วัน off line ดูใจ กับ "Reconnect Project" (2-124)
อันเนื่องมาจาก "Reconnect Project"
สืบเนื่องจากมีคนกลุ่มหนึ่งเห็นว่าคนปัจจุบันใช้เวลาอยู่ใน" โลกออนไลน์" มากเกินไป จนละเลย "โลกในความเป็นจริง" โครงการนี้จึงชักชวนให้ off line จากโลกออนไลน์ทุกชนิด ในวันอาทิตย์ที่ 2 กันยายน 2555 แล้วหันกลับไปใช้ชีวิตในโลกความเป็นจริง โดยทำกิจกรรมต่างๆ ทั้งวาดภาพ ทำงานฝีมือ ฯลฯ จากนั้นก็ให้ "อัพโหลดภาพ" กิจกรรมที่ได้ทำในวันนั้นขึ้น Social Media ของตัวเอง...
..............................
ตั้งใจไว้ว่าจะให้วันอาทิตย์ที่ 2 กันยายน 2555 เป็นวัน off line สักวันหนึ่ง
ให้เป็น "วัน off line" แล้วจะได้ "ดูใจ" ว่าตัวเอง รู้สึกอย่างไร?
สังเกตดูตนเอง
ทุกครั้งที่เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ ก็จะไปเช็คเมล ซึ่งใช้อยู่ 2 เมลหลักโดยอัตโนมัติ พออ่านเมลก็มีอันให้ต่อเนื่องเข้า Face book บ้าง Gotoknow บ้าง ตอบเมล/ส่งต่อเมลให้เพื่อนๆบ้าง...
กว่าจะได้เริ่มงาน (ที่ตั้งใจว่าจะทำ) ก็กว่า 30 นาที (โอโห้ ไม่น้อยนะ)
พอรู้ตัวก็จะรีบออกจากการออนไลน์ นั่งเขียน/ร่างงานสักพักหนึ่ง ทำงานอื่นๆ
พอคิดไม่ออก...ก็จะเข้าไปใหม่ คอยดูว่าใครมาคอมเม้นท์ว่าอะไรบ้าง กดไปอ่าน ... ตอบคอมเม้นท์...... ไปเรื่อยๆๆๆ จนกว่าจะ "รู้ตัว" อีกครั้ง...
บางครั้งก็อ่อนใจว่า "โลกออนไลน์" นี่เป็นเจ้าหัวใจเรามากเหลือเกิน พยายามหา "จุดสมดุล" ว่า ทำอย่างไรจะใช้ Social media ให้เกิดประโยชน์สูงสุดและประหยัดเวลาที่สุด...
เพราะ...การยึดติด กับสิ่งใด/เรื่องใด/คนใด จนเกินพอดีนั้น
ก็ล้วนแต่ทำให้เกิดทุกข์ทั้งนั้น...
คงต้องยอมรับก่อนละกระมังว่า...
เรา "ติดเน็ต" เสพติดการออนไลน์ อ่านโน่นอ่านนี่ แลกเปลี่ยนนี่นั่น บางวันเกือบไม่ได้คุยกับคนรอบข้างเลย แต่นั่งพิมพ์คุยกับคนในโลกออนไลน์เกือบทั้งวัน (ฮาๆๆๆ จริงนะนี่)
งั้น...ทำอย่างไรดีล่ะ
คิดถึงที่เคยอ่านงานวิจัยเรื่อง "ความเคยชิน" ซึ่งเป็นเหมือน "ดาบสองคม" เพราะมีทั้งข้อดีและข้อเสีย
นักจิตวิทยาสมััยใหม่บอกว่า หากเราพูด/ทำอะไรติดต่อกันโดยไม่เว้นเลย 21 วัน ที่เราพูด/ทำนั้นจะกลายเป็น "นิสัย" ของเรา...คือพูด/ทำได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
นั่นคือ หากลองหยุดไม่เข้าโลกออนไลน์สัก 21 วันติดกัน เราจะไม่อยากเข้า/ไม่ต้องเข้าก็ได้
แต่... ก็น่ะนะ ตั้ง 21 วัน...มากเกิ๊นนนนน ทนไม่ไหวหรอก
ตอนนี้ก็เลยยังคิดไม่ออกว่า "จุดสมดุล" ของตัวเองอยู่ตรงไหน
แม้จะยังไม่เดือดร้อนกับการใช้เวลาในโลกออนไลน์ แต่คิดเองว่า น่าจะใช้เวลาทำอย่างอื่น (ที่ตั้งใจมานานแล้วว่าจะทำ) ให้มากกว่านี้ แทนที่จะใช้เวลามากมายในการออนไลน์
สรุปไว้ว่า...ต้องไปหา "จุดสมดุล" ของตัวเองก่อน แล้วค่อยนำมาแลกเปลี่ยนกันนะคะ...
อ้าว...ในที่สุดก็ต้องมาแลกเปลี่ยนใน "โลกออนไลน์" อีกจนได้...จะรอดไหมเนี่ย ฮาๆๆๆๆๆๆ
ความเห็น (16)
ยึดติดจนเกิน ความพอดี ==> คือ ไม่พอดี นะคะ
ขอบคุณบทความดีดีมีคุณภาพ มีคุณค่านี้ค่ะ
สวัสดีครับ
สงสัยจะไม่รอด อิๆๆ (ล้อเล่นครับ)
ช่วงนี้ผมเองก็ออนไลน์บ่อย เพราะว่างๆ
แต่ถึงไม่ออน ก็ติดโต๊ะอยู่แล้ว แต่ไหนแต่ไรมา
คิดอยู่ว่า ถ้าเราไม่อยู่ที่โต๊ะ แล้วจะทำอะไร
กลายเป็นวาระสำคัญเหมือนกัน เพราะเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เริ่มทำงาน
บันทึกนี้ช่วยเตือนสติได้ดีทีเดียว หาอย่างอื่นที่ไม่ต้องอยู่กับโต๊ะบ้าง
สำหรับผม ออนไลน์ หรือออฟไลน์ ไม่ค่อยมีปัญหา แต่ปัญหาอยู่ที่ ออนโต๊ะ หรือออฟจากโ๊ต๊ะ มากกว่าครับ ;)
ยังไงก็เอาใจช่วยให้บรรลุความมุ่งหมายนะครับ
ชอบบทความนี้คะ เหมือนเห็นตัวเองในกระจก เสพติดทั้ง online และ gotoknow :) อาจารย์ขจิตเคยชวนไปเลิกที่วัดถ้ำกระบอก :) ... กำลังหาจุดสมดุลเหมือนกันคะ เคยพยายามตั้งว่าวันอาทิตย์จะไม่ online เลย แต่ไม่รอด มีผู้แนะนำให้เช็คเมล์ไม่เกินวันละสองครั้ง ในช่วงพักเที่ยง กับเลิกงาน (เก็บช่วงตื่นใหม่ๆ ไว้ทำอย่างอื่น) ก็จะลองดูคะ
online กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปซะแล้วล่ะค่ะ
มันก็ใช่!..นะ เพียงคิดเข้าข้างตัวเองว่า ..."ดีกว่าเอาเวลาไปทำ (เรื่องที่ไร้สาระ) อย่างอื่น"
เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ คงไม่ว่ากัน...
สวัสดีค่ะพี่ 
Somsri
จริงดังว่าค่ะ ยึดติดจนเกิน ความพอดี ==> คือ ไม่พอดี
ขอบคุณที่กรุณามาอ่านบันทึกคนขี้บ่นค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณครู
ธ.วั ช ชั ย
ตั้งเป็น "วาระสำคัญ" ด้วยคนค่ะ
กำลังคิดต่อว่า น่าจะไม่ใช่การ "ติดเน็ต" แต่คงเพราะ "ติดโต๊ะ" และต้องใช้คอมพิวเตอร์ในการทำงาน (และติดคนที่เราคุยด้วย..ฮาๆๆๆ) เนื่องจากร่างงานด้วยการพิมพ์ ไม่ได้เขียนใส่กระดาษก่อน เวลาส่วนใหญ่คิดเขียนงานอะไรจึงอยู่หน้าคอมพ์ตลอดค่ะ
และได้คิดดังที่คุณครูว่าล่ะค่ะ ต้องหาเวลา ออฟจากโต๊ะ บ้าง จะช่วยได้มากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ 
ป.
คงจริงดังอ.ขจิตว่าล่ะค่ะ แต่เลิกที่ถ้ำกระบอกก็น่าจะยังเลิกไม่ได้นะคะ off line ไป 1 วัน รอดตัวมาได้อย่างหวุดหวิดค่ะ เข้าใจคนติดยาแล้วค่ะ ตอนที่ตัดสินใจจะเปิดเมลหรือไม่เปิด เป็นช่วงเวลาที่ทรมานใจมาก ...ฮาๆๆๆ
ได้ข้อคิดหลายอย่างคงจะได้อีกบันทึกหนึ่งเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณ 
kunrapee
ตัวเองก็เช่นกันค่ะ การออนไลน์ เป็นกิจวัตรหนึ่งไปแล้ว ต้องเข้ามาอ่านนี่อ่านนั่น คอมเม้นท์โน่นนี่
ตราบใดที่ยังไม่เดือดร้อนกับกิจวัตรใดๆ ก็คงไม่เป็นไรนะคะ
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ 
ครูอนันต์
เห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะ
"ดีกว่าเอาเวลาไปทำ (เรื่องที่ไร้สาระ) อย่างอื่น"
คิดแบบนี้เลยค่ะ แต่ช่วงนี้ต้องใช้เวลากับเรื่องอื่นมากขึ้น แต่ยังแบ่งเวลาไม่สำเร็จ จึงเกิดปัญหาและคำถามกับตัวเองถึง "จุดสมดุล" น่ะค่ะ
ขอบคุณที่กรุณามาแลกเปลี่ยนค่ะ
- ผมจะหยุดวันอาทิตย์ 1 วัน
- นัดแฟนไว้
- แฟนพ่อ 555
สวัสดีค่ะอ.
ขจิต ฝอยทอง
นั่นแน่...คนมีแฟน ก็ดีอย่างนี้นี่เอง...อิอิ
ส่วนตัวไม่มี แฟน (ทั้งแฟนพ่อแฟนแม่) คงต้องไปหาอะไรๆ ทำให้มากขึ้นแล้วค่ะ
อาจารย์สบายดีนะคะ
คิดถึงๆๆ ค่ะ
* ออนไลน์เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่รวดเร็ว..สื่อความรู้ ..การติดต่อ..และความบันเทิงหลากหลาย
* องค์กรหลายแห่งสั่งงานและอนุมัติทางออนไลน์..เป็นหน้าที่ของทุกคน ต้องเข้ามาดู..รวมทั้งบริการของภาครัฐ เช่น ด้านภาษี ฯลฯ
* ธุรกรรมทางการเงินบริการทางออนไลน์..สั่งซื้อของทางช่องทางนี้..ประหยัดเวลาและการเดินทาง ฯลฯ
* ออนไลน์กลายเป็นเรื่องจำเป็นของชีวิตประจำวันของคนเราทุกวันนี้ ที่นับวันจะเพิ่มขึ้นแทนระบบ manual...ความสมดุลที่ต้องบริหารให้เหมาะสม..จึงเป็นการท้าทายจริงๆค่ะ..
* เก็บภาพดอกไม้มาให้ชมทางออนไลน์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่
ขอบคุณสำหรับข้อคิด ข้อมูลที่มีประโยชน์อย่างยิ่ง
น้องเชื่อและเห็นด้วยค่ะ น้องบันทึกใหม่ไว้ชื่อ ดูใจ ค่ะ แต่เป็นบันทึกที่ยาวมาก หากมีเวลาพี่จะแวะเวียนไปอ่าน น้องก็จะดีใจค่ะ
ดอกยี่โถสีชมพู สวยมาก คล้ายดอกอังกาบ นะคะ
ขอบคุณค่ะ
จริงค่ะ หนูก็เป็นอีกคนที่ทำอย่างว่า โดยคุณสามีบ่นก็ยังทำ
สวัสดีค่ะคุณครู 
คุณครูบ๊อบบี้
เราคงต้องดูว่ากระทบกับคนที่อยู่ด้วยหรือเปล่า ที่บ้านหลานสาวตัวน้อยจะบ่นเพราะมีเวลาเล่น คุย เล่านิทานให้เธอน้อยลง
ตอนนี้ก็จัดการเรื่องเวลาใหม่ เข้ามาเป็นเวลาตามที่เราจัดสรรได้ค่ะ