สุดยอดนักเขียนโกทูโน ที่ต้องชื่นชม และติดตาม
ขอแสดงความยินดีกับทั้งห้าท่านที่ได้รับรางวัลสุดคะนึง ประจำเดือนพฤษภาคม 2555 ประกอบด้วย ท่าน ป ท่านคนถางทาง วอญ่า-ผู้เฒ่า ท่านชลัญธร และท่านทิมดาบ และขอแสดงความยินดีกับท่านผู้อ่านที่ได้มีความสุขกับข้อคิดข้อเขียนจากทั้งห้าท่าน และจะได้ติดตามอ่านข้อเขียนของทั้งห้าท่านให้มีความสุขกันต่อไป
ขอเข้าซอยหน่อย....เห็นคัดเอ้าท์ของท่านชลัญธร แล้วอยากเอาทั้งห้าท่านไปขึ้นไว้ที่สี่แยกราชประสงค์จังเลย ขึ้นเสร็จก็ช่วยกันเขียนในหัวข้อใหม่ "ปรองดอง ปรอง ดี ปรองดับ ทำอย่างไรดี" นำโดยอดีตนายทหารเรือเก่า เราคงปลอดภัย 555
กลับเข้าถนนใหญ่....
การอ่านการเขียนนี้เราต้องช่วยกันส่งเสริม...และเป็นแบบอย่างให้เด็ก ๆ .... ผมนอนรถไฟจากเชียงใหม่มากรุงเทพ เมื่อสามสี่วันที่ผ่านมา และก็ทุกเที่ยว เห็นฝรั่งหนุ่มสาว เฒ่าแก่ พกหนังสื่อแต่ละเล่มหนา ๆ มานั่งอ่านไป นอนอ่านไป 555 แต่พี่ไทย มี่ไม่กี่คนที่เอาหนังสือพิมพ์มาอ่านบ้าง นอกนั้นหลับกันเรียบแทบทุกโบกี้ ที่ผมผ่านไปห้องสะเบียงอาหาร
ผมอ่านมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ที่บอกว่าคนไทยอ่านหนังสื่อกันสองบรรทัดต่อคนต่อปี เพราะอย่างนี้หรือไม่ที่คนไทยถูกหลอกง่าย เชื่อง่าย ฟังอภิปราย ดูทีวี จากพวกที่เอาดีเข้าตัวเอาชั่วเข้าคนอื่น จนติดกันงอมแงม ถ้าคนไทยติดการอ่านได้ คงจะไม่ถูกหลอกให้เชื่อจนนำไปสู่กันการตีกันตาย ที่พวกเราออาจจะได้เห็นกันในเร็ววันนี้
ก็ขอบคุณ และชื่นชมอีกที่กับทั้งห้าท่านที่ได้รับรางวัล และขอแสดงความยินดีกับสมาชิกโกทูโนทุกท่านที่จะได้ติดตามอ่านข้อคิดข้อเขียนดี ๆ ที่จะช่วยกันให้ดอกไม้แก่ทั้งห้าท่านกันต่อไป
ความเห็น (15)
ขอบคุณอาจารย์ ที่ให้เกียรติ นำ 5 สุดคนึง มาชื่นชม
ชอบอ่าน...พออ่านมากๆ ประโยคโดนใจ บันทึกไว้
พอมีโอกาสคุยกับใครๆ ก็มักยกคำพูดประโยคเด่นนั้นมาอ้าง
เมื่อมีโอกาสเขียนก็อ้างข้อความที่จำมาอ้างในข้อเขียน
เป็นการเรียนรู้ด้วยการฝึกหัด
เรียนอาจารย์ นำเรื่องอ่านหนังสือในรถไฟมาฝาก....(http://www.gotoknow.org/blogs/posts/483221)
ขอบคุณครับท่านวอญ่า...
ข้อสังเกตอย่างหนึ่ง ท่านที่ได้รับรางวัล 4 ท่าน อยู่ในวงการพยาบาล 1 ท่าน ทหารเรือ ผมคิดว่าประเทศของเราในเรื่องการพยาบาลนี่สุดยอด มีการพัฒนาไม่หยุดยั้ง ชอบใจ อสม. ที่เป็นระบบบริการประชาชนแบบถึงลูกถึงคน ชอบใจอีกที่เจ็บไข้ได้ป่วยฉุกเฉยที่ไหน ไปใช้ โรงพยาลที่ใกล้ได้ฟรี นับว่าเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ
อะไรใหม่ ๆ เช่น KM โรงพยาบาลบ้านตาก (จำผิดไหมนี่) ก็เป็นต้นแบบให้ (วีดิชุดนั้นผมใช้มาหลายๆ ครั้ง) โกทูโนเครื่องมือ KM อย่างหนึ่ง คนจากการพยาบาล 4 คน ก็มาเป็นต้นแบบให้อีก แล้วจะไม่ให้ชื่นชมการพยาบาล ของประเทศอย่างไร
ถ้าให้ดีต้องทำเป็นคัตเอ้าท์ไปติดไว้ที่หน้าประทรวงสาธารณะสุขด้วย จะได้ช่วยเขียนโกทูโนกันทั้งกระทรวง
ขอบคุณท่านชัดมากให้เกียรติกันมากมายเหลือเกิน ชลัญเพิ่งเข้าวงการมาได้แค่ 3 เดือนกว่าๆ ฝีมือยังน้อยอยู่มาก การเขียนของชลัญมันออกมาจากสิ่งที่อยู่ในความรู้สึกที่อัดอั้นมานาน ปกติเป็นคนไม่ชอบเขียน เพราะรู้สึกว่าไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดอย่างไรดี ถ้าให้พูดล่ะ 3 วันแบบไม่ซ้ำเรื่องก็ยังได้ เรียกว่าพูดเก่งจนลิงหลับ หรือไม่ก็พูดจนหลับเอง การเริ่มเขียนของชลัญมาจาก คุณหมอรุจิรา มังคละศิริ แพทย์ที่รพ.มหาราช อยากให้แบ่งปันการปรับตัวกับผู้ป่วยโรคเรื้อรังพาร์กินสัน ตอนนั้นเขียนจากประสบการณ์ของตัวเองทั้งหมด และก็เลือดเขียนใน GTK เพราะเคยสมัครเป็นสมาชิกไว้เมื่อ 2 ปี ก่อน แต่ไม่เคยบันทึก มีแว๊บมาเล็กน้อย ตอนแรกจะลง ใน FB ดูแล้ว ไม่ค่อย OK ก็เลยเลือด เขียนใน GTK เพื่อแบ่งปัน ซึ่งได้ ส่งให้ อ.หมอรุจิราดูแล้ว พอเริ่มเขียนชักมีคนสนใจเรื่อยๆ ก็เลยสนุกในการเขียน แบบหยุดไม่ได้ อีกทั้งเป็นคนที่ชอบอ่านอยู่แล้ว บทความดีๆ ใน GTK นั้นมากมาย ไม่ต้องหาความรู้ที่อื่นไกล เป็นความรู้ที่ไม่ได้มีเพียงแค่ในตำรา แต่ได้แนวคิดทัศนคติที่ดี ด้วย ทุกวันนี้ก็เลยสนุกที่จะเขียน บางบันทึกอาจไร้สาระไปบ้าง ก็ขออภัยผู้อ่านค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาชื่นชมทั้ง ๕ ท่านด้วยใจจริง เหมาะสมมาก เรียนรู้จากบล็อคทุกท่านเสมอ ได้รับความรู้มากมายจากท่านค่ะ
สวัสดีตอนเช้าค่ะ ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ได้ติดตามบันทึกของท่านเหล่านี้ เป็นงานเขียนคุณภาพ ยินดีด้วยนะคะ
ยกมือสนับสนุนอย่างเป็นทางการครับผม ;)...
เห็นด้วยครับ การอ่านเป็นสิ่งสำคัญ
ท่านชลัญธร ก็ขอชื่นชมในพระสวรรค์ บวกกับพรแสวงที่ชอบอ่าน ก็จะเป็นอะไรที่มีคุณค่าแก่ตัวเอง สังคม และเป็นความโชคดีที่โกทูโนมีท่านชลัญธร
การเขียนนั้นบางท่านต้องฝึก บางท่านไม่ต้องฝึกมากเพียงบอกวิธีการก็ทำได้ทันที ยิ่งโกทูโนนี้ เป็นสื่อสองทาง ทำให้ง่ายต่อการพัฒนาตัวเอง หลายคนยังไม่รู้จักโกทูโน พอแนะนำให้รู้จัก ติดลมทันที เพราะมีอะไรดี ๆ ที่เก็บไว้มากมาย มีเพื่อนร่วมงาน พอท่านรู้จักโกทูโน โอโฮ้!!! แกเขียนไม่หยุด ชื่อ ท่านนิคม พบท่านได้ที่นี่ http://www.gotoknow.org/blogs/books/0?address=nhanphromma&
พบท่านใดคิดดี เขียนได้ จึงต้องช่วยกันแนะนำให้รู้จักโกทูโน
ขอบคุณท่านชัดที่แนะนำ บางครั้งชลัญดูไม่หมด น่าสนใจเข้าไปติดตามท่่านแล้วค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ชัดค่ะ ได้ติดตามอ่าน ไอเดีย ที่ถ่ายทอดผ่านบล็อกของอาจารย์ ที่ทิ้งคำถามให้สังคมคิด รวมทั้งบันทึกนี้ ปีหน้า "กรุงเทพจะเป็นเมืองหนังสือโลก"
จาก http://www.bangkokreadforlife.com/index.php
รากฐานปัญหาการอ่าน ของเราเกิดจาก ไม่มีให้อ่าน หรือ ไม่ยอมอ่าน?
ชอบความเห็นของ คุณทิววัฒน์ ภัทรกุลวณิชย์
“เราจะทำอย่างไรให้คนได้มาอ่านหนังสือ แต่คำถามคือ
เราอ่านไปทำไม อย่างผมอ่านหนังสือเพราะสงสัย ผมสงสัยตลอดเวลา
การอ่านทำให้ผมคลายข้อสงสัย"
แล้วความสงสัยเกิดตอนไหน
สำหรับตัวเองแล้ว สังเกตว่ามันมักเกิดจาก
หลังปฎิบัติแล้วมีเวลามาทบทวน มาไตร่ตรอง และตอนเขียนบันทึก G2K
ค่ะ
ยิ่งเขียน ยิ่งอยากอ่าน ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากเขียน
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้อาจารย์แนะนำ gotoknow
เพื่อสร้างวงจรนี้ต่อไปค่ะ
ติดตามและชื่นชมไอเดีย จากบล็อกของอาจารย์เช่นเดียวกันค่ะ
รากฐานปัญหาการอ่าน ของเราเกิดจาก ไม่มีให้อ่าน หรือ ไม่ยอมอ่าน? ชอบความเห็นของ คุณทิววัฒน์ ภัทรกุลวณิชย์ “เราจะทำอย่างไรให้คนได้มาอ่านหนังสือ แต่คำถามคือ เราอ่านไปทำไม อย่างผมอ่านหนังสือเพราะสงสัย ผมสงสัยตลอดเวลา การอ่านทำให้ผมคลายข้อสงสัย" แล้วความสงสัยเกิดตอนไหน สำหรับตัวเองแล้ว สังเกตว่ามันมักเกิดจาก หลังปฎิบัติแล้วมีเวลามาทบทวน มาไตร่ตรอง และตอนเขียนบันทึก G2K ค่ะ ยิ่งเขียน ยิ่งอยากอ่าน ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากเขียน ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้อาจารย์แนะนำ gotoknow เพื่อสร้างวงจรนี้ต่อไปค่ะ
ติดตามและชื่นชมไอเดีย ที่ทิ้งคำถามให้สังคมคิดต่อ
ในปี 2556 กรุงเทพจะเป็นเมืองแห่งการอ่าน
ภาพจาก http://www.bangkokreadforlife.com/index.php
ชอบความเห็นของ คุณทิววัฒน์ ภัทรกุลวณิชย์
“เราจะทำอย่างไรให้คนได้มาอ่านหนังสือ แต่คำถามคือ เราอ่านไปทำไม? อย่างผมอ่านหนังสือเพราะสงสัย ผมสงสัยตลอดเวลา การอ่านทำให้ผมคลายข้อสงสัย และผมเกิดข้อสงสัยใหม่ๆ ตลอด จึงต้องอ่านเรื่อยๆ"
ความสงสัยเกิดขึ้นตอนไหน
เกิดจากตอนปฎิบัติงาน แล้วได้กลับมานั่งคิด พิจารณา และ"เขียน"
การเขียนบันทึกใน gotoknow จึงมีคุณค่่า
เป็นความกรุณาของอาจารย์ที่แนะนำบอกต่อค่ะ
เพื่อส่งเสริมวงจร
ยิ่งเขียน ยิ่งอยากอ่าน ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากเขียน
ท่าน ป ครับ ขอบคุณครับ ที่นำสิ่งดี ๆ มาบอกกล่าว
รากฐานของการอ่าน การเขียน ผมคิดว่ามาจากบ้านกับโรงเรียน มีพ่อแม่ เป็นแบบอย่าง และส่งเสริม ประมาณว่า ชอบหนังสืออะไร พ่อแม่มีงบให้100 200 ก็ว่ากันไป
ไปถึงโรงเรียน ต้องให้เด็กได้เขียนทุกวัน ไม่ใช่เขียนลอกจากระดานดำนะ555 สุดแสนจะน่าเบื่อ
คนใดทำอะไรเก่ง เช่น เล่นฟุตบอลเก่ง ให้เขียนอะไรก็ได้ ที่เกี่ยวกับฟุตบอล เขียนแล้วก็ชม ๆ เริ่มเขียนเป็นก็ตั้งหัวข้อให้เขียน เขียนเก่งก็ตั้งหัวข้อเองเขียน เขียนไปเถอะอะไรก็ได้ โตขึ้นก็ให้เขียนเรียงความ เขียนรายงาน บ่อย ๆ เขียนอย่างไรก็ได้ ให้อ่านได้ สนุกได้ อย่าให้ต้องเครียดกับรูปแบบ และการใช้คำ อย่างนี้แหละที่คิดจะทำให้อยากเขียน เขียนแล้วก็อ่าน อ่านแล้วก็อยากเขียน เกิด เป็นวงจรความเพียรที่อยากเขียนอยากอ่านไม่รู้จบ ตามที่ ท่าน ป แนะนำมา
ไอเดียนี้สุดยอดค่ะ น่าเอาป้ายรางวัลไปติดที่หน้ากระทรวงสาธารณสุข เพราะว่ามีบุคลากรทางการแพทย์ถึง 4/5 ที่ได้รับเข้ารอบรางวัลสุดคะนึงนะคะ หากเราสามารถทำให้คนด้านสาธารณสุขมาเขียนได้ทุกคนคงเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติอย่างย่ิงค่ะ :)