นกล้าอย่างฉันเติบโตเป็นผู้ต้นไม้ที่แข็งแรง มีภูมิต้านทาน ปราศจากศัตรูพืชและใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข