เพราะรัก…ไม่ใช่การเสียเวลา
...
เมื่อก่อนฉันเป็นคน 'ใจร้อน' มาก
สิ่งที่เข้ามาขวางทางอารมณ์มากที่สุดคือ 'การรอคอย'
ฉันไม่ชอบให้ 'คนอื่นรอ' พอพอกับที่ไม่ชอบ 'รอคนอื่น'
เวลาเดินช้ากว่าปกติในความรู้สึกในขณะที่ 'รอ' ใครสักคน
โดยเฉลี่ยเรามีเวลาแค่สองหมื่นกว่าวันในชีวิตนี้
เราเสียเวลาไปกับการรอไป…มากเท่าไหร่
ทั้งๆ ที่รู้ว่าในระหว่างรอ…ฉันอาจทำอย่างอื่นได้
แต่ทว่าอารมณ์ที่คุกรุ่น...ทำให้ไม่อาจทำอะไรได้ดีไปกว่า 'เฝ้ารอ'
กับหลายๆ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ฉันคงได้ฝาก 'รอยร้าว' ไว้ในหัวใจเขาเนื่องด้วยเหตุนี้พอควร
แต่คงเป็นเพราะวัยที่มากขึ้น (อย่างช่วยไม่ได้)
และ / หรือการทำกิจกรรมที่ต้องรอบ่อยมากขึ้น
เช่นการไปดูนก...การไปหัดถ่ายรูป
รอ…หลายชั่วโมงกว่าจะเห็นนกสักตัว
รอ…หลายนาทีกว่าจะได้ภาพดีดีสักภาพ
รอ…จนกว่าจะถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้น
รอ…จนกว่าจะถึงเวลาตะวันตก ฯ
ฉันกลายเป็นคน ‘รอเก่ง’ ขึ้นโดยอัตโนมัติ
และฉันก็ได้ตระหนักว่า...
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้ฉัน 'รอ' ได้ในตอนนี้คือ...ความรัก
รักในธรรมชาติ เกินกว่าจะทำให้สิ่งรอบข้างหม่นหมอง
รักในตัวเอง เกินกว่าจะปล่อยให้ใจคุกรุ่น
รักในคนคนนั้น เกินกว่าจะรอไม่เป็น
รักในสิ่งที่ทำ เกินกว่าจะรอไม่ได้
ตอนนี้...
ในระหว่างที่รอ…ฉันไม่ได้รู้สึกกระวนกระวายอย่างเคย
ในระหว่างที่รอ…ฉันทำอย่างอื่นด้วยใจที่เป็นสุข
ในระหว่างที่รอ…ฉันชื่นชมความงดงามรอบตัว
ในระหว่างที่รอ…ฉันเตรียมตัว
และเมื่อช่วงเวลาที่รอคอยมาถึง
ความสุขที่มี...ก็ทวีคูณ
แต่หากจุดหมายของการรอคอยนั้นว่างเปล่า
สิ่งที่เก็บได้ในระหว่างรอก็ยังพอช่วยปลอบประโลมใจได้
ด้วยความรัก....
ความเป็น 'ฉัน' ลดขนาดลงไปพอควร
สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาทดแทนคือ…ความสำคัญของสิ่งรอบตัว
และการให้เกียรติ 'เวลาอันเหมาะสม'
ด้วยความรัก...ฉันจึงรอได้โดยที่ไม่รู้สึกเสียเวลา
แม้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ถึงหรือไม่ถึงสองหมื่นวันก็ตาม
เวลาที่รอก็มีความสุข…
Loving is never a waste of time ของ Astrid Alauda ผ่านเข้ามาในห้วงคำนึง....
...
..
.
วันก่อนไปนั่งรอดูนากครอบครัวหนึ่งออกมาหากิน
ตามคำบอกเล่าของเจ้าหน้าที่ศูนย์พื้นที่ชุ่มน้ำสุไหงบุโล
รอ…ไปสี่ชั่วโมง
นากสองตัววิ่งออกมาจากป่าโกงกาง
คนที่ไปรออีกกลุ่มตื่นเต้นมาก…ส่งเสียงดังมากมาย
นากตกใจวิ่งกลับเข้าป่าไปและไม่กลับออกมาอีกเลยจนมืด
เลยเก็บความงดงามในระหว่างเฝ้ารอมาฝากค่ะ
.
..
ป่าชุ่มน้ำสุไหงบุโลในวันฟ้าใส เมฆขาวๆ แต่งแต้มสีสันให้สวยงาม จากที่บังไพรเรามองเห็นแสง..เงาในยามบ่ายคล้อยชัดเจน
...
นกตะขาบดงตัวหนึ่งคงกำลังรอใครสักตัว...เช่นกัน
...
นกกระจิบคู่นี้มาส่งเสียงกันดังมากที่พุ่มไม้ใกล้ที่บังไพร...มีความสุขเหลือเกินอย่างนั้น
...
ครอบครัวปลาตีนแสนสุข ดูลีลาของลูกๆ …like father like son..
...
พระเอกของงานวันนั้นยกให้นกกินเปี้ยวที่บินไปมาหาอาหาร
...
...
...
...
...
...
ในยามที่ไม่มีอะไรจะให้ถ่ายรูป…แม้มดที่เดินผ่านมาก็ยังสวย
มีความสุขในการรอด้วยรัก....นะคะ :)
mariage d'amour - Richard Clayderman
ความเห็น (64)
เอ! ช่วงนี้ มีคน in love เหมือนชลัญเลยน่ะ
อ่านแล้วเคริ้มค่ะปริม มีความสุข
สวัสดีค่ะคุณชลัญ,
เพราะความรักเป็นโรคติดต่อร้ายแรงมังคะ พอให้ไปจะแพร่กระจายไปเรื่อยๆ ค่ะ พอได้รับต้องรีบให้ตอบค่ะ
มีความสุขในคืนแห่งการพักผ่อนค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
เมื่อวานเพิ่งตอบโพสต์ใน FB เพื่อนคนหนึ่งไปว่า...
"บางครั้งครา...การรอคอยก็คือ ความสุข เช่นกัน" ค่ะ
คล้ายๆ กันก็คือ เป็นคนที่ไม่ชอบอยู่นิ่งๆ กับที่เพื่อรอคอยอะไร เคยเดินเป็นระยะทาง เกือบ 20 กิโลเมตร ในเมืองเทอาวีฟ อิสราเอล เพราะรถเมล์เมืองนี้นานมากกว่าจะมาสักคันหนึ่ง แทนที่จะยืนรอ จึงเดินเลาะเรื่อย มองนี่มองนั่น ถ่ายภาพเรื่อยเปื่อย กลับถึงหอพักมืดสนิท ใช้เวลาไป 3-4 ชั่วโมงเลยค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
ภาพสวยมากค่ะ
มีความสุขอยู่กับการรอนะคะ
...ด้วยความรัก
ความเป็น 'ฉัน' ลดขนาดลงไปพอควร
สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาทดแทนคือ…ความสำคัญของสิ่งรอบตัว
และการให้เกียรติ 'เวลาอันเหมาะสม'
ว้าว...ความรัก สีขาว
กระทบจิต จับใจ ไม่เบา
ผ่านการ กล่อมเกลา ยาวนาน
ขอบคุณนะ ขอบคุณ มากมาย
กระไออุ่น...รักพิสุทธิ์ ชุดนี้ สาธุๆๆ
- การรอคอยเป็นศิลปะที่แต่งแต้มหัวใจ เพราะมีทั้งความว่างและความหวัง
- เป็นการรอคอยที่เปี่ยมด้วยความสุขมากเลยนะคะ และยังกรุณาแบ่งปันความสุขให้ผู้อ่านประทับใจไปด้วย
- ภาพนี้เกิดจากการรอคอยที่จะถ่ายภาพหมอกจาง ๆ ลอยเหนือแม่น้ำปิงค่ะ ฝีมืออ่อนหัด เน้นการฝึกสมาธิที่การรอ มากกว่าความสวยงาม ยังต้องฝึกอีกมากจึงจะได้ทั้งสองอย่างค่ะ
ชอบรูปมดเดินผ่านมา..ยังได้เป็นนายแบบนางแบบ ในอัลบั้มคุณปริมจนได้
ตอนนี้ยังอยู่ที่ทำงาน... รอเวลากลับไปหาครอบครัวที่ยังคงรออยู่เช่นเดียวกัน... หลายๆสรรพสิ่งต่างรอซึ่งกันและกัน โดยไม่ได้คาดหมายว่าการรอนั้นจะมีผลในด้านใด... แต่ก็ต้องรอเพื่อจะมีความสุขที่ไม่ยึดติดกับมัน รอ...
งดงามมากมายเชียวค่ะคุณปริม
เป็นความสุขที่ได้รอคอย
มีผึ้งน้อยมาฝากด้วยค่ะ
ถ่ายรูปนกสวยจังครับ
น้องปริมค่ะ...เพราะรัก ...พลังที่ก่อเกิดจากภายในไงค่ะ .. จึงไม่เสียอะไรทั้งนั้น ..ขอบคุณภาพสวยๆ บรรยากาศสบายๆ ..เย็นนี้หลังจากเลิกสอนเสร็จเลย พักและอ่านบันทึกมีพลังรักมากมายส่งมาแบ่งปัน ยังกะได้ไปเดินเล่นที่สุไหงบูโล๊ะด้วยเลยค่ะ...อืมม์..รูปนกกินเปี้ยวตัวที่ 3 มี ring ที่ขาขวาด้วยนะค่ะ.. น้องปริมสังเกตเห็นไหม๊ เอ่ย??? ...เพราะรัก.. เลยสงสัยว่า เจ้ากินเปี้ยวจากที่นี่ บินไปเที่ยวที่โน่นบ้างหรือไหม๊น๊า.?? รักไม่มีเส้นแบ่งเขตแดนนะค่ะ ..โดยเฉพาะนกที่มีอิสระเสรี ... มีเรื่องเล่าค่ะ...เพราะรัก คงไม่เสียเวลาที่จะอ่านนะค่ะ.. น้องปริม :-))
ครั้งหนึ่งพี่และน้องๆในทีม ไปเยี่่ยมเยือน (visiting guest) ที่ Raffle Museum, NUS, NTU และสุไหงบูโล๊ะ ทริบนั้นขับรถลงไปจากปัตตานีค่ะ . หลังจากเสร็จงานในเมืองแล้ว เราแพลนว่าจะไปหากัลยาณมิตรที่สุไหงบูโล๊ะ คุยเรื่องการจัดการป่าชายเลน หารืองานความร่วมมือทำวิจัยเรื่องนกชายเลนอพยพ..เพราะที่ มอ.เราทำอยู่ สเกลเล็กๆหรอกค่ะ.. ทำแบบใจรักเพราะเห็นความสำคัญ เมื่อเราไปถึงฝนตกชุ่มฉ่ำ พอเจ้าหน้าที่เค้าเจอทีมเราก็มีเรื่องตื่นเต้น!! ....เค้าส่องกล้อง (Spotted Telescope) เห็นนกชายเลนอพยพ (Marsh Sandpiper) มีห่วงขาและติด flag code (พลาสติกเล็กมาก มี code สีค่ะ ซึ่งเป็น international code ที่ assigned ให้ประเทศไทย เป็นสี black/green.) เค้าถามเราว่า ..ใช่ code สีของไทยไหม๊?? เมือเราดูและบอกว่าใช่ code เมืองไทย ..เค้าก็ zoom ที่ห่วงขา ขนาดเล็กมาก (อย่างที่น้องปริมดูได้ใน เจ้ากินเปี้ยว รูปที่3) อ่านดู ring number และ มีอักษรย่อ RFT (The Royal Forestry of Thailand.) แม่นแล้วหล่ะ เป็นนกที่ผ่านการใส่ห่วงขาจากเมืองไทย .ซึ่งห่วงขา (ring) นี้จะมีหน่วยงาน RFT นี้เท่านั้นที่จัดหา และควบคุม ทั้งนกป่าและนกชายเลนอพยพ... เมื่อทีมที่ริงนกต้องการ ก็จะขอไปที่นั่น .....
โอ๊ว..วันนั้น ตื่นเต้น มากมายทั้งทีมที่สุไหงบูโล๊ะและทีมเรา เป็นบรรยากาศของความรัก...ในงานคะ...ทั้งที่ทั้งสองทีมไม่ได้ใส่ห่วงขานกตัวนั้น แต่เพราะการแลกเปลี่ยนข้อมูล การพูดคุย ทำให้เห็นภาพ และสามารถเชื่อมโยงในสเกลที่ใหญ่ขึ้น.. วันนั้น เค้าถ่ายรูปและ print ออกมาให้ พี่ยังเก็บไว้จนเดี่ยวนี้ ค่ะ...เอาไว้ให้นักศึกษาดู เล่าให้ฟังทุกปี ขณะที่เราไปทำกิจกรรมใส่ห่วงขานกที่นาเกลือ ชี้ให้เห็น ความสำคัญการงานวิจัย ที่ร่วมมือกันทั้งภูมิภาค การช่วยรักษาพื้นที่หากิน ในเส้นทางบิน (สุดท้ายเราก็ไม่ได้ร่วมกันทำวิจัยกับที่นั่น ต่างฝ่ายต่างทำ เพียงแต่ไปพบปะกัลยาณมิตร และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ในฐานะช่วยดูแลรักษ์ ธรรมชาติ และนกชายเลนอพยพ) จากการดู flag code และวิธีการทางเทคนิค....เราก็บอกได้ว่า เป็นนกใ่ส่ห่วงขาที่อ่าวไทยตอนใน ก็เลยได้รู้ว่า เส้นทางบินของนกเหล่านี้ บินจากไหนไปไหน มีความสำคัญมากในเรื่องของแหล่งอาศัย ซึ่งปัจจุบันเกิด habitat destruction จนน่าเป็นห่วงค่ะ เป็นปัญหาของนกชายเลนอพยพ เนื่องจากต้องบินไกล เหนือสุดไซบีเรีย/ออสเตรเลีย ..
FYI..ช่วงนี้ฤดูนกอพยพเริ่มแล้วค่ะ เผื่อน้องปริมไปที่นั่น ซึ่งเป็นสวรรค์ของนกน้ำ/นกชายเลนอพยพ เพราะที่นั่นมีระบบบริหารจัดการน้ำทะเลเข้าออกที่ดี น้องปริม.. อาจจะเจอ flag code บ้างค่ะ...
เช่นกันค่ะ ที่ปัตตานีเราก็ได้นกที่เราเคยใส่ห่วงขาไว้ในปีก่อนๆ ทีมเราดีใจมากเลย ... เป็นรางวัลของคนทำงาน เพราะท่ามกลางสภาวะอากาศหรือสถานการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างไร เราก็รักที่จะทำำ ..สุขใจที่เห็นนกเหล่านั้น ฝ่าฟัน เอาชีิวิตรอด กลับมา สู้ชีวิตจริงๆค่ะ ทั้งๆตัวเล็กๆ...น่าชื่นชมมาก. ..หลังจากอพยพหนีหนาว กลับไปทำรังวางไข่ และกลับมาอีก เสมือนเพื่อนเก่ากลับมาเยือนเมื่อเจอนกที่บินกลับมาอีกในปีถัดมา (recapture) ที่เดิม ริมหาดเลน หรือนาเกลือ ...แหม...ถ้าพูดกันได้ อยากจะให้เล่าเรื่องราว ที่บินไป/กลับในเส้นทางบิน น่าจะสนุกไม่น้อย นะค่ะ..ไม่มีคำว่าเสียเวลาเลย..เมื่อมีรักค่ะ ให้เวลาได้ เสมอ :-))
อยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุขนะคะ..ภาพงามมากค่ะ..
ยามเช้าของผมวันนี้....กับความละเมียดละไมกับเรื่องราว....ภาพถ่าย...และความคิด...ที่ธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาของคุณปริม...ภาวนาให้คุณปริมพบกับ...การรอคอย...ที่มีคุณค่า....เวลาของทุกคนเท่ากันเสมอ...แต่คุณค่าของเวลาของทุกคนไม่เท่ากัน...หลงรักบันทึกนี้อีกแล้วครับ
พยายามมากเหมือนกัน..ที่จะสอนเด็กๆ และลูกหลาน ให้รู้จักและเข้าใจ ความอดทนและรอคอย ที่เป็นทักษะพื้นฐานที่จำเป็นและสำคัญ ของการมีและใช้ชีวิตในปัจจุบันและอนาคต ขอบคุณ บทกวี ที่ทำให้หัวใจแช่มชื่น ครับ
ด้วยความรัก...ฉันจึงรอได้โดยที่ไม่รู้สึกเสียเวลา แม้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ถึงหรือไม่ถึงสองหมื่นวันก็ตาม เวลาที่รอก็มีความสุข…
ชอบ...สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะคุณปริม...ภาพทุกภาพสวยคุ้มค่ากับการรอคอยนะคะ
...แต่คงเป็นเพราะวัยที่มากขึ้น (อย่างช่วยไม่ได้)
และ / หรือการทำกิจกรรมที่ต้องรอบ่อยมากขึ้น...
...ฉันกลายเป็นคน ‘รอเก่ง’ ขึ้นโดยอัตโนมัติ
และฉันก็ได้ตระหนักว่า...
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้ฉัน 'รอ' ได้ในตอนนี้คือ...ความรัก
รักในธรรมชาติ เกินกว่าจะทำให้สิ่งรอบข้างหม่นหมอง
รักในตัวเอง เกินกว่าจะปล่อยให้ใจคุกรุ่น
รักในคนคนนั้น เกินกว่าจะรอไม่เป็น
รักในสิ่งที่ทำ เกินกว่าจะรอไม่ได้...
...ธรรมชาติช่วยขัดเกลาจิตใจค่ะ เมื่อก่อนน้อยก็เป็นประเภทใจร้อนสุดๆแต่โดนผักหวานป่าปราบซะงอม กับการต้องเฝ้ารอเป็นปีๆแบบไม่รู้ว่าสิ่งที่เฝ้ารอนั้นจะสมหวังหรือหมดหวัง "แต่ต้องเฝ้า"ค่ะ นานๆไปอาจเพราะเคยชินหรือเริ่มแก่ก็มิทราบค่ะใจเย็นขึ้น.
คนที่ชื่อ..รอ..นี่เปลี่ยนแปลงเราหลายอย่างนะคะทำให้เราใจเย็นขึ้น..ทำให้เราได้พบกับสิ่งดีๆ..ซึ่งประสบการณ์ของเราก็แตกต่างกันไปแต่เค้าคนนี้ก็ติดตามเราไปตลอดจนกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้วค่ะ..ขอบคุณภาพสวยๆความคิดดีๆมากค่ะ
อ่านบันทึกของน้องปริมแล้วมีความสุข.. เคยบอกน้องปริมหลายครั้งแล้ว.. ขอยืนยันคำเดิมค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหยั่งราก ฝากใบ,
ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยแชร์ประสบการณ์ที่น่าประทับใจเกี่ยวกับการรอค่ะ เดินเกือบครึ่งมาราธอนเลยนะคะ เก่งจังปริมเคยเดินอย่างมาก 12 กิโลค่ะใช้เวลา 3-4 ชั่วโมงเหมือนกัน ไม่ฟิตเลยค่ะ อิอิอิ
ตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าถ้าใจสงบพอ ทุกอย่างก็ทนได้ ขอบคุณมากค่ะ :)
ฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ KRUDALA,
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาอ่านบันทึกนี้นะคะ
แค่เราไม่ฝังอยู่กับความคิดที่ว่าเราเป็นศูนย์กลางของจักรวาล เราก็รอได้อย่างเป็นสุขค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ
สวัสดีค่ะคุณ Tawandin
ขอบคุณมากค่ะ ดีใจจังค่ะที่คุณ Tawandin ชอบ
เรื่องของเรื่องตอนเป็นเด็กเอาแต่ใจตัวมากไปหน่อยน่ะค่ะ เพราะมีคนคอยเอาใจ โตขึ้นเราต้องดูแลใจคนอื่นบ้าง ทีนี้รู้เลยว่าต้องปรับปรุงตัวเองและต้องทำให้ได้ค่ะ เดี๋ยวแก่ตัวลงกว่านี้ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้เพราะวีนเก่งละแย่เลยค่ะ เคล็ดลับเพื่อการอยู่รอดค่ะอันนี้ อิอิอิ
มีความสุขในการพักผ่อนค่ะคืนนี้ :)
สวัสดีค่ะคุณ Sila Phu-Chaya,
การรอคอยเป็นศิลปะที่แต่งแต้มหัวใจ เพราะมีทั้งความว่างและความหวัง - เป็นข้อความที่งดงามมากเลยค่ะ
สำหรับหัวใจที่สงบ การรอคอยคือความหวังอันสวยงาม และสำหรับคนที่อยู่กบปัจจุบันได้ การรอคอยคือความว่าง เป็นเช่นนั้นหรือเปล่าคะ?
ภาพหมอกจางๆ ได้บรรยากาศหน้าหนาวหรือไม่ก็ยามเช้ากับยามเย็นนะคะ สวยค่ะ ปริมก็ได้เริ่มฝึกสมาธิตอนถ่าายยรูปนี่แหละค่ะ เพราะปกติเป็นคนใจไม่ค่อยอยู่กับที่ค่ะ การถ่ายรูปช่วยได้เยอะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ฝันดีค่ะคืนนี้
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
แต่มดคงน้อยใจนิดๆ เพราะโฟกัสไปอยู่ที่ดอกแทนที่จะอยู่ที่มดค่ะ มดเลยไม่ชัดเท่าที่อยากให้เป็น แต่ก็พอได้อารมณ์หน่อยๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณพิชัย
ที่สุดสำคัญที่ใจนะคะ
ทำงานหนักดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหนูรี
ต้องขอบคุณธรรมชาติอันงดงามรอบตัวค่ะะที่ทำให้เราได้ผ่อนคลายหล่อหลอมจิตใจให้เยือกเย็นลง ทำให้รอได้ด้วยใจที่เป็นสุขนะคะ
ฝันดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณธ.วั ช ชั ย,
ขอบคุณค่ะ ปริมใช้กล้องคอมแพ็คที่ซูมได้ไกลค่ะเคยได้ภาพค่อนข้างชัดค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่อาจารย์ kwancha,
รู้สึกถึง passion ที่ส่งผ่านข้ามมาเลเซียมาเลยค่ะ ไม่ตกหล่นไปในระหว่างทางเลยแม้แต่นิดเดียว ขอบคุณมากค่ะดีใจจริงๆ เลย ดูจากที่พี่อาจารย์เล่ามาน่าตื่นเต้นจังค่ะ คนที่ชอบอะไรเหมือนกัน คุยกันถูกคอเสมอนะคะ Law of attraction จริงๆ เคยคุยกับคุณ Raj เจ้าหน้าที่ที่เจอค่อนข้างบ่อยในขณะที่เขาสำรวจส่องดูนกประจำเดือน เดือนละสองครั้ง เขาบอกว่าเขารักงานของเขามาก รัฐบาลจ่ายเงินเดือนให้เขามาดูนกค่ะ ปริมก็ว่าเป็นอาชีพที่น่าอิจฉาจริงๆ
งานวิจัยและสิ่งที่พี่อาจารย์ทำอยู่ปริมว่าน่าสนใจมากเลยค่ะ มีความหมายมากด้วย บอกตรงๆ ถ้าตอนนี้ปริมอยู่มอหกและเลือกเรียนอีกที ปริมจะเรียนทางชีววิทยาหรือไม่ก็สัตวบาลค่ะ คงสนุกน่าดูเลย แต่ตอนนี้คงต้องอ่านศึกษาเอาเอง วันหน้าคงได้มีโอกาสไปดูนกที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลา-บาลาบ้าง หากมีบุญคงได้ช่วยงานเป็น volunteer ในด้านนี้บ้าง ตอนนี้เป็นกำลังใจให้พี่อาจารย์และทีมงานไปก่อนค่ะ
ปริมสังเกตเหมือนกันค่ะนกกระเต็นที่นี่หลายตัวถูกจับใส่ ring โดยเจ้าหน้าที่ของที่นี่ค่ะ เคยถามเจ้าหน้าที่ดูเขาบอกว่าเจ้านกกระเต็นพวกนี้เป็น resident ของที่นี่ค่ะและมีสถานะ very common ค่ะ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาปริมก็แวะคุยกับเจ้าหน้าที่ที่ศูนย์ค่ะ เขาบอกว่าเดือนหน้าช่วงกลางๆ สิงหานกกลุ่มแรกจะมาถึงแล้วนะ ปริมดีใจใหญ่เลยค่ะ แวะซื้อหนังสือ Migratory Birds of Sungei Buloh Wetland Reserve มาอ่านเตรียมล่วงหน้า จะดูว่า flag เป็นสี black/green หรือเปล่านะคะ ถ้าเจอนกที่แวะมาจากบ้านเราจะไปกระซิบเซย์ฮัลโหลเสียหน่อย แล้วจะโพสรูปไปให้ดูนะคะ ปีนี้จะเป็นปีแรกที่ปริมจะตั้งใจดูพวกเขาค่ะ
พูดถึงเรื่องการจัดการน้ำ ปริมก็สังเกตว่าเขาถ่ายเทน้ำไปมา ไม่ให้มีการเน่าเหม็นค่ะ ดีขึ้นกว่าหลายปีก่อนมากเลย ตอนนั้นไปเดินแล้วไม่อยากไปอีก ตอนนี้ให้ไปทุกสัปดาห์ก็ไม่มีปัญหาค่ะ
มีความสุขตามทุกเส้นบรรทัดที่อ่านเรื่องราวการใส่ห่วงของพี่อาจารย์ค่ะ ทำต่อนะคะ น้องคนนี้เอาใจส่งไปช่วยเสมอค่ะ
ขอบคุณค่ะ ฝันดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
ขอบคุณมากค่ะ จะพยายามเตือนสติตัวเองให้บ่อยๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ ฝันดีค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก,
เวลาของทุกคนเท่ากันเสมอ...แต่คุณค่าของเวลาของทุกคนไม่เท่ากัน.... คมมากค่ะคุณหมอ
เราจะทำอะไรฝากไว้บนโลกใบนี้ก่อนวันหมดอายุของเราจะมาถึงดีคะ?
ฝันดีค่ะคืนนี้ :)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
คุณค่าของการรอคอย ....บางอย่างเราก็ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากรอให้เป็นสุขเท่าที่จะทำได้ หากรอได้...นอกจากผลที่ได้รับจะะมีคุณค่ามากมายแล้ว ในระหว่างที่รอยังใช้ในการสร้างสรรค์อื่นๆ ได้อีกนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์แว่นธรรมทอง
ขอบคุณมากนะคะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ :)
... รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดา ฉันปองเธอผู้เดียว ...
รอครับ ;)...
สวัสดีค่ะท่านคุณน้อย
ขอบคุณที่ช่วยแบ่งปันประสบการณ์ตรงที่คล้ายๆ กันค่ะ รวมไปถึงเพลงเพราะๆ ทั้งสองค่ะ ฟังแล้วชื่นใจจริงในคืนนี้ค่ะ
ฝันดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณต้อยติ่ง
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนอีกครั้งนะคะ
ขอให้ใช้ชีวิตในทุกๆ วันร่วมกับคุณรอด้วยใจที่เป็นสุขนะคะ
ฝันดีค่ะคืนนี้
สวัสดีค่ะคุณ kunrapee,
ขอยืนยันจากใจจริงเช่นกันค่ะว่า ขอบคุณมากค่ะ มันเป็นแรงใจในการฝึกการเขียนเป็นอย่างดีมากเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ราตรีสวัสดิ์นะคะ
สวัสดีค่ะยามดึกค่ะคุณคนรอ อาจารย์ Wasawat Deemarn,
... รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดา ฉันปองเธอผู้เดียว ...
นั่งหันหลังร้องเพลงนี้ เปิง (เข้ากัน) ดีขนาดนะคะอาจารย์
ขอให้แก้วกานดาของอาจารย์มาเร็วไวนะคะ จะได้หันหน้ามาบ้าง...
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่มาชื่นชมความสุข ในระหว่างรอด้วยกันค่ะ
ฝันดีค่ะคืนนี้ :)
สวัสดีค่ะ งดงามมากค่ะ
ใช่ค่ะ การรอคอย ทำให้เราใจเย็นขึ้น และทำให้เรารู้ว่าไม่มีสิ่งใดที่จะได้ดั่งใจเราเสมอ ปล.รูปถ่ายสวยมากสมการรอคอยคะ ^^
...แปลว่า..ความรัก..ทำให้..เวลา..รอ..หดหายไป..ดัง..หางกบ..ชิมิชิมิ..(ขอโทษ..ล้อเล่น..เจ้าค่ะ..สวัสดี..ยายธี.)...(สองสามวันนี้..แดดออก..ฟ้าแจ้งจางปาง..ไม่ได้..รอ..ความหนาวที่จะผันมา..ในยุโรป..มิใช่จะหมดรัก..ความหนาวดอกนะ..)
ระหว่างอ่านบันทึกนี้ ค่อยๆ เลื่อนข้อความลงมาก็รู้สึกว่ามีความสุขจังที่ได้อ่าน ได้ฟังเพลงอารมณ์เย็นๆ พอมาจบประโยคสุดท้ายของบันทึก สุขจริงๆ ค่ะ ถ้าหากจะต้องได้รอและมีเวลารื่นรมย์เช่นที่ได้ท่องธรรมชาติไปกับบันทึกนี้ ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับผม
- อ่านแล้วได้ทัศนะที่ดีๆ กลับใส่ใจไปเต็มเลยครับ
- ความหมายดี ดนตรีไพเราะ
- ขอบคุณครับ
- เวลาเสีย เสียเวลา ถ้ารักลวง
- แต่ถ้ารัก หนักหน่วง ย่อมเหนียวแน่น
- หากซ่อนรัก เร้นเล่น รักเป็นแค้น
- ไฟชังแล่น ลามเลีย...เสียเวลา...รัก
- แวะมาอ่านบันทึกที่แสนงดงามครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
ความงามในการรอคอย_^
สวัสดีค่ะคุณพี่ณัฐรดา,
ธรรมชาติงดงามในตัวของมันเสมอนะคะ บางทีการนั่งนิ่งๆมองความงดงามเหล่านันก็สุขใจมากมายค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณน้องปดิวรัดา,
ชื่อเพราะจัง...ขอบคุณมากนะคะที่มาเยี่ยมเยียนกัน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ดีใจด้วยค่ะที่น้องรอเป็นตั้งแต่ตอนอายุยังน้อย กว่าพี่จะรู้จักการรอด้วยความใจเย็นก็เกือบแก่มากแล้วค่ะ อิอิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ ;)
สวัสดีค่ะคุณยายธี,
บันทึกนี้โดนคุณยายแซว...ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้ยุโรปคงสีสันสวยงามใบไม้คงกำลังรอการเปลี่ยนสีนะคะ...อยากไปอยู่ตรงนั้นจังค่ะ
สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะคุณยาย
สวัสดีค่ะคุณดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี,
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาทักทายในบันทึกนี้ค่ะ ดีใจค่ะที่บันทึกนี้ช่วยสร้างรอยยิ้ม ความสงบสุขใจให้ผู้ที่เข้ามาอ่านค่ะ
ธรรมชาติงดงามเสมอ สำหรับผู้มีจิตใจที่อ่อนโยนชื่นชมธรรมชาตินะคะ
สุขสันต์วันพักผ่อนอีกวันค่ะ
สวัสดีค่ะน้องวศิน
ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาฟังเสียงเปียโนใสใส ผ่อนคลายหลังวันทำกิจกรรมอันหนักหน่วงนะคะ
เป็นกำลังใจให้น้องวศินในการทำกิจกรรมที่ดีต่อไปเสมอนะคะ
พักผ่อนวันอาทิตย์ค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ปณิธิ,
ขอบคุณสำหรับบทกวีอีกด้านของความรักนะคะ ยังไงช่วงที่ได้รักฮอร์โมนในร่สงกายก็แพร่กระซ่านนะคะ ช่วงหนึ่งของหัวใจคงได้ชุ่มฉ่ำกันบ้างค่ะ
สุขสันต์สายๆ วันอาทิตย์นะคะอาจารย์ ;)
สวัสดีค่ะคุณ nussa-udon,
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาทักทายกันในบันทึกนี้นะคะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ทีแรกก็คิดจะตั้งชื่อบันทึกคว่มงดงามของการรอคอยค่ะ แต่เปลี่ยนใจยกเรื่องความรักมาเพราะดูน่าสนใจ....
สุขสันต์วันอาทิตย์แห่งการพักผ่อนนะคะ
สวัสดีค่ะคุณปริม
มาละเลียดภาพงาม ของเซียนจับนก ค่ะ
งดงามมากๆ ทั้งภาพและอักษรา
สุขสันต์วันภาษาไทยแห่งชาตินะคะ :)
สวัสดียามดึกค่ะคุณ Boo,
ขอบคุณมากค่ะที่คุณ Boo กรุณามาเยี่ยมเยียนกัน ทั้งๆที่รู้ว่างานยุ่งเหลือเกิน รออ่านบันทึกดีดีจากคุณ Boo อยู่นะคะ
ตอนนี้ก็จับภาพได้แต่นกที่จับกิ่งไม้อยู่น่ะค่ะ นกบินยังไม่ค่อยสำเร็จเท่าไหร่ ต้องฝึกต่อไปค่ะ
สุขสันต์คืนพักผ่อนนะคะ งานหนักคุณ Boo รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ฝันดีค่ะ
ขอบคุณคุณปริมคะ การออ่านบันทึกของคุณปริม และอีกหลายๆ ท่านช่างมีความหมายมากมายคะ กาสะลองเองได้พยายามฝึกตัวเองให้สามารถรอคอย และมีความสุขกับการรอคอยให้ได้ เพราะเรารู้ว่าสิ่งที่เรารอคอยได้นั้นมีค่าสำหรับเรานั้นเอง คะ เมื่อการรอคอยสิ้นสุดลง มันช่างมีความสุดที่สุดคะ เขาเรียกว่าสมคุณค่ากับการรอคอย ...กาสะลองยินดีที่ได้รอคอยสิ่งที่เรารักคะ เวลาที่เรารอไม่ได้เสียไปไหน เวลา ณ ขณะนั้น คือสิ่งที่ทำให้สิ่งที่เรารอมีค่าขึ้นมากมาย การตรงต่อเวลาอาจเอาไวืใช่เมื่อสมองสั่งการ แต่การรอคอยอาจใช่เพียงใจ ไม่มีสมองเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ้งมันก็คือ รักที่จะรอนั้นเองคะ
สวัสดีค่ะคุณกาสะลอง
ดีใจกับคุณกาสะลองด้วยนะคะ ที่สามารถมีความสุขในการรอได้ค่ะ
การรอคอยด้วยใจทีสุขุมสร้างความหวังให้ชีวิตค่ะ และสิ่งที่ได้รับนั้นจะยิ่งดูมีคุณค่ามากขึ้นเมื่อพิจารณาถึงความอดทนที่ได้ฝึกปฏิบัติในระหว่างเฝ้ารอค่ะ
"เวลาที่เรารอไม่ได้เสียไปไหน เวลา ณ ขณะนั้น คือสิ่งที่ทำให้สิ่งที่เรารอมีค่าขึ้นมากมาย"
ดังที่คุณกาสะลองว่าาจริงๆนะคะ
รอด้วยใจมีคววามสุขมากมายนะคะ
ขอบคุณมากสำหรับข้อคิดดีดีที่นำมาาฝากกันค่ะ
สุข สงบวันอาสาฬหบูชาค่ะ
ชอบทุกภาพเลยค่ะ น้องปริม
และชอบภาพมดน้อยเกี่ยวก้อยรักมาก สมกับเป็นภาพปิดบันทึก
การรอ หรือการมีสติอยู่กับปัจจุบัน ความจริง ณ ขณะนั้น
ทำให้เราสงบและมีสุข
ผู้คนมากมายรีบเร่งกับชีวิต บางครั้งพบเห็นแล้วอดคิดถึงคำพูดของ สุธีร์ ในหนังสือ ขอชื่อสุธีร์สามสี่ชาติ(ของคุณประภาส ชลศรานนท์) ไม่ได้ ที่ตอบคำถามกับคนอื่นที่ถามว่า "รีบไปไหน ๆ" แล้วสุธีร์ตอบว่า "รีบไปตาย"
อืม ชีวิตในวัยขนาดพี่ เดินช้า กินช้า แม้ไม่มีอะไรต้องรอ เราก็ค่อย ๆ ทำกิจกรรมแบบ รอ เรื่อย ๆ ช้า ๆ มีสุขแบบเอื่อย ๆ และเสพเก็บเกี่ยวภาพชีวิตผู้คน ในต่างแดนอย่างช้า ๆ ค่ะ
ขอบคุณบันทึกสวยงาม เติมความสุขค่ะ
เหมือนผมมากเลยครับ ใจร้อน แรง นัดเพื่อนหน้าโรงหนัง พอหนังฉายก็ไม่รอแล้วเข้าโรงหนังไปก่อนเลย เดี๋ยวนี้ชีวิตเย็นและช้าลงมาก บางทีเราก็ต้องเปลี่ยนจังหวะชีวิตตามสิ่งต่างๆรอบตัวเรา
สวัสดีค่ะคุณพี่หมอภูสุภา,
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีที่นำมาฝากค่ะ อ่านแล้วตั้งใจจะทำชีวิตให้ช้าในวันนี้ค่ะ
ชอบความคิด คุณประภาสมากเช่นกันค่ะ
สุขในในวันศุกร์ค่ะพี่หมอ
สวัสดีค่ะคุณนกขมิ้น,
วีรกรรมเมื่อก่อนของปริมก็มีเยอะค่ะ คนใกล้ตัวทั้งหลายคงไม่อยากนึกถึง
แต่ตอนนี้พยายาม้ชีวิตในทุกวันด้วยความมีสติ ให้รู้ว่าทำอะไรอยู่ ใช้เวลามองความรู้สึกที่ผ่านเข้ามา พอใช้เวลาไปนั่งมองความรู้สึกเหล่านั้น บางทีลืมโกรธไปเลยค่ะ เวลาช่วยดีเลย์อารมณ์ร้อนค่ะ
สวัสดียามสายวันศุกร์สบายๆ ค่ะ
แวะมาอ่านบันทึกที่สร้างพื้นที่ความสุขที่ทำให้กัลยาณมิตรได้ตระหนักรู้คำว่า "การรอคอยด้วยความรัก" อีกครั้งค่ะ ยามใจร้อน ร้อนรน กระวนกระวาย บันทึกนี้เหมือนน้ำทิพย์ชะโลมใจให้เย็นและช้าลงเพื่อจะได้สัมผัสความงดงามที่จะปรากฎตรงหน้าในช่วงเวลาที่เหมาะสมนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
เข้ามาอ่านสองครั้งเลย คิดดูเถอะ ..เพราะวัยที่มากขึ้น อย่างช่วยไม่ได้....แต่ก็มากมายด้วยความรักและความอบอุ่น ครับ คือเมื่อเช้าดูหนังย้อนยุค ช่องทรูวิชั่น เรื่อง ข้างหลังภาพ (แต่ไม่ใช่ภาพนก นะ แต่เป็นภาพ นพ พล กับคุณหญิง ) ประโยตเด็ดสุดท้าย .... คุณหญิง บอกว่า....ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็สุขใจ ที่มีคนที่ฉันรัก.....เกี่ยวกันไหมเนี่ย
สวัสดีค่ะคุณศิลา
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณาแวะเวียนมาอ่านอีกครั้งค่ะ และดีใจที่บันทึกนี้ถูกเรียกว่าพื้นที่ความสุขด้วยค่ะ
สุขสันต์วันเริ่มสัปดาห์ใหม่นะคะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์
ดีใจมากค่ะที่ท่านอาจารย์กรุณาแวะเวียนมาทักทายรอบสอง รู้สึกอบอุ่นมากค่ะ
ความรักทำให้หัวใจเราอ่อนโยนนะคะ ทำให้มองเห็นความรักที่มีอยู่รอบตัวได้
ขอบคุณค่ะ... มีความสุขในวันทำงานนะคะอาจารย์ ที่สิงคโปร์วันนี้เป็นวันหยุดค่ะ อิอิอิ
แวะมาอ่านบันทึกเก่า ๆ ของปริมครับ...
ถือว่าเป็นการเก็บตกที่คุ้มค่า...ไม่ต้องเสียเวลารอ... :)